ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
O πατέρας µου είπε κάποτε ότι το πιο κοντινό πράγµα στον Ουρανό εδώ στη γη είναι η οικογένεια. Μέσα σε µια ιδεώδη οικογένεια το κάθε άτοµο νιώθει ότι είναι απαραίτητο οι ώρες του φαγητού να είναι µια ευχαρίστηση και η κοινωνία µεταξύ τους να είναι απόλαυση. Το σπίτι είναι ο κόσµος της µητέρας, ο παράδεισος των παιδιών και το βασίλειο του πατέρα. Είναι ένα µέρος όπου δεν μπαίνει ο χείμαρρος της διαμάχης, αλλά τον πλημμυρίζει ο ωκεανός της αγάπης. Είναι όµως λυπηρό που οι ευτυχισµένες χριστιανικές οικογένειες όλο και περισσότερο σπανίζουν. Πολλοί άντρες, κουρασµένοι ύστερα από τη δουλειά της ηµέρας, τρέµουν όταν έρθει η ώρα να γυρίσουν σπίτι, γιατί ξέρουν ότι τα νεύρα της γυναίκας τους θα φουντώσουν και τα παιδιά τους θα είναι τελείως εκτός ελέγχου. Πολλές παντρεμένες γυναίκες, καθώς θυµούνται την ευγένεια και την αγάπη που τους έδειχναν όταν ήταν αρραβωνιασµένες και νιόπαντρες, είναι απογοητευµένες και δυστυχισµένες. Η νεαρή σύζυγος, που περίµενε να συµµεριστεί όλες τις πλευρές της ζωής µε τον άντρα της, διαπιστώνει ύστερα από λίγο ότι ο ροµαντισµός έχει ξεθωριάσει και ζουν σε διαφορετικούς κόσµους. O άντρας είναι τόσο απασχοληµένος µε τη δουλειά του που την αγνοεί, δεν έχει υποµονή µε τα παιδιά του και αποφεύγει την υποχρέωση του για την ανατροφή τους. Οι πιέσεις της ζωής, προκαλούν συζυγική δυσαρµονία όλο και πιο πολύ, ακόµα και αν ο άντρας κι η γυναίκα είναι χριστιανοί. O γάµος πολλών καταλήγει σε διαζύγιο. ΄Αλλοι εξακολουθούν να µένουν µαζί µόνο για χάρη των παιδιών τους.
Αν η θλιβερή εικόνα που έδωσα απεικονίζει το σπίτι σου, δεν πρέπει ν’ απελπίζεσαι. Υπάρχει καλύτερος τρόπος από το διαζύγιο και την ψυχρότητα. Μπορείτε να κάνετε την οικογένεια σας ευτυχισµένη και να επαναφέρετε τη ζεστασιά στις σχέσεις σας. Η Βίβλος δίνει μερικές αρχές που, αν τις εφαρμόσετε, θα κάνουν το γάµο σας τέτοιο που ο Θεός θέλει.
Ισόβια σχέση
0 γάµος είναι για όλη τη ζωή. Σε αντίθεση µε όλα όσα λέγονται σχετικά µε συµβίωση και δοκιµαστικό γάµο, πρέπει να τονίσουµε ότι ο Θεός όρισε να ζει ο άντρας µε τη γυναίκα του ως το θάνατος. Στη Γένεση διαβάζουμε στη δηµιουργία ο Αδάµ ήταν µόνος ώσπου κατάλαβε την ανάγκη από µία σύντροφο. Τότε ο Θεός έπλασε την Εύα από µια πλευρά του Αδάµ και του την έδωσε. Διαβάζουμε στη Γένεση μια σηµαντική παρατήρηση: “Γι’ αυτό θα αφήσει ο άνδρας τον πατέρα του και τη µητέρα του και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του και θα αποτελούν οι δύο µία σάρκα” (Γένεσις 2:24). Και ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σ’ αυτό το εδάφιο όταν απάντησε στους Φαρισαίους σχετικά µε το διαζύγιο, και πρόσθεσε: “…Εκείνο λοιπόν, που ο Θεός ένωσε, ο άνθρωπος ας µη το χωρίζει” (Ματθ. 19:6). Οι χριστιανοί πρέπει να καταλάβουν ότι η σηµερινή εύκολη αντιµετώπιση του διαζυγίου είναι αντίθετη µε το Λόγο του Θεού. Η Βίβλος διδάσκει ότι η συζυγική σχέση πρέπει να είναι ο ύψιστος απ’ όλους τους ανθρώπινους δεσµούς. Έχουν γίνει “µία σάρκα”, γιατί ενώθηκαν σε µια ολοκληρωτική ένωση που συµπεριλαµβάνει ολόκληρη την προσωπικότητα. Όταν παντρεύονται δύο άτοµα, τα ενώνει ο Θεός και οι άνθρωποι δεν έχουν δικαίωµα να διαλύσουν την ένωση αυτή. Οι χριστιανοί πρέπει να καταλάβουν ότι ο γάµος πρέπει να είναι διαρκής κι ότι ο Κύριος δεν παραδέχεται την ασυµφωνία των χαρακτήρων, την κακή µεταχείριση, ή απλώς την πλήξη ως προφάσεις για διαζύγιο. Αν κάποιος πιστός πάρει διαζύγιο για λόγους άλλους εκτός από τη µοιχεία παρακούει το Θεό (Ματθ. 19:9). Ακόµα κι όταν παρουσιαστεί συζυγική απιστία, ο στόχος πρέπει να είναι η συγχώρηση και η αποκατάσταση των σχέσεων των συζύγων. Μια και ενώθηκαν, πρέπει να βάλουν στόχο µε τη βοήθεια του Θεού να κάνουν το γάµο τους επιτυχία.
Πολλοί άνθρωποι σήµερα σκέφτονται να διαλύσουν το γάµο τους µόλις παρουσιαστούν προβλήµατα στη συζυγική ζωή. Αυτό δυσαρεστεί τον Κύριο και δεν δηµιουργεί ατµόσφαιρα κατάλληλη για µια επιτυχηµένη οικογένεια. Ο νέος ή η νέα που δε σέβονται τον Θεό και δεν έχουν βαθιά αγάπη για το/τη σύντροφο τους κι έχουν πρόχειρη λύση το διαζύγιο, συχνά και εύκολα θα δώσουν τέλος στο γάµο τους. ΄Οσοι έχουµε φόβο Θεού πρέπει να τηρήσουµε διαφορετική στάση. Όταν χάνουµε την αίσθηση της ιερότητας του γάµου, συντελούµε στον ξεπεσµό της κοινωνίας που ζούµε και στην προσωπική µας ανεπανόρθωτη ζηµιά. Απ’ την άλλη, αν σεβόµαστε το Λόγο του Θεού κι είµαστε αποφασισµένοι µε τη βοήθεια Του να διατηρήσουµε έναν πετυχηµένο γάµο, µπορούµε νάµαστε σίγουροι, ότι ο Κύριος θα το πραγµατοποιήσει.
Πνευματική ενότητα
Η βασική ανάγκη του σπιτιού είναι η πνευµατική ενότητα. Όταν ο άντρας και η γυναίκα έχουν την ίδια πίστη στον Ιησού, οι προοπτικές για έναν πετυχηµένο γάµο είναι σίγουρα εξασφαλισµένες. Ο προφήτης Αµώς ρωτά: “Δύνανται δύο να περιπατήσωσιν οµού, εάν δεν είναι σύµφωνοι;” (Αµώς 3:3). Σε περικοπές της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουµε την προειδοποίηση για τα ολέθρια αποτελέσµατα που θα µπορούσαν να προκύψουν από ένα γάµο ανάµεσα σ’ έναν πιστό και µη πιστό. Κι ο απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: “Να µη συνδέεσθε µε τους απίστους διότι τι σχέση έχει η δικαιοσύνη µε την ανοµίαν; ή τι επικοινωνία µπορεί να έχει το φως µε το σκοτάδι;”.
