Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

     Καλές είναι οι γιορτές, οι ευχές και οι ελπίδες. Καλό όμως είναι να μη ξεχνάμε και τη σκληρή πραγματικότητα.  Ο χορτάτος τον πεινασμένο δεν μπορεί να τον καταλάβει. Κι όλοι εμείς, που έχουμε το σπιτάκι μας, το ζεστό σπιτάκι μας, δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει άστεγος.

     Ούτε δέκα, ούτε εκατό, ούτε χίλιοι, ούτε δέκα χιλιάδες. Πάνω από είκοσι χιλιάδες συνάνθρωποί μας (20.000) βρίσκονται αυτή τη στιγμή, όλες τις ώρες του 24ωρου, καθημερινά, μέρα-νύχτα, χειμώνα-καλοκαίρι, ξάπλα στο χώμα, στο παγωμένο μάρμαρο ή τις σκάλες ή το παγκάκι.  

Πρωτόγονη κατάσταση. Ζωώδης.

Δεν είναι μόνο το κρύο και η παγωνιά.

Είναι άπλυτοι, ακούρευτοι, πεινασμένοι, άρρωστοι.

Χωρίς τουαλέτα, χωρίς θέρμανση.

Οι περισσότεροι είναι (λαθρο)μετανάστες, αλλά και πολλοί κανονικοί, σαν κι εμάς τους πολλούς, που μέχρι πριν την κρίση είχαν μια κανονική ζωή.