Γράφει ο Τάσος Μαρκουλιδάκης
Ποιος μπορεί να σώσει την Ευρωζώνη; Αυτό αναρωτιούνται τις τελευταίες ημέρες πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές.
«Μπορώ να σκεφτώ μόνο μία ‘φιγούρα’ που θα μπορούσε τώρα να εμπνεύσει τους περισσότερους Ευρωπαίους και που σίγουρα ποτέ δεν έχει αμαρτήσει. Κι αν κάποιος μπορεί να σώσει τώρα την Ευρωζώνη, αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός!» (1)
Ενδεχομένως να θεωρούσαμε πως μία τέτοια δήλωση θα έβγαινε από το στόμα ενός ιερέα. Και όμως η παραπάνω φράση προήλθε από τον επικεφαλή του τμήματος συναλλαγματικών ισοτιμιών (global head of FX strategy) της πανίσχυρης Deutsche Bank, κ. Bilal Hafeez στην ετήσια συνέλευση της γερμανικής τράπεζας με τους πελάτες της σε επίπεδο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (Deutsche Bank Mittelstand FX conference) στο Αμβούργο.
Ο κ. Hafeez εστίασε την ομιλία του στα προβλήματα που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη και το ευρώ και επεσήμανε «Μόνον ο Χριστός μπορεί να σώσει την Ευρωζώνη», δήλωσε ευθέως ο κ. Hafeez και κατέληξε: «Αν ο καθένας στην Ευρωζώνη σταματούσε να παίζει το ρόλο του αναμάρτητου και του κατήγορου των υπολοίπων, τότε θα γινόταν το πρώτο βήμα. … Αναμάρτητοι ΔΕΝ υπάρχουν… Όλες οι χώρες καλούνται να τηρήσουν μια αυστηρή νομισματική πολιτική και να διατηρήσουν το έλλειμμά τους κάτω από το 3% που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και η Γαλλία και η Γερμανία παραβίασαν αυτό το Σύμφωνο χωρίς να υποστούν κάποια συνέπεια. Συνεπώς δεν δικαιούνται τώρα να «πετροβολούν» τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Εκείνο που όλοι πρέπει να κάνουμε είναι να διασφαλίσουμε την διατήρηση και επιβίωση της ζώνης του ευρώ στην παρούσα, στη σημερινή της μορφή»…»…
Συμφωνώ απόλυτα με τον κ. Hafeez. Πρώτον, εις πολλά πταίομεν άπαντες (Ιάκωβος 2:10). Σίγουρα σε όλες τις χώρες αναλογεί ένα μερίδιο ευθύνης στη δημιουργία και διαχείριση της κρίσης. Στις ευθύνες των κρατών αναφέρεται με γλαφυρό τρόπο ο κ. Hafeez. Εγώ θέλω να εστιάσω στο εσωτερικό επίπεδο. Προσωπικά θεωρώ πως ευθύνονται τόσο οι πολιτικοί όσο και οι πολίτες. Μπορεί βεβαίως το μερίδιο ευθύνης σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι μεγαλύτερο για όσους ανθρωπίνως κρατούν στα χέρια τους τις οικονομικές τύχες της πατρίδος μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι πολίτες είναι άμοιροι ευθυνών. Το μερίδιο ευθύνης των πολιτών δεν αφορά μονάχα τις λανθασμένες επιλογές πολιτικών προσώπων, αλλά επεκτείνεται και στην υποκρισία μας. Βλέπετε η ουσία της ανηθικότητας τόσο στην πολιτική αρένα, όσο και στην ιδιωτική μας ζωή έγκειται στο γεγονός πως κάνουμε μία εξαίρεση για τον εαυτό μας, την οικογένεια μας, το έθνος μας. Όλοι οι άλλοι πρέπει να είναι εντάξει, εμείς όμως δεν χρειάζεται να συμμορφωνόμαστε. Για παράδειγμα, είναι λάθος για έναν πολιτικό να κλέβει το κράτος, αλλά δεν μας πειράζει όταν οι πολίτες σε πολύ μικρότερη βεβαίως κλίμακα κλέβουν το κράτος. Εάν ένας πολιτικός πράξει μία πολεοδομική παράβαση πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Αν ένας πολίτης όμως πράξει το ίδιο δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα, διότι στην Ελλάδα όλοι το κάνουν. Τι γίνεται όμως όταν πολλοί πολίτες συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρονται και οι πολιτικοί; Τότε αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα…
Βεβαίως και οι πολιτικοί πρέπει να είναι και να φαίνονται καθαροί. Πρέπει να αποτελούν παραδείγματα υπακοής στο νόμο, διότι δεν είναι σωστό να απαιτούν από τους πολίτες να πράξουν κάτι που οι ίδιοι δεν εφαρμόζουν. Δυστυχώς, όμως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη πως όλοι μαζί δημιουργήσαμε την Ελλάδα. Για τη κατάντια της πατρίδας μας ευθυνόμαστε όλοι. Είναι λοιπόν ώρα, το παρελθόν να μας γίνει μάθημα και να διδαχτούμε από τα λάθη μας όχι μόνο για να παραδώσουμε στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές την Ελλάδα που τους αξίζει, αλλά και για να μάθουμε στην επόμενη γενιά να μην επαναλάβει τα δικά μας λάθη. Για να προχωρήσουμε μπροστά ως κοινωνία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως κανείς δεν είναι αναμάρτητος. Πρέπει όμως και να σταματήσουμε να ζητάμε από τους άλλους να αλλάξουν χωρίς εμείς να ήμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε και πρέπει να ήμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στους άλλους. Η αλλαγή στη ζωή μας πρωτίστως δεν θα έλθει από πολιτικές εγχώριες ή διεθνείς δυνάμεις, αλλά από εμάς με τη βοήθεια του Θεού, όταν αποφασίσουμε να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στη ζωή των άλλων.
Δεύτερον, ο μόνος που πραγματικά μπορεί να σώσει την Ελλάδα από το χείλος της καταστροφής είναι ο Χριστός. Ο κ. Hafeez χρησιμοποίησε τη θρησκευτική αυτή αλληγορία, λέγοντας πως το ευρώ και οι πολίτες της ΕΕ χρειάζονται επειγόντως ένα «ρόλο» που θα πιστέψουν. Κάτι που οι πολιτικοί δεν μπορούν να κάνουν, ούτε οι τραπεζίτες. Οι Χριστιανοί όμως θεωρούμε πως η κρίση είναι πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική, ηθική, πρώτα και πάνω από όλα όμως είναι πνευματική. Η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της συνειδητής μας επιλογής να εξορίσουμε τις προειδοποιήσεις και εντολές του Θεού. Η Αγία Γραφή αναφέρει πως ο Ιησούς Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, «ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους» (Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον ιθ΄10). Επειδή έχουμε χάσει το δρόμο μας και επειδή ήμαστε αμαρτωλοί χρειαζόμαστε τον Χριστό. Η αμαρτία στην αρχαία ελληνική της έννοια σημαίνει πως αποτυγχάνω στην επίτευξη των στόχων μου. Δυστυχώς, έχουμε απορρίψει τους στόχους του Θεού και συνεχίζουμε να επιδιώκουμε να κάνουμε τα πράγματα σωστά, αντί να κάνουμε τα σωστά πράγματα. Ούτε αγαπούμε, ούτε τιμούμε το δημιουργό μας. Ζούμε σαν να μην υπάρχει Θεός και συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως δεν θα θέλαμε οι άλλοι να μας συμπεριφέρονται παραβιάζοντας συστηματικά τον χρυσό κανόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «Ολα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αυτά να τους κάνετε κι εσείς·».- Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον 7:12.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως μονάχα εάν ακολουθήσουμε το Χριστό, μπορούμε να βάλουμε ένα ουσιαστικό τέλος στο δράμα που βιώνει η ελληνική κοινωνία καθώς ανεβαίνει τον ανηφορικό της οικονομικό Γολγοθά. Η λύση δεν θα βρεθεί μέσω της αποτελεσματικότερης εφαρμογής καλύτερων οικονομικών μοντέλων και προηγμένων συστημάτων ή θεσμικών πλαισίων των Ευρωπαϊκών χωρών του Βορρά. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα συστήματα, αλλά στους ανθρώπους που εφαρμόζουν τα συστήματα. Το πρόβλημα είναι μέσα μας (Κατά Μάρκον 7:21) (2). Η λύση του Θεού για την πανανθρώπινη αιτία δυστυχίας, κρίσεων και προβλημάτων, την αμαρτία είναι η σταυρική θυσία του Χριστού πάνω στο σταυρό.
Ο προφήτης Ιερεμίας αναφέρει “«5Καταραμένος ο άνθρωπος που σε άνθρωπο ελπίζει, που από μένα απομακρύνεται και στηρίζεται σε ανθρώπινη δύναμη. 6 Θα είναι σαν το θάμνο στην έρημο: Μένει εκεί στα βράχια της ερήμου, σε τόπο άγονονδ και ακατοίκητο• ποτέ του δε θα δει καλό. 7 Ευλογημένος όμως είν’ ο άνθρωπος που ελπίζει σ’ εμένα και μ’ εμπιστεύεται. ” -Ιερεμίας 17:5-7.
Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες πολιτικοί και οικονομολόγοι αναφέρουν πως δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ευημερία χωρίς κοινωνική ευημερία. Πρέπει όλοι μας όμως να κατανοήσουμε πως δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική οικονομική και κοινωνική ευημερία, χωρίς πνευματική ευημερία και δεν μπορεί να υπάρξει πνευματική ευημερία μακριά από τον Χριστό. Για αυτό αν κάποιος μπορεί να σώσει τώρα την Ευρωζώνη, αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός.
——————————————————————————————————————————————
(1) Only Jesus can save the eurozone: Deutsche Bank, http://business.financialpost.com/2013/03/14/only-jesus-can-save-the-eurozone-deutsche-bank/
(2) 21 Γιατί μέσα από την καρδιά των ανθρώπων πηγάζουν οι κακές σκέψεις, μοιχείες, πορνείες, φόνοι, 22 κλοπές, πλεονεξίες, πονηριές, δόλος, ακολασία, φθόνος, βλασφημία, αλαζονεία, αφροσύνη. 23 ΄Ολα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσα από τον άνθρωπο και τον κάνουν ακάθαρτο». – Κατά Μάρκον 7:21-23