Ο πιστός άντρας και η πιστή γυναίκα αποτελούν µια πνευµατική ενότητα που είναι η βάση του πετυχηµένου γάµου. Αυτή η ενότητα όµως εν Χριστώ σαν µια καθηµερινή εµπειρία δεν εξακολουθεί να υφίσταται αυτόµατα. Χρειάζεται να την καλλιεργούµε. Αργότερα, όταν έρθει κι ένα παιδί στην οικογένεια, οι δικαιολογίες για απουσίες από την εκκλησία αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται. Οι νέοι που αφήνουν την εκκλησία στερούν από τον εαυτό τους την πνευµατική τροφή και την κοινωνία που τους είναι απαραίτητα, κι αρχίζουν να συµπληρώνουν το κενό της ζωής τους παρακολουθώντας τηλεόραση και παίρνοντας µέρος σε εξωεκκλησιαστικές δραστηριότητες. Η πνευµατική ενότητα που ένιωθαν τότε που µιλούσαν για το γάµο τους κι έδιναν τις υποσχέσεις τους σιγά-σιγά χάνεται.
Για να διατηρηθεί η πνευµατική ενότητα στο αντρόγυνο πρέπει να διαβάζουν την Βίβλο και νά προσεύχονται µαζί. Αυτή η ώρα είναι µια θαυµάσια ευκαιρία ν’ αρχίσουν να συµµερίζονται τις εµπειρίες και τα προβλήματα της ζωής. Αυτή η κοινωνία στο αντρόγυνο είναι ζωτική, γιατί τονίζει την ενότητα όλων των πιστών εν Χριστώ.
Βιβλικό πρότuπο
Κανένας γάµος δεν µπορεί να είναι Χριστιανικός αν και οι δύο σύζυγοι δεν υπακούν τη Βιβλική εντολή για αµοιβαία αγάπη και σεβασµό. Ο καθένας έχει να παίξει ένα ρόλο. Ο απ. Παύλος δια Πνεύµατος Αγίου μιλά για τους ρόλους αυτούς στην Εφεσίους 5:22-25 (διαβάστε την περικοπή). Ο άντρας είναι ο υπεύθυνος στο σπίτι που φροντίζει και πρέπει παράλληλα να αγαπάει µε θυσία τη γυναίκα του όπως και ο Χριστός που πέθανε για τη σωτηρία µας. Το να είναι ο άντρας κεφαλή του σπιτιού αποτελεί προνόµιο, αλλά και βαριά ευθύνη. Ο άντρας, αν θέλει να υπακούσει στην εντολή του απ. Παύλου, πρέπει να απαρνηθεί τελείως τον εαυτό του και να επιδιώκει κάθε στιγµή το καλύτερο για τη γυναίκα του, ακόµα και να πεθάνει αν χρειαστεί. Μια τέτοια αγάπη προϋποθέτει αφοσίωση, υποστήριξη και προστασία. “Οι άνδρες οµοίως, να συζήτε µε τας γυναίκας σας µε σύνεσιν, απονέµοντες τιµήν εις αυτάς ως εις ασθενέστερον φύλον, αφού είσθε και συγκληρονόµοι της δωρεάς της ζωής, δια να µη παρεµποδίζονται αι προσευχαί σας”. (Α’ Πέτρ. 3:7).
Ο άντρας πρέπει να προσέχει και να προστατεύει τη γυναίκα του, ως “ασθενέστερον φύλον”. Αυτό δε σηµαίνει ότι η γυναίκα είναι κατώτερη απ’ τον άντρα της, γιατί ο Πέτρος διακηρύττει ότι είναι “συγκληρονόµοι της δωρεάς της ζωής”. Στο θέµα της σωτηρίας ο άντρας και η γυναίκα είναι απόλυτα ίσοι µπροστά στον Θεό και στον αιώνιο προορισµό. “Δεν υπάρχει… άρρεν και θήλυ, διότι όλοι εσείς είσθε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού” (Γαλάτ. 3:28).
Η ευθύνη του άντρα ως αρχηγού είναι να δίνει κουράγιο και να υποστηρίζει τη γυναίκα του. Πρέπει να δηµιουργηθεί ένα πνεύµα αµοιβαιότητας για να µπορούν µαζί άντρας και γυναίκα να συµµερίζονται τις χαρές και τις λύπες.
Βέβαια ποτέ δεν πρέπει να είναι απαιτητικός και η φροντίδα του µε το πνεύµα της θυσίας θα κάνει τα πράγµατα πιο εύκολα και ευχάριστα για τη γυναίκα του να δεχτεί την ηγεσία του.
Η θέση της γυναίκας είναι να υποτάσσεται µε αγάπη. Ο απ. Παύλος συµβουλεύει τον Τίτο, οι µεγαλύτερες “να σωφρονίζουν τας νέας, ώστε να αγαπούν τους άνδρας των και τα παιδιά των…” (Τίτον 2:4). 0 Λόγος του Θεού διατυπώνει καθαρά ότι αυτή η αγάπη πρέπει να εκφράζεται µε µια διάθεση υποταγής. “Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας όπως εις τον Κύριον” (Εφεσίους 5:22 και Α’ Πέτρου 3:1).
Η υποταγή της γυναίκας αναφέρεται στο ρόλο της στο σπίτι. Κάθε οργανισµός χρειάζεται έναν αρχηγό και κάθε οµάδα πρέπει να έχει έναν ηγέτη. Κατά παρόµοιο τρόπο ο Θεός όρισε ο άντρας να είναι ο ηγέτης µέσα στο σπίτι. Όπως ο βαθµός του συνταγµατάρχη δε δείχνει ότι έχει λιγότερη αξία σαν άνθρωπος από το στρατηγό στου οποίου τις εντολές διατελεί, έτσι και η θέση της γυναίκας να υποτάσσεται δεν αποτελεί ένδειξη ότι ο Θεός της δίνει λιγότερη αξία. Η υποταγή της Χριστιανής γυναίκας δεν πρέπει να γίνεται από φόβο, αλλά να πηγάζει απ’ την αγάπη της για το Θεό και τον άντρα της.
Κάποιος όµως µπορεί να πει, “Πολύ σωστά όλα αυτά, αλλά τι γίνεται µε µένα που είµαι πιστός ενώ ο σύντροφος µου δεν είναι;” Βέβαια σ’ ένα τέτοιο σπίτι η µελέτη της Αγίας Γραφής και η προσευχή δεν είναι δυνατό να γίνονται κι απ’ τους δυο. Αν είσαι πιστός, πρέπει να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσεις την επιτυχία του γάµου σου. Δεν πρέπει να σκέφτεσαι το διαζύγιο σαν φυγή από τη δύσκολη κατάσταση σου. Ο απ. Παύλος διακηρύττει: “Και εάν µία γυναίκα έχει άνδρα άπιστον και αυτός συγκατανεύει να συγκατοικεί µαζί της, ας µην τον αφήνει. Διότι ο άνδρας ο άπιστος έχει αγιασθεί δια της γυναικός και η γυναίκα η άπιστη έχει αγιασθεί δια του ανδρός. Αλλιώς, τα παιδιά σας θα ήσαν ακάθαρτα, τώρα όµως είναι άγια”. (Α’ Κορ. 7:13,14).
Έχετε την υποχρέωση να δείχνετε πνεύµα Χριστού. Κάθε µέρα να ζείτε µε ταπείνωση και καθαρότητα όπως ταιριάζει σε πιστούς. Ο απ. Πέτρος, γράφοντας σε γυναίκες που οι άνδρες τους δεν ήταν πιστοί, τους έδωσε οδηγίες που ισχύουν και για τον πιστό σύζυγο µιας όχι πιστής γυναίκας: “Οµοίως και αι γυναίκες, να υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας, ώστε, και εάν µερικοί απειθούν εις τον λόγον, να κερδιθούν δια της διαγωγής των γυναικών των”. (Α’ Πετρ. 3:1).
Μην ξεχνάτε, εσείς που ήδη είστε παντρεµένοι µε κάποιον που δεν είναι πιστός, ο Θεός σας καλεί να κερδίσετε το σύντροφο σας στον Χριστό. Το σπίτι είναι µια ιερή εστία. Παντρεύεται κανείς για όλη του τη ζωή. Η σχέση άντρα και γυναίκας συνεπάγεται ένωση και ταύτιση σώµατος, ψυχής και πνεύµατος. Εφόσον αυτό αληθεύει, κανένα σπίτι δεν µπορεί να εκπληρώσει το ιδεώδες του Θεού αν κι ο άντρας και η γυναίκα δεν γνωρίσουν αληθινά τον Κύριο και ζουν µε υποταγή στο Λόγο Του. Αν δε δέχτηκες ποτέ σου τον Χριστό, σε καλώ να το κάνεις τώρα γιατί όταν Αυτός µπει στη ζωή σου, θα βρεις συγχώρηση και θάχεις ειρήνη µε τον Θεό. Ο Κύριος θα σου δίνει τη δύναµη να συγχωρείς τα σφάλµατα του άλλου και θα ξαναζεστάνει την αγάπη και την τρυφερότητα που είχατε κάποτε µεταξύ σας σαν αντρόγυνο. Αν πιστέψεις στον Χριστό, θα σου δώσει σωτηρία κι ακόµα θα σου δώσει τη δύναµη να αποκτήσεις ένα ευτυχισµένο σπιτικό.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Πολλοί κοινωνιολόγοι διακηρύττουν ότι ένα χαρακτηριστικό του µέλλοντος θα είναι η παροδική φύση των ανθρωπίνων σχέσεων. Λένε πως λίγοι θα είναι εκείνοι που θα θέλουν να κάνουν το γάµο µια ισόβια σχέση και τονίζουν ότι αυτή η τάση ήδη επικρατεί. Εκείνο που µε ανησυχεί είναι ότι σε µια τέτοια κοινωνία οι άνθρωποι θα γίνονται όλο και πιο εγωιστές, νευρωτικοί και απειθάρχητοι.
Αν θέλεις να βρεις πραγµατικά ευτυχισµένους ανθρώπους, µην τους ψάχνεις µέσα στις οµάδες που αυτοαποκαλούνται “χαρούµενοι”, ή ανάµεσα σε κείνους που ζουν µε τον τέταρτο ή τον πέµπτο σύντροφο τους. Τα πιο ευτυχισµένα ζευγάρια που συνάντησα είναι άτοµα που πιστεύουν στο Θεό και υπακούν στο Λόγο Του και ζουν µαζί τις χαρές και τις λύπες ή τις δοκιµασίες χωρίς να περνάει απ’ το µυαλό τους το διαζύγιο. Μήπως αυτό σηµαίνει ότι δεν έχουν προβλήµατα στην οικογενειακή τους ζωή; Ασφαλώς όχι, γιατί δύο άνθρωποι µε ατέλειες, είναι αναπόφευκτο να βλάπτει ο ένας τον άλλο. Κάθε άντρας, θα οµολογήσει ότι πολλές φορές ενεργεί εγωιστικά, και χωρίς υποµονή. Και κάθε γυναίκα αφήνει τους συναισθηµατισµούς της να την επηρεάζουν. Σ’ έναν πετυχηµένο γάµο, ο άντρας και η γυναίκα δείχνουν κατανόηση και συγχωρούν ο ένας τον άλλο. Σε πολλά σπίτια όµως µικροκαυγαδάκια συσσωρεύονται και τελικά γίνονται βουνό πικρίας. Η λύση όµως δεν είναι το διαζύγιο. Αντίθετα, η ευτυχία µπορεί να αποκατασταθεί αν προσέξουµε µερικές Βιβλικές αρχές Χριστιανικής συµπεριφοράς και τις εφαρµόσουµε.
Ολοκληρωτική ταύτιση
Οι Χριστιανοί που αναγνωρίζουν ότι ο Κύριος πρέπει να έχει απόλυτη προτεραιότητα σε κάθε σχέση, παραδέχονται ότι ένας πραγµατικά πετυχηµένος γάµος απαιτεί ολοκληρωτική ταύτιση. Δεν θα έχεις ευτυχισµένη οικογένεια αν δεν προσπαθήσεις να το πετύχεις. Στ’ αλήθεια, σχεδόν όλοι µας έχουµε ενδιαφέροντα που µας απασχολούν πολλές ώρες, αλλά αυτό δε µας περιορίζει για να δίνουµε ολόκληρο το είναι µας στο σύντροφο της ζωής µας. Η αρχή της ολοκληρωτικής ταύτισης αναφέρεται στο Εφεσίους κεφ. 5, όπου ο απ. Παύλος λέει ότι η σχέση του γάµου µοιάζει µε τη σχέση που υπάρχει ανάµεσα στον Χριστό και την Εκκλησία. (Διαβαστε Εφεσίους 5:22-25). Ο Ιησούς Χριστός άφησε την αιώνια δόξα για να γίνει άνθρωπος, πέθανε πάνω στο σταυρό και µας καλεί τώρα να «προσερχώµεθα µε πεποίθησιν ενώπιον του θρόνου της χάριτος, δια να λάβωµεν έλεος και να βρούµε χάριν όταν θα έχωµεν ανάγκην δια βοήθειαν” (Εβρ. 4:16).
Πολλά σπίτια καταστρέφονται γιατί ο άντρας δεν το θεωρεί ζωτικής σηµασίας υπόθεση να γίνει ο γάµος του πραγµατικά πετυχηµένος. Ξοδεύει σχεδόν όλο τον ελεύθερο του χρόνο, στο κυνήγι, στο ψάρεµα, ή να παρακολουθεί ποδόσφαιρο και δείχνει λίγο ενδιαφέρον για την ευτυχία της γυναίκας του. Μερικοί είναι τόσο απορροφηµένοι µε τη δουλειά τους που το σπίτι τους καταντάει εστιατόριο και ξενοδοχείο. Δεν έχουν χρόνο και ενδιαφέρον να κουβεντιάσουν και να συµµεριστούν τις εµπειρίες τους µε τη σύντροφο τους. Η γυναίκα πρέπει να φροντίζει για το σπίτι, να µαγειρεύει, να έχει την ευθύνη των παιδιών… αλλά δεν της επιτρέπεται να είναι πραγµατικός σύντροφος. Όταν δε δείχνει προθυµία και αδιαφορεί, ο άντρας παραπονιέται και οι σχέσεις τους ψυχραίνονται. Αυτή η δυσάρεστη κατάσταση είναι άµεσο αποτέλεσµα της αδυναµίας του άντρα να συµµετέχει ολοκληρωτικά στο γάµο του.
Και οι γυναίκες είναι υπεύθυνες να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να κάνουν το γάµο τους ευτυχισµένο. Καµιά γυναίκα δεν πρέπει να ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την κοινωνική της ζωή, ούτε ακόµη και για δραστηριότητες εκκλησιαστικές, ώστε να µην µπορεί να κάνει τις δουλειές του σπιτιού..
Ένας πρακτικός τρόπος για να υπάρχει αρµονία στο γάµο είναι να κάνετε όσο γίνεται πιο πολλά πράγµατα µαζί. Μπορείτε να βελτιώσετε τις σχέσεις σας αν συνεργάζεστε στον οικογενειακό προϋπολογισµό, πηγαίνοντας για ψώνια µαζί… Βεβαιωθείτε ότι η προσωπική σας κοινωνική ζωή και ευχαρίστηση έχει δεύτερη θέση µπροστά στην ευχαρίστηση που συµµερίζεστε µε το σύντροφο σας. Η αγάπη σας θα περισσεύει καθώς θα κάνετε υποχωρήσεις και θυσίες ο ένας για τον άλλο. Ο περιποιητικός άντρας, που αφήνει το µατς για να κάνει κάτι άλλο µαζί µε τη γυναίκα του που έχει για κείνην µεγάλη σηµασία, συνεισφέρει ουσιαστικά στη σύσφιξη των σχέσεων τους. Η γυναίκα που αλλάζει τα σχέδια της για να συµµετάσχει στις δραστηριότητες του άντρα της συντελεί στη βελτίωση των σχέσεων τους. Μην ξεχνάτε ότι οι γάµοι µπορεί να ευλογούνται στον ουρανό από τον Κύριο αλλά οι άνθρωποι εδώ στη γη είναι υπεύθυνοι για τη διατήρηση τους.
Αuτοπειθαρχία
Ένας πετυχηµένος γάµος χρειάζεται ακόµη αυτοπειθαρχία. Πολλές οικογένειες έχουν καταστραφεί γιατί δεν µπόρεσαν να ασκήσουν κάποιον έλεγχο στο θέµα του σεξουαλικού ένστικτου. Και άλλες, αµέτρητες, καταστρέφονται γιατί ο ένας απ’ τους δύο δε δάµασε την επιθυµία του να αποκτήσει υλικά αγαθά.
Η σχέση του σεξ
Σήµερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε πρέπει να τονίσουµε την ανάγκη για αυτοπειθαρχία όσον αφορά τη σεξουαλική ζωή. Σήµερα ο κόσµος καλείται να ξεχάσει τα παλιά ταµπού και να “κάνει έρωτα” όποτε η ευκαιρία και η επιθυµία συµπέσουν. Οι προειδοποιήσεις της Βίβλου σχετικά µε την πορνεία και τη µοιχεία θεωρούνται αναχρονιστικές. Διακηρύττουν οι κύριοι αυτοί ότι το σεξουαλικό ένστικτο είναι µια φυσική επιθυµία που πρέπει να ικανοποιηθεί όπως ακριβώς η πείνα και η δίψα.
Η διδασκαλία της Βίβλοu
Οι πιστοί πρέπει να αποκηρύξουν τη φιλοσοφία του κόσµου και να εµµένουν ότι η σεξουαλική πράξη, έξω από το γάμο, είναι αµαρτωλή και εγωιστική πράξη. Πρέπει να δουν τη σεξουαλικότητα όπως την παρουσιάζει η Βίβλος – βαθιά, πλούσια και περιεκτική έκφραση τρυφερής αγάπης ανάµεσα στο αντρόγυνο – και να αρνηθούν την ιδέα που επικρατεί ότι αυτή είναι η πιο σπουδαία πλευρά της ζωής. Εποµένως, οι πιστοί δεν πρέπει να διαβάζουν κάθε βιβλίο ή περιοδικό που έχει να κάνει µε το σεξ, γιατί αλλιώς θα τους απορροφήσει το θέµα χωρίς να το καταλάβουν. Πολλά περιοδικά που διατίθενται στα περίπτερα, ακόµα κι εκείνα που έχουν σοβαρές συνεντεύξεις γιατρών, έχουν για σκοπό τους να διεγείρουν τους αναγνώστες να λαχταρήσουν µια πιο συγκινησιακή σχέση. Κανένας Χριστιανός, ελεύθερος ή παντρεµένος, δε χρειάζεται τέτοια έντυπα. Το σεξ είναι εγωιστικό όταν γίνεται µόνο για χάρη της σαρκικής απόλαυσης. Η οµοφυλοφιλία και η πορνεία, τρόποι µε τους οποίους προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ορέξεις, δεν έχει ούτε οµορφιά, ούτε νόηµα. Ο αχαλίνωτος σεξουαλικά συνήθως εκµεταλλεύεται άλλους για σεξουαλική ικανοποίηση, για χρήµατα ή για κάποιο άλλο ταπεινό σκοπό. Έχει διαπιστωθεί ότι άνθρωποι που ζητούν να ικανοποιήσουν τις σαρκικές επιθυµίες τους, σταδιακά χάνουν τη φυσικότητα και βρίσκουν λιγότερη πραγµατική ικανοποίηση και τελικά καταφεύγουν σε αφύσικες και διεστραµµένες πράξεις στην προσπάθεια να ικανοποιήσουν τις αυξηµένες απαιτήσεις για σεξουαλική απόλαυση.
Το σωστό κίνητρο
Η αυτοπειθαρχία στους παντρεµένους είναι πάντα απαραίτητη και προπάντων όταν ο ένας απ’ τους δύο για λόγους φυσικούς ή ψυχολογικούς δεν µπορεί να βρει ευχαρίστηση στη σεξουαλική πράξη. Στις περιπτώσεις αυτές το άλλο µέρος πρέπει να δείξει πραγµατική αγάπη. Η αλήθεια είναι ότι το αντρόγυνο µπορεί να έχει τρυφερές σχέσεις ακόµα και σε περιόδους αρρώστιας ή αδιαθεσίας. Δεν πρέπει να παρασυρόµαστε από εκείνους που διακηρύττουν ότι η σεξουαλική ορµή είναι ένα άλλο είδος πείνας κι αν δεν ικανοποιηθεί αποβαίνει επιζήµια. Η ανάγκη για σεξ δεν είναι η ίδια µε τη σωµατική ανάγκη για φαγητό. Δεν έχει φυσικές ή διανοητικές επιζήµιες συνέπειες όποιος στερηθεί τη σεξουαλική δραστηριότητα. Αντίθετα, µερικές φορές η άρνηση του σεξουαλικού ενστίκτου έχει σαν αποτέλεσµα τη διοχέτευση της ζωτικότητας του ατόµου σε καινούργια δηµιουργική δραστηριότητα. Όποιος ελέγχει το σεξουαλικό ένστικτο γίνεται πιο ευτυχισµένος, πιο υγιής και πιο ολοκληρωµένος από εκείνον που αχαλίνωτα επιδίδεται στην ηδονή. Το Χριστιανικό ζευγάρι πρέπει να αναγνωρίζει ότι το δώρο του σεξ ποτέ δεν καθιερώθηκε από τον Θεό για να χρησιµοποιηθεί απλώς για την ικανοποίηση µιας βασικής παρόρµησης. Πρέπει να ασκείται µέσα στα πλαίσια του γάµου και τότε µόνο σαν έκφραση τρυφερής αγάπης και αναπαραγωγής. Και τα παιδιά που γεννιούνται σ’ ένα σπίτι όπου οι γονείς ζουν αρµονικά, µε αυτοπειθαρχία, θα µεγαλώσουν σε µια ατµόσφαιρα αγάπης και ειρήνης.
Η συμβουλή του Απ. Παύλου
Ο Απόστολος Παύλος τόνισε ότι στα θέµατα του σεξ ο άντρας και η γυναίκα πρέπει να κρατούν µια πειθαρχηµένη στάση: “Aς παρέχει ο άνδρας εις την γυναίκα ό,τι της οφείλεται, οµοίως δε και η γυναίκα εις τον άνδρα. Η γυναίκα δεν εξουσιάζει το δικό της σώµα, το εξουσιάζει ο άνδρας. Οµοίως και ο άνδρας δεν εξουσιάζει το δικό του σώµα, το εξουσιάζει η σύζυγος. Μη στερείτε ο ένας τον άλλον εκτός αν γίνει από συµφώνου προσωρινώς, δια να αφιερωθείτε εις την νηστείαν και προσευχήν και πάλιν να σµίγετε µαζί, δια να µη σας πειράζει ο Σατανάς ένεκα της αδυναµίας σας να συγκρατηθείτε”. (Α´ Κορ. 7:3-5). Και οι δύο σύζυγοι έχουν το δικαίωµα να περιµένουν νάχουν συζυγικές σχέσεις κι ότι πρέπει να διακόπτονται µόνο ύστερα από συµφωνία και των δύο. Όταν δύο άνθρωποι δεν είναι εγωιστές στη στάση τους ο ένας στον άλλον θα είναι σε θέση να λύνουν τα προβλήµατα που παρουσιάζονται από τη διαφορά των σεξουαλικών παρορµήσεων. Ο άντρας κι η γυναίκα που πραγµατικά επιθυµούν να ευχαριστούν ο ένας τον άλλον θα βρουν αµοιβαία ικανοποίηση στη συζυγική τους σχέση. Ο άντρας που έχει αναπτυγµένη προσωπικότητα µπορεί υποσυνείδητα να επιδιώκει να κυριαρχεί στη γυναίκα του έχοντας παράλογες απαιτήσεις. Η γυναίκα µπορεί ν’ ανακαλύψει ότι χρησιµοποιεί το σεξ σα µέσο για να πετύχει τους σκοπούς της, ανταµείβοντας τον άντρα της όταν της κάνει κάτι που λαχταράει και τιµωρώντας τον όταν δεν της το κάνει.
Τα οικονομικά της οικογένειας
Η αυτοπειθαρχία πρέπει ακόµη να ασκείται στη διαχείριση των χρηµάτων. Ένας µεγάλος αριθµός διαλυµένων οικογενειών είναι το αποτέλεσµα προβληµάτων που δηµιουργούνται για οικονοµικά θέµατα. Πολλοί άντρες νοµίζουν ότι τα χρήµατα που κερδίζουν είναι δικά τους για να τα ξοδέψουν όπως κρίνουν εκείνοι. Μερικές φορές αγοράζουν για τον εαυτό τους πράγµατα πολυτελείας που δεν τις σηκώνει το πορτοφόλι τους. Σαν αποτέλεσµα, η οικογένεια µπορεί να στερηθεί βασικά πράγµατα κι η γυναίκα να αγανακτήσει µε τον εγωισµό του άντρα της. Είναι ακόµα δυνατό ο ένας απ’ τους δύο να είναι κακός διαχειριστής των χρηµάτων και τότε κι ο άντρας κι η γυναίκα θα πρέπει να κουβεντιάσουν πώς θα χειριστούν τα οικονοµικά τους. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι “η ζωή του ανθρώπου δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού” (Λουκ. 12:15), και πρέπει να υπακούν στη συµβουλή του Παύλου “αρκείσθε εκ τα παρόντα” (Εβραίους 13:5).
Στη σηµερινή κοινωνία, πολλές οικογένειες, θέλοντας να φτάσουν κάποιους άλλους, ζουν σε µια ατµόσφαιρα υπερέντασης γιατί δεν µπορούν ν’ ανταποκριθούν στα έξοδα τους. Πολλές φορές δηµιουργούνται σκηνές κι ο ένας κατηγορεί τον άλλον. Γι’ αυτό, ο Χριστιανός σύζυγος κι η σύζυγος πρέπει να καλλιεργούν την αυτοπειθαρχία στο θέµα των χρηµάτων.
Ίσως να διαπιστώσουν ότι δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά προσπαθούν να συναγωνίζονται κάποιους γείτονες. Η αυτοπειθαρχία στη διαχείριση των χρηµάτων έχει πολύ µεγάλη σηµασία. Μια από τις µεγαλύτερες αιτίες των καυγάδων µες στην οικογένεια θα εκλείψει αν προσέξουµε αυτήν την προειδοποίηση.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ
Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Αν ρωτούσε κανείς ζευγάρια µε Χριστιανικές αρχές, ποια είναι η καταλυτική δύναµη στο γάµο τους, πολλοί θ’απαντούσαν, “τα παιδιά µας”. Ο άντρας και η γυναίκα τα πήγαιναν µια χαρά ώσπου να µεγαλώσουν τα παιδιά και να δηµιουργήσουν προβλήµατα πειθαρχίας. Σε µερικές περιπτώσεις ο πατέρας µπορεί να έχει αφήσει το πρόβληµα της πειθαρχίας εξολοκλήρου στη µητέρα, και σε άλλες περιπτώσεις ο ένας απ’ τους δυο γονείς να είναι πιο ελαστικός απ’ τον άλλον. Σε πολλά τέτοια σπίτια ο πατέρας κι η µητέρα σήµερα έχουν επαναστατικούς εφήβους και στην απελπισία τους τα βάζουν ο ένας µε τον άλλον για την απαράδεκτη συµπεριφορά του κανακάρη τους. Αυτή η κατάσταση είναι τόσο συνηθισµένη που ένας διάσηµος εκπαιδευτικός πρόσφατα διακήρυξε πως αν ήταν ιεροκήρυκας θα έδινε πρωταρχική σηµασία και έµφαση στην ανατροφή των παιδιών. Ασφαλώς, η εκκλησία πρέπει να ασχοληθεί µε τα κάθε ηλικίας παιδιά – µε τους έφηβους, τους νέους ή τα πιο µικρά. Όπως όµως είναι πιο σοφό να προσπαθείς για την ανοσοποίηση ενάντια σε µια αρρώστια παρά να την αναχαιτίζεις όταν παρουσιαστεί, έτσι και στα πνευµατικά θέµατα είναι καλύτερα να τονιστεί ένα πρόγραµµα προληπτικό παρά τιµωρία. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσµα να βγουν έφηβοι που να σέβονται την εξουσία και να υπακούν αυτούς που τους φροντίζουν.
Οι πιστοί γονείς πρέπει να πάρουν στα σοβαρά τη συµβουλή της Γραφής: “Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού, και δεν θέλει αποµακρυνθεί απ’ αυτής ουδέ όταν γηράσει” (Παροιµ. 22:6). Σχολιάζοντας αυτό το εδάφιο, ένας πιστός χριστιανός τόνισε ότι αυτή η διδασκαλία περιλαµβάνει τα στοιχεία της πειθαρχίας, της εκπαίδευσης και του παραδείγµατος.
Γιατί να υπάρχει πειθαρχία
Η Γραφή µας διδάσκει ότι τα παιδιά είναι αµαρτωλά εκ γενετής και πολύ νωρίς αναπτύσσουν πρότυπα συµπεριφοράς. Γι’ αυτό θα πρέπει να αρχίσουµε εγκαίρως, πριν είναι πολύ αργά.
Τα παιδιά είναι αμαρτωλά εκ γενετής
Τα µωρά γεννιούνται µε αµαρτωλή φύση. Ο ψαλµωδός γράφει “Ιδού, εν ανοµία συνελήφθην, και εν αµαρτία µε εγέννησεν η µήτηρ µου” (Ψαλµός 51:5). Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι γεννιόµαστε αµαρτωλοί και χρειαζόµαστε αναγέννηση: “Εκείνο που έχει γεννηθεί από την σάρκα είναι σάρκα” (Ιωάν. 3:6). Ο απ. Παύλος, γράφοντας στους πιστούς που µεταµορφώθηκαν µε τη χάρη του Θεού, τους λέει ότι πριν ήταν “εκ φύσεως παιδιά οργής, όπως και οι λοιποί” (Εφεσ. 2:3).
Η πείρα επιβεβαιώνει αυτήν τη Βιβλική αλήθεια. Το πολύ µικρό παιδί, µόλις φτάσει στην ηλικία που νιώθει τον εαυτό του και καταλαβαίνει ότι αποτελεί µια ξεχωριστή προσωπικότητα, αποκαλύπτει τον εγωισµό του. Όταν παίζει µε άλλα παιδιά, θ’ αρπάξει κάτι κάποια στιγµή και θα φωνάξει “Δικό µου!”. Δε θ’ αργήσει να γίνει ένας µικρός τύραννος αν υποχωρήσετε.
Είναι ανάγκη, οι γονείς να δείξουν αποφασιστικότητα στις πρώτες ακόµα µικροσυγκρούσεις που απειλείται το κύρος και η εξουσία τους. Το παιδί πρέπει να µάθει να υπακούει στη µητέρα του και στον πατέρα του. Εκείνο δεν ξέρει ότι η Βίβλος το λέει αλλά εσείς που είστε γονείς πρέπει να το ξέρετε και του κάνετε κακό αν δεν του διδάξετε καθαρά και απλά ότι ο Θεός περιµένει απ’ αυτό υπακοή… Η αντίληψη “άσε το παιδί” δηµιούργησε µια γενιά ανυπόταχτων και επαναστατικών νέων.
Χρειάζονται Κατευθυντήριες Γραμμές
Όταν ασκείτε έλεγχο πάνω στο παιδί σας δίνοντας του κανόνες και επιβάλλοντας του, του κάνετε καλό. Ξέρει ενστικτωδώς ότι δεν είναι εφοδιασµένο ν’ αντιµετωπίσει τη ζωή και κατά βάθος είναι ευχαριστηµένο που µπορεί να σας εµπιστευτεί. Χρειάζεται κατευθυντήριες γραµµές και τις δέχεται µε πολλή ευχαρίστηση. Θυµάµαι πώς µε παρακαλούσε ένα από τα αγόρια µου για κάτι που του είχα απαγορεύσει, αλλά παρέµεινα σταθερός, γιατί ήµουν πεπεισµένος ότι είχα δίκιο. Τελικά, όταν όλα πέρασαν ήρθε κοντά µου και µε ευχαρίστησε.
Πώς να επιβάλλεται η πειθαρχία
Πολλοί γονείς συµφωνούν ότι πρέπει να επιβληθούν στα παιδιά τους, αλλά δεν ξέρουν πώς. Καταβάλλουν προσπάθειες, αλλά απογοητεύονται γιατί τους φαίνεται πολλές φορές ότι οι προσπάθειες τους πάνε χαµένες. Δεν είναι γιατί δεν αγαπούν τα παιδιά τους, απλώς δεν ξέρουν τι να κάνουν. Αν ανήκεις σ’ αυτήν την κατηγορία των γονέων, η Αγία Γραφή έχει ορισµένες οδηγίες για σένα.
Η φυσική τιμωρία είναι σπουδαία
Η επιβολή τιµωρίας µερικές φορές είναι αναπόφευκτη στην πειθαρχία του παιδιού. Το µικρό παιδί πρέπει να καταλάβει ότι οι γονείς του είναι υπεύθυνοι γι’ αυτό. Ο Παροιµιαστής διακηρύττει, “Παίδευε τον υιόν σου ενόσω είναι ελπίς, αλλά µη διεγείρεις την ψυχήν σου, ώστε να θανατώσεις αυτόν” (Παροιµ. 19:18). Ο γονιός που δεν τιµωρεί το παιδί του “γιατί δεν αντέχει να το βλέπει να κλαίει” κάνει λάθος. Διαβάζουμε: “Η ανοησία είναι συνδεδεµένη µετά της καρδίας του παιδιού, η ράβδος της παιδείας θέλει αποχωρίσει αυτήν απ’ αυτού” (Παροιµ. 22:15).
Η λέξη “ανοησία” αναφέρεται στο εγώ του παιδιού. Η τάση του παιδιού να γίνεται το δικό του είναι µέρος της ίδιας του της φύσης και η φυσική τιµωρία, αν επιβληθεί σωστά, θα του διδάξει να υποτάσσεται σε κείνους που έχουν εξουσία πάνω του. Πολλά παιδιά δε χρειάζονται συχνά τιμωρία, ενώ άλλα χρειάζονται…
Η φυσική τιμωρία πρέπει να επιβάλλεται με προσοχή
Ο πατέρας και η µητέρα πρέπει να είναι προσεκτικοί
όταν επιβάλουν κάποια φυσική τιµωρία. Πολλά παιδιά τρώνε ανελέητο ξύλο όταν οι γονείς χάνουν τον έλεγχο τους. Άλλα πάλι παιδιά δεν ξέρουν γιατί τα τιµωρούν, γιατί οι γονείς είναι αλλοπρόσαλλοι, άλλοτε κάτι σοβαρό το αφήνουν να περάσει απαρατήρητο κι άλλοτε για το παραµικρό δείχνουν άκρα αυστηρότητα. Οι γονείς πρέπει να ανακαλύπτουν µε πολλή σοφία την ειδική ανάγκη του παιδιού τους κι ακόµα πρέπει να βρίσκουν χρόνο να συζητούν τα ιδιαίτερα προβλήµατα του κάθε παιδιού. Πρέπει να ζητούν σοφία από τον Κύριο για να µπορέσουν να καταλάβουν αν η ανεπιθύµητη συµπεριφορά του παιδιού είναι το αποτέλεσµα κάποιου αισθήµατος αδυναµίας ή προσωπικής ανασφάλειας.
Δεν πρέπει να τιµωρούµε το παιδί κάθε φορά που µας στενοχωρεί. Αυτή τη συµπεριφορά πρέπει να την κρατήσουµε για περιπτώσεις ανταρσίας, όταν δεν υπακούει στον πατέρα ή τη µητέρα, ή όταν αυθαδιάζει. Δεν πρέπει να δέρνουµε το παιδί όταν κάνει θόρυβο, ή όταν κατά λάθος, ίσως και από απροσεξία, ρίξει το ποτήρι µε το γάλα στο τραπέζι ή στο πάτωµα. Ο γονιός που τιµωρεί το παιδί του για την παραµικρή αταξία στερεί από την τιµωρία τη σηµασία της για κάτι το σοβαρό και το παιδί µπορεί να µισήσει την πειθαρχία ή ακόµα και να πληγωθεί η προσωπικότητα του. Ο απ. Παύλος τονίζει: “Και σεις πατέρες, µην εξοργίζετε τα παιδιά σας, αλλά να τα ανατρέφετε µε την παιδείαν και την νουθεσίαν του Κυρίου” (Εφεσ. 6:4).
Η τιμωρία να επιβάλλεται με αγάπη
Οι γονείς που τιμωρούν τα παιδιά τους πρέπει να είναι σίγουροι ότι το µικρό παιδί καταλαβαίνει πως και τότε ακόµη το αγαπούν.
Κάθε φορά που τιµωρούµε το παιδί πρέπει να του δείχνουµε καθαρά ότι το τιµωρούµε για την κακή του συµπεριφορά και µόνο. Ο απ. Παύλος πρόβλεψε τον κίνδυνο της παράκαιρης πειθαρχίας γι’ αυτό και συµβουλεύει τους πατέρες να µην ερεθίζουν τα παιδιά τους, αλλά να τα “ανατρέφουν µε την παιδείαν και την νουθεσίαν του Κυρίου” (Εφεσ. 6:4). Η λέξη “ανατρέφω” έχει µέσα της την έννοια της τρυφερότητας. Δεν πρέπει ποτέ να χτυπάτε το παιδί µε θυµό και νεύρα να το παιδεύετε. Ίσως να φαίνεται παράξενο αλλά ο ευαίσθητος γονιός πληγώνεται περισσότερο από το παιδί όταν το τιμωρεί. Το µικρό παιδί πρέπει να καταλάβει ότι η µαµά και ο µπαµπάς θα προτιµούσαν ν’ αποφύγουν να του προκαλέσουν πόνο και όταν βεβαιωθεί γι’ αυτό, θα τους αγαπήσει περισσότερο ύστερα από την πικρή πείρα. Ο σκοπός όλης της πειθαρχίας είναι να µεγαλώσουν τα παιδιά µε φόβο Θεού, αποδίδοντας τιµή στον Ιησού Χριστό. Για να καταλάβουν ότι πρέπει να σέβονται την εξουσία, δεν πρέπει να παραλείπουµε να επιβάλλουµε τιµωρίες όταν χρειάζεται. Ακόµα όµως πρέπει και να προσευχόµαστε για τα παιδιά µας, να ενδιαφερόµαστε γι’ αυτά και να τους δείχνουµε τρυφερότητα και αγάπη… Κι ας µην ξεχνάµε την υπόσχεση του Θεού: “Δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού και δεν θέλει αποµακρυνθεί an’ αυτής ουδέ όταν γηράσεί” (Παροιµ. 22:6)
.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Mια Κυριακή πρωί ένα 14χρονο αγόρι καθώς έπαιζε έπεσε στο φωταγωγό. Κανένας δεν µπορούσε να διαπιστώσει την ταυτότητα του, γιατί οι γονείς του δεν είχαν καν ειδοποιήσει ότι τον έχασαν.
Μια κοινωνική λειτουργός όταν έφτασε στο σπίτι, βρήκε και τον πατέρα και τη µητέρα µεθυσµένους και τα τέσσερα παιδιά νηστικά και παγωµένα…
Ένα 14χρονο κορίτσι από µια οικογένεια όπου τα παιδιά δεν βρήκαν καθόλου αγάπη, ούτε καθοδήγηση, είχε σοβαρά προβλήµατα κι η µητέρα έλεγε µε λυγµούς: “Δεν της έλειψε ποτέ τίποτε. Φορούσε τα πιο ακριβά ρούχα, έτρωγε ό,τι ήθελε. Την αφήναµε να πάει όπου ήθελε. Το σχολείο της είναι υπεύθυνο, όχι εµείς”.
Αυτές οι ιστορίες δεν είναι παρά ελάχιστα δείγµατα από τα πολλά περιστατικά πατρικής αδιαφορίας ή βαρβαρότητας. Οι υπεύθυνοι της νεολαίας τάχουν χαµένα και δεν ξέρουν πώς να χειριστούν τέτοιες καταστάσεις… Αν και οι πιο πολλοί από µας δεν είµαστε ένοχοι για αµέλεια ή σκληρότητα στα παιδιά µας, µπορεί να αποτύχουµε στο θέµα της σωστής πειθαρχίας. Το µικρό παιδί όµως πρέπει ακόµα να διδαχτεί τις βασικές πνευµατικές αλήθειες της Γραφής. Η εκπαίδευση των παιδιών πρέπει να έχει την πρώτη θέση στο Χριστιανικό σπίτι. Το πρώτο και ουσιώδες είναι η οικογενειακή λατρεία. Ακόµα πρέπει οι γονείς να επαινούν την καλή διαγωγή, να επιπλήττουν κάθε τι στραβό και να έχουν ορισµένες ποινές αλλά και αµοιβές.
Οικογενειακή λατρεία και συζήτηση
Οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να καθορίσουν µια ώρα για την καθηµερινή οικογενειακή λατρεία. Η µελέτη της Βιβλικής περικοπής και τα σχετικά σχόλια και στη συνέχεια η προσευχή κάνουν βαθιά εντύπωση στο παιδί. Ο Μωϋσής υπογραµµίζει τη σπουδαιότητα της διδασκαλίας των παιδιών στην πνευµατική αλήθεια: “Άκουε, Ισραήλ, κύριος ο Θεός ηµών είναι εις κύριος… Και θέλεις διδάσκει αυτούς επιµελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις οµιλεί καθήµενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων, και εγειρόµενος… ” (Δευτερονόµιον 6:4-9).
Κάθε γονιός ασφαλώς, δεν είναι και επιδέξιος δάσκαλος και η διαφορά της ηλικίας στα παιδιά µπορεί να µην επιτρέψει στο καθένα να συµπληρώσει τα κενά του την ώρα της οικογενειακής λατρείας. Μην αφήνεις όµως αυτά τα προβλήµατα να σε αποθαρρύνουν γιατί ακόµη και τα µικρά παιδιά θα δείξουν ενδιαφέρον αν τους εξηγηθούν µερικά πράγµατα µε λίγα λόγια…
Την πνευµατική καθοδήγηοη δεν πρέπει να την κάνουµε µόνο την ώρα της πνευµατικής λατρείας. Τα παιδιά µπορούν να µάθουν περισσότερα µε παράκαιρες συζητήσεις παρά σε στιγµές ειδικής διδασκαλίας. Ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτες ότι δεν έπρεπε µόνο να διδάξουν το Λόγο του Θεού στα παιδιά τους, αλλά ακόµη να µιλούν γι’ Αυτόν και τις οδούς Του “καθήµενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων, και εγειρόµενος” (Δευτερονόµιο 6:7). Οι γονείς πρέπει να ανασκευάζουν ό,τι λαθεµένο µαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο, ή από την τηλεόραση κι από τα βιβλία και τα περιοδικά που διαβάζουν.
Μητέρα και πατέρα, µίλησε στο παιδί σου για τον Θεό. Τόνισε ότι Εκείνος θέσπισε κανόνες συµπεριφοράς. Πες στο µικρό παιδί ότι είναι αµαρτωλό κι ότι ο Χριστός πέθανε για τις αµαρτίες του. Βεβαίωσε το ότι µπορεί να συγχωρηθεί και ν’ αποκτήσει αιώνια ζωή αν πιστέψει στον Χριστό. Προσευχήσου µε τα παιδιά σου, γιατί η προσευχή στη συνείδηση του παιδιού τυπώνει βαθιά τις αλήθειες που του διδάσκεις. Στ’ αλήθεια, η ζωή πολλών παιδιών αλλάζει µε την πίστη στον Χριστό πολύ πριν γνωρίσουν καλά-καλά τα περίπλοκα προβλήµατα της ζωής.
Όταν τα παιδιά σου γυρνάνε στο σπίτι από το σχολείο µε λαθεµένες ιδέες σχετικά µε την προέλευση του ανθρώπου και τον προορισµό του, κάθισε µαζί τους και εξήγησε τους ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να βρουν απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήµατα χωρίς να συµβουλευτούν τη Βίβλο. Έπειτα, θύµισέ τους ότι η Χριστιανική πίστη δεν είναι απλώς ένα πήδηµα στα τυφλά µέσα στο σκοτάδι, αλλά πίστη στον Υιό του Θεού που έζησε εδώ στη γη, πέθανε και αναστήθηκε…
Έπαινος και επίπληξη
Η σωστή πειθαρχία και εκπαίδευση των παιδιών µέσα στην οικογένεια απαιτεί ακόµη να επαινεί ο γονιός την καλή συµπεριφορά και να επιπλήττει την κακή.
Ο γιός ή η κόρη που έµαθε να σέβεται τη µητέρα και τον πατέρα θα βρίσκει µεγάλη ευχαρίστηση όταν κάνει κάτι που τους αρέσει και θα είναι πολύ ευγνώµων ακόµα και για µια κουβέντα επιδοκιµασίας και αναγνώρισης. Πατέρες και µητέρες, άραγε προσέχετε τις προσπάθειες των παιδιών σας για να δείξουν καλή διαγωγή; Νάστε προσγειωµένοι ως προς τις δυνατότητες του παιδιού σας και να το επιδοκιµάζετε για κάθε ειλικρινή του προσπάθεια. Μπορεί να εύχεστε ο γιός σας στο σχολείο να ήταν διάσηµος ποδοσφαιριστής ή µπασκετµπωλίστας, αλλά µονάχα ένα µικρό ποσοστό µπορεί να πετύχει έναν τέτοιο στόχο. Μπορεί να φιλοδοξείτε το παιδί σας να διακριθεί στις σπουδές του, αλλά ίσως να µην έχει τις ικανότητες. Μην ξεχνάτε ότι µερικές από τις φιλοδοξίες σας µπορεί να έχουν κίνητρο τους τον εγωισµό. Γι’ αυτό λοιπόν, ο έπαινος και η επιδοκιµασία δεν πρέπει να φυλάγονται για τις περιπτώσεις που το παιδί πετύχει κάποιο ανώτερο και υψηλό στόχο.
Ο Χριστός τόνιζε την πιστότητα και βεβαίωνε ότι ο Θεός θα πει “εύγε” στους ανθρώπους που έχουν λίγα τάλαντα όπως και σε κείνους που έχουν περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες. Ο Κύριος είπε ότι τα κριτήρια των ανθρώπων για τους συνανθρώπους τους θα αντιστραφούν, γιατί “οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι, και οι πρώτοι έσχατοι”. Ο Παύλος ακόµη είπε, “Οι πατέρες, µη εξοργίζετε τα παιδιά σας, δια να µη αποθαρρύνονται” (Κολοσσαείς 3:21). Τα παιδιά αποθαρρύνονται όταν απαιτούµε πράγµατα ακατόρθωτα απ’ αυτά, ενώ εµψυχώνονται κάθε φορά που οι γονείς τα επιδοκιµάζουν για τις προσπάθειες που καταβάλλουν.
Μερικές φορές, όµως, ο πατέρας και η µητέρα πρέπει να εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους για τη συµπεριφορά του γιου ή της κόρης. Αν το παιδί δεν κάνει το καθήκον του, ή συµπεριφερθεί άπρεπα, δεν τ’ αφήνουν να περάσει απαρατήρητο.
Η Βιβλική ιστορία του Ηλεί και των γιων του είναι ένα τραγικό παράδειγµα πατέρα που δεν επέπληξε τα παιδιά του. Όταν ο γέρος ιερέας δεν µπορούσε πια να υπηρετήσει στο ναό, οι γιοι του έµπλεξαν σε τρομερές αµαρτίες, ενώ εκτελούσαν τα ιερατικά τους καθήκοντα. Ο Ηλεί έδειξε την αδυναµία του λέγοντας: “Μη, τέκνα µου, διότι δεν είναι καλή η φήµη, την οποίαν εγώ ακούω” (Α’ Σαµουήλ 2:24). O Θεός, όµως, ενήργησε δίκαια, όταν άφησε τους Φιλισταίους να σκοτώσουν τους κακούς γιους του και να πάρουν την Κιβωτό της Διαθήκης. Η είδηση αυτής της διπλής καταστροφής έφερε το θάνατο του Ηλεί. Πρέπει να αναγνωρίσουµε ότι κατά ένα µεγάλο µέρος ήταν κι εκείνος υπεύθυνος για την τραγωδία αυτή. Ο Θεός διακήρυξε την ενοχή του Ηλεί όταν είπε στο Σαµουήλ:
“Διότι ανήγγειλα προς αυτόν, ότι εγώ θέλω κρίνει τον οίκον αυτού έως αιώνος, δια την ανοµίαν, επειδή γνωρίσας ότι οι υιοί αυτού έφερον κατάραν εφ’ εαυτούς, δεν συνέστειλεν αυτούς” (Α’ Σαµουήλ 3:13).
Αν ο Ηλεί εξασφάλιζε το σεβασµό των γιων του από τη µικρή τους ηλικία, αν τους δίδασκε να αγαπούν και να φοβούνται τον Θεό, αν τους επαινούσε για κάτι καλό που έκαναν και τους επέπληττε µε αποφασιστικότητα για την αµαρτία, η καταστρεπτική διαδοχή των γεγονότων που έφερε το θάνατο του θα είχε αποφευχθεί.
Μητέρες και πατέρες, αν διδάξετε στα παιδιά σας να σας σέβονται και να φοβούνται το Θεό, δε θα θελήσουν να σας στενοχωρούν. Τα επαινετικά σας λόγια θάναι µουσική στ’ αυτιά τους κι η επίπληξη πολλές φορές πληγώνει περισσότερο απ’ το ξύλο. Γι’ αυτό, βρείτε καιρό να παρακολουθείτε τα παιδιά σας, να τ’ ακούτε, να τους επαινείτε όταν µπορείτε και να τους επιπλήττετε όταν πρέπει.
Αμοιβές και τιμωρίες
Είναι απαραίτητο για την εκπαίδευση των παιδιών να αµείβουµε την υπακοή και να τιµωρούµε την ανυπακοή. Πρέπει να µάθουν ότι η εργατικότητα, η τιµιότητα και ο σεβασµός για την εξουσία οδηγούν σε µια πετυχηµένη ζωή. Ο Λόγος του Θεού διακηρύττει: “Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εµπαίζεται. Εκείνο που θα σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει” (Γαλάτ. 6:7).
Για να διδάξετε αυτήν την αλήθεια πρέπει να αναθέσετε στα παιδιά ορισµένα καθήκοντα και να θέσετε τους κανόνες που πρέπει να τηρούνται µες στο σπίτι σας. Το κάθε παιδί πρέπει νάχει ένα συγκεκριµένο πεδίο δράσης και να απολαµβάνει ορισµένα προνόµια µόνο όταν ζει σύµφωνα µε τους κανονισµούς του σπιτιού και εκτελεί τα καθήκοντα που του αναθέτουν. Η οικογένεια πρέπει να ορίσει ποινές για τιµωρία όταν κάποιο παιδί δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. Τα παιδιά χρειάζονται καθηµερινά κάτι χειροπιαστό που να τους θυµίζει ότι η καλή συµπεριφορά έχει ποθητά αποτελέσµατα ενώ η κακή δυσάρεστες συνέπειες. Πρέπει να µάθουν την αλήθεια νωρίς ότι οι εργατικοί άνθρωποι, οι νοµοταγείς, οι θεοφοβούµενοι βρίσκουν πραγµατική ευτυχία περισσότερη από εκείνους που είναι τεµπέληδες, παράνοµοι ή χωρίς φόβο Θεού…
Μητέρες και πατέρες, προσεύχεστε για τα παιδιά σας, να τα πειθαρχείτε, διδάξτε τα να είναι υπεύθυνοι πολίτες και πάνω απ’ όλα ετοιµάζετέ τα για τον Ουρανό. Τα πιο πολλά παιδιά που µεγαλώνουν µέσα σ’ ένα σπίτι θεοφοβούµενο δέχονται τον Χριστό σε µικρή ηλικία και ποτέ δε δοκιµάζουν τις πίκρες της αµαρτωλής ζωής. Μερικά µπορεί να λοξοδροµήσουν για λίγο, αλλά δεν υποτιµούν την αξία της Χριστιανικής παιδείας που είχαν κάποτε, ούτε και τη δύναµη των προσευχών σας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε
ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Οι Χριστιανοί γονείς πρέπει να γίνουν καλό παράδειγµα για τα παιδιά τους βάζοντας σε πράξη την πίστη τους. Τη δύναµη του παραδείγµατος µπορούµε να τη δούµε από µια ιστορία ενός παιδιού που τον έλεγαν Γιάννη. Όταν ήταν 14 ετών, ο πατέρας ήρθε σπίτι κάποια µέρα και ο Γιάννης τον άκουσε που έλεγε ενθουσιασµένος: “Τα κατάφερα και σήµερα να γλιτώσω τον υπάλληλο που δεν τον έχω ασφαλισµένο στο Ι.Κ.Α. από τον έλεγχο που έγινε. Είπα πως είναι συγγενής µου και µε βοηθάει”. Ύστερα από ένα χρόνο ο Γιάννης ήταν µε την µητέρα του που, καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητο τους, το χτύπησε σε ένα δέντρο. “Θα πούµε πως µας το χτύπησαν ενώ ήταν παρκαρισµένο στην αγορά”, είπε, “για να µπορέσουµε να επανορθώσουµε τη ζηµιά απ’ την ασφάλεια”. Στην ηλικία των 16 ετών άκουσε τον παππού του που νοσταλγούσε τον παλιό καλό καιρό που έβγαζε 100.000 δολάρια απ’ τη µαύρη αγορά που έκανε µε τα αυτοκίνητα. Εκείνη την ίδια νύχτα άκουσε το θείο του που του έλεγε µε καµάρι: “Δε δήλωσα όλα τα έσοδα µου στη Φορολογική µου Δήλωση. Δεν τόξερα πως θ’ αφήνω την εφορία να µου πάρει τα χρήµατα µου”. Όταν ο Γιάννης έγινε 18 ετών, οι δικοί του έκαναν τα αδύνατα δυνατά µε εικονικά χαρτιά απορίας για να του εξασφαλίσουν υποτροφία σ’ ένα καλό σχολείο. Ο νεαρός σπουδαστής τα βρήκε σκούρα στις εξετάσεις κι έτσι αγόρασε τα θέµατα. Τον έπιασαν όµως και τον απέβαλαν από το σχολείο. Όταν πήγε σπίτι του η µητέρα του ξέσπασε σε κλάµατα κι έλεγε: ”Πώς µας τόκανες αυτό; Πώς έκανες τέτοια απάτη; Έτσι σου διδάξαµε;” Αυτό ακριβώς είχε συµβεί. Όλοι γύρω του ζούσαν µε το ψέµα κι ο Γιάννης ακολούθησε το παράδειγµα τους.
Η ευσεβής ζωή των γονέων
Μην ξεχνάτε ποτέ ότι τα παιδιά επηρεάζονται πάρα πολύ από τη ζωή των γονέων τους. Το παράδειγµα του πατέρα και της µητέρας θα κάνει πιο βαθιά εντύπωση στο παιδί από την τιµωρία, τη συµβουλή, ή τη διδασκαλία.
Πιστότητα
Οι γονείς που θέλουν τα παιδιά τους να περπατούν στο δρόµο του Θεού, πρέπει οι ίδιοι να ζουν µε πιστότητα στα πνευµατικά θέµατα. Αν τα παιδιά µεγαλώνουν σ’ ένα σπίτι που ο καθένας πηγαίνει όποτε θέλει στην εκκλησία, που σπάνια μελετούν τη Βίβλο και δεν προσφέρουν τακτικά για το έργο, θα νοµίζουν ότι η αφιέρωση στον Χριστό είναι θέµα δευτερεύον. Θα σχηµατίσουν την ιδέα ότι ο άνθρωπος ζητάει τον Θεό µόνο όταν βολεύει ή όταν αντιµετωπίζει κάποια επείγουσα ανάγκη.
Κάθε γονιός που µπορεί να εκκλησιάζεται αλλά το αµελεί, δε ζει σύµφωνα µε το Λόγο του Θεού. Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής διακηρύττει: “Να µην αµελούµε τις συναθροίσεις µας, καθώς συνηθίζουν να κάνουν µερικοί, αλλ’ ας ενθαρρύνωµεν ο ένας τον άλλον και τοσούτω µάλλον καθόσον βλέπετε να πλησιάζει η Ηµέρα” (Εβραίους 10:25).
Γονείς, αν δε γίνετε καλό παράδειγµα στα παιδιά σας, όσον αφορά το θέµα του εκκλησιασµού, τότε γίνεστε σ’ αυτά πέτρα σκανδάλου. Να τα πηγαίνετε εσείς στο Κατηχητικό Σχολείο και στην εκκλησία αντί να τα στέλνετε απλώς.
Ακούστε, γονείς! Αν η πίστη σας στον Χριστό έχει τόσο µικρή σηµασία ώστε να µην είστε συνεπείς στα χριστιανικά σας καθήκοντα, τότε τα παιδιά σας θα αποµακρυνθούν ακόµα περισσότερο κι από σας κι από την εκκλησία. Μπορεί ