Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Ένα ανθρώπινο πλήθος φάνηκε ξαφνικά, καθώς βημάτιζε σκεφτικός στον κεντρικό δρόμο της Ιεριχούς τούτο το ήσυχο πρωινό. Από τις επευφημίες και τις ζητωκραυγές των ανθρώπων κατάλαβε ότι ανάμεσά τους ήταν ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Από καιρό είχε την περιέργεια να δει το μεγάλο Δάσκαλο. Χωρίς να χάσει χρόνο σκαρφαλώνει σε μια συκομουριά που βρισκόταν δίπλα του. Έτσι μικρόσωμος που είναι δεν έχει άλλη εκλογή. Σε λίγο το πλήθος τον πλησιάζει και τότε ο Ιησούς σταματά κάτω από το πυκνόφυλλο δέντρο. Στρέφει το βλέμμα στον άνθρωπο που κάθεται σαν πουλί στα χοντρά κλαδιά της συκομουριάς και του λέει: «Ζακχαίε κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου» (Λουκ.19/5).
Ο Κύριος σαν καρδιογνώστης που είναι, γνωρίζει τις προθέσεις του Ζακχαίου. Γνωρίζει ότι αυτή η ψυχή είναι έτοιμη να μετανοήσει για την αμαρτωλή της ζωή. Πρέπει λοιπόν να της δοθεί η ευκαιρία να το πράξει. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι ο μισητός αρχιφοροσυλλέκτης, μόλις κατέβηκε από το δέντρο, υπόσχεται ενώπιον όλων ότι θα διαθέσει τη μισή του περιουσία στους φτωχούς και θα ανταποδώσει στο τετραπλάσιο όσα πήρε με απάτη (Λουκ.19/8).
Ο Χριστός, αγαπητέ αναγνώστη, γνωρίζει την κατάσταση της καρδιάς μας έστω κι αν νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε μια θέση όπου δε μπορεί να μας προσέξει. Αν κι εμείς καταφύγαμε σε μια «συκομουριά», ο Θεός ξέρει τους βαθύτερους λόγους που μας ανάγκασαν να ανεβούμε σ’ αυτήν. Αν τα ελατήρια μας είναι αγνά και είμαστε έτοιμοι για τις μεγάλες αποφάσεις που θα σημαίνουν μια ολοκληρωτική και ειλικρινή μεταστροφή, τότε ο Κύριος θα σταθεί κάτω από τη «συκομουριά» μας. Θα μας καλέσει με το όνομά μας όπως έκανε με το Ζακχαίο και θα μας χαρίσει τη Σωτηρία Του. Αν είσαι λοιπόν σε μια στάση αναμονής και περιμένεις τον Κύριο, να ξέρεις ότι σε λίγο θα περάσει από κοντά σου. Από σένα εξαρτάται, αν σήμερα θα μείνει στο σπίτι σου και στην καρδιά σου για πάντα. Αρκεί να το θέλεις όπως κι ο Ζακχαίος.