Γράφει η ΒΑΣΙΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ- ΥΔΡΑΙΟΥ, ΝΟΜΙΚΟΣ
Στο παρελθόν όταν οι άνθρωποι έσκυβαν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα έργα των συγγραφέων και των ποιητών, για να εμβαθύνουν περισσότερο στο ανθρωπιστικό νόημά τους, δυο μεγάλοι συγγραφείς, δυο «ερευνητές» της ανθρώπινης ψυχής προκαλούσαν την μεγαλύτερη συγκίνηση για την ανθρώπινη δοκιμασία, ο Ντοστογιέφσκι και ο Ινδός ποιητής και φιλόσοφος Ραμπριντανάθ Ταγκόρ…
Οι εποχές έρχονται και παρέρχονται, οι ιδέες αλλάζουν, το έργο τους όμως παραμένει αιώνιο, αθάνατο. Από όσα είπαν και έγραψαν, κρατώ στη μνήμη μου δυο λόγια του Ντοστογιέφσκι. Είχε πει: «Όσο υπάρχει στον κόσμο έστω κι ένα παιδί που πεινά και που είναι ξυπόλητο, το ανθρώπινο γένος, δεν πρόκειται ποτέ να δικαιώσει την ύπαρξή του».
Και θυμάμαι ακόμα τους στίχους του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ, που αναφέρονται πάλι στο παιδί: «Κάθε φορά που ένα παιδί γεννιέται φέρνει στον κόσμο μια νέα ελπίδα, δείχνει πως ο Θεός δεν απογοητεύτηκε ακόμα από τον άνθρωπο».
Όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι γιορτές, ζωντανεύουν μέσα στην μνήμη όσα σκέφτηκαν, είπαν και έπραξαν οι συγγραφείς και οι κοινωνικοί αναμορφωτές για τον άνθρωπο.
Στην πράξη όμως τι γίνεται; Μιλάμε για ιδεολογίες, για κοινωνικά συστήματα, για επαναστάσεις, αλλά λησμονούμε ή αδιαφορούμε για την στοιχειώδη συμπεριφορά μας απέναντι στον συνάνθρωπό μας και κυρίως απέναντι στο παιδί, που το μεγαλύτερο θύμα σε ένα κόσμο που ζει μέσα στην χλιδή, στη σπατάλη, τη φτώχεια και τους εξοπλισμούς και ανέχεται τη βία και τη σκληρότητα.
Δεν είναι μόνο τα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, που δεν έχουν στέγη να κοιμηθούν, που φορούν κουρέλια. Είναι η γενική εικόνα των παιδιών, όχι μόνο στις υποανάπτυκτες χώρες αλλά και στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, που επιβιώνουν μέσα σε συνθήκες απάνθρωπης σκληρότητας και εκμετάλλευσης.
Είναι ένας κόσμος αγνοημένος, άφωνος γιατί δεν μπορεί ακόμη να οργανώσει τη διαμαρτυρία του, εκτεθειμένος σε χίλιους κινδύνους , ταπεινώσεις, βασανιστήρια και θανάτους.
Ας θυμηθούμε τα παιδιά της Αιθιοπίας και της Κένυας, της Νότιας Αφρικής, τα ανάπηρα παιδιά στο Βιετνάμ και την Καμπότζη, τα μικρά νεγρόπουλα στις φτωχές συνοικίες των αμερικανικών πόλεων και κυρίως στη Νέα Υόρκη, τα παιδιά του Μεξικού και των χωρών της Νότιας Αμερικής που δεν έχουν άλλη προοπτική από την φτώχεια.
Να θυμηθούμε τα παιδιά που πεθαίνουν κάθε μέρα όχι μόνο από την πείνα , αλλά και από τις αρρώστιες και δεν έχουν καμιά ελπίδα , καμιά βοήθεια, καμιά προστασία.
Σε μια παγκόσμια έρευνα του περιοδικού «Τάιμ» ανέφερε ότι μέσα στο 2009 που θα μας αποχαιρετήσει σε λίγο καιρό περίπου 100.000.000 παιδιά έχουν πεθάνει από την πείνα, τις αρρώστιες , τον υποσιτισμό. Και το χειρότερο, ακόμη, είναι ότι οι προοπτικές για τα επόμενα χρόνια δεν θα είναι καλύτερες.
Και δεν μπορεί να είναι καλύτερες, γιατί η κύρια φροντίδα των κυβερνήσεων δεν είναι η προστασία, η ζωή και η υγεία του παιδιού, αλλά η διάθεση τεράστιων κονδυλίων σε σκοπούς πολεμικούς.
Και δεν είναι μόνο οι πόλεμοι, η αγριότητα της σύγκρουσης, οι σκοτωμοί και οι καταστροφές. Είναι η μετατροπή της σημερινής κοινωνίας σε ζούγκλα, η έξαρση της βίας, οι φυλετικές διαφορές, η εγκληματικότητα και η ξενοφοβία, το όργιο των οργανωμένων τρομοκρατικών ομάδων, και τα δίκτυα του λαθρεμπορίου των ναρκωτικών που χρησιμοποιεί σχεδόν αποκλειστικά παιδιά για να σκορπίσει το θάνατο κυρίως στις φτωχές συνοικίες των μεγαλουπόλεων.
Κι αν δεν γνωρίζετε ποιος είναι ο πιο πένθιμος κατάλογος σας τον παραθέτω αφήνοντας την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών να μιλήσει μόνη της. Κάθε μέρα πεθαίνουν στον κόσμο 40.000 παιδιά κάτω των 5 ετών. Σε όλο τον κόσμο υποσιτίζονται 150.000.000 παιδιά αρκετά από τα οποία μπήκαν στον δρόμο του αργού θανάτου. Πάνω από 100.000.μ
παιδιά δεν πάτησαν ποτέ σε σχολείο. Πάνω από 7.000.000 παιδιά είναι προσφυγόπουλα εξαιτίας του πολέμου ή της πείνας. Στην Κεντρική και Ανατολική Αφρική, 100.000.000 παιδιά χάνουν τον έναν ή και τους δυο γονείς τους εξ αιτίας του AIDS ως το έτος 2012.
Τι να ευχηθεί κανείς εφέτος τα Χριστούγεννα για τα παιδιά του κόσμου; Όλου του κόσμου;
Ας ευχηθούμε πως για τα παιδιά εκείνα, που τα μάτια τους δεν θα λαμπυρίσουν από την χαρά ενός δώρου, ή ενός όμορφου χριστουγεννιάτικου δέντρου, για τα παιδιά εκείνα που δεν θα γευτούν την όμορφη οικογενειακή θαλπωρή και τα γλυκά των Χριστουγέννων, να συναντήσουν τον Σωτήρα και Κύριό μας Ιησού Χριστό που είναι η έμπρακτη απάντηση Αγάπης για όλα τα δυστυχισμένα παιδιά του κόσμου μας λευκά, μαύρα και κίτρινα. “Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με, τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν”(Ματθαίος 19:14).
Η μεγάλη, ματωμένη αγκαλιά του Κυρίου μας γεμάτη θεϊκή αγάπη τα χωράει όλα και είναι έτοιμος μέσα στην ταπεινή φάτνη που κι Εκείνος γεννήθηκε γνωρίζοντας την αδιαφορία και την απαξίωση του κόσμου μας να τους χαρίσει νόημα ζωής για να μπορέσουν να ζήσουν και αυτά, όπως και όλα τα παιδιά του κόσμου το μέλλον που ονειρεύονται και που δικαιωματικά τους ανήκει!