Δευτέρα, 13 του Σεπτέμβρη με τον καθιερωμένο σχολικό Αγιασμό έρχονται στο προσκήνιο χτυποκάρδια, αγωνίες, χαρές και προσδοκίες με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς και φέτος την ίδια μέρα αρχίζουν για τα “πρωτάκια” της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οι εγγραφές στα οικεία τμήματα.

Βάζω υπότιτλο Απογαλακτισμός, Δικαιοσύνη, Υπομονή, Αγάπη και ως συνταξιούχος πλέον Πανεπιστημιακός δάσκαλος καταθέτω από το blog συμβουλές σε παιδιά, γονείς, συγγενείς και συναδέλφους στο ξεκίνημα της Νέας Χρονιάς.

       Ομολογώ ότι για τα «πρωτάκια» και τους γονείς  τα χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την ανυπέρβλητη γοητεία και δυσκολία του πώς θα αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη ή την κανακάρισσα της, πώς θα φανεί στα παιδιά ο κόσμος του σχολείου όπου θα πρέπει να υποταχθούν  σε νέους κανόνες, να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο άλλα παιδάκια να δεχθούν ότι δεν είναι ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι τους;

       Η   συμβουλή μου στους γονείς είναι απλή: ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ!  Κόψτε τον συμβολικό «ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί από την οικο-οικειοστρέφεια που άθελά μας γονείς και συγγενικό περιβάλλον καλλιεργούμε.

           Τη νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη δασκάλα, αυτήν που θα κληθεί, όπως το θέλει και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει ψυχές» θα συμβούλευα να μάθει  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!  Να μάθει να κρατά ίσες αποστάσεις καθώς  θα σκύβει με αγάπη πάνω από όλα τα παιδιά, να ξεπεράσει τις δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες διαφορετικής αντιμετώπισης των παιδιών που η Πολιτεία της εμπιστεύθηκε.

            Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και δυσκολίες αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς οδεύουν από την παιδική στην εφηβική ηλικία. Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εφηβείας αρχίζουν οι υποκειμενικές δυσκολίες της αποδοχής ή απόρριψης του μυοσκελετικού και ψυχοσυναισθηματικού τους ΕΓΩ που ταυτίζεται με το πώς το ίδιο το παιδί “βλέπει” τον εαυτό του, πώς νομίζει ότι το βλέπουν οι άλλοι και κατά πόσο αισθάνεται ότι αυτό που ΕΙΝΑΙ βρίσκεται μέσα ή έξω από τα πρότυπα που το κοινωνικό σύστημα καθιερώνει και προβάλλει με τα ΜΜΕ.

      Η συμβουλή μου προς τους γονείς περικλείεται σε μια απλή αλλά ταυτόχρονα  απαιτητική έννοια ..ΥΠΟΜΟΝΗ.  Στους λιγότερο έμπειρους συναδέλφους της Μέσης εκπαίδευσης θα συνιστούσα να επιδείχνουν στον σύγχρονο έφηβο ΑΓΑΠΗ και ΑΝΟΧΗ την ίδια στιγμή που θα απαιτούν και προσήλωση σε κάποια πλαίσια ευπρέπειας. Στα παιδιά συνιστώ περισσότερη προσπάθεια για δημιουργικότητα και προσήλωση στην επίτευξη στόχων.

          Για γονείς παιδιών ΑΕΙ και ΤΕΙ τα οποία στις 13 Σεπτεμβρίου θα αρχίσουν να εγγράφονται στα τμήματα όπου πέτυχαν οι συμβουλές μου αφορούν στις αυξημένες προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προετοιμάζονται τα  αυριανά στελέχη και οι ηγέτες του κοινωνικού και οικονομικού μας συστήματος. Το πτυχίο μόνο δεν εξασφαλίζει  την επιθυμητή θέση εργασίας αλλά συνιστά το ΚΛΕΙΔΙ με το οποίο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα ανοίξουν την πόρτα της προσωπικής τους κοινωνικής, οικονομικής και επαγγελματικής ανέλιξης.

      Και οι «δάσκαλοι» σε ΑΕΙ και ΤΕΙ απαιτείται (όσο και εάν μου θυμώσουν οι ιδιοκτήτες καφετεριών και «ορθάδικων» θα το πω) να επαναφέρουν τα παιδιά στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες διδασκαλίας. Να συνεχίσουν άοκνα και δημιουργικά τις προσπάθειες  για παραγωγική ζεύξη των γνώσεων και δεξιοτήτων που προσφέρει η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (με την οποία δέχομαι την διασύνδεση αλλά απορρίπτω ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ την υποτέλεια) σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα κορεσμένα με πληθώρα πτυχιούχων και στα μη…κορεσμένα!.

       Το 2010-2011 τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά από βάθος καρδιάς σε παιδιά, γονείς και δασκάλους εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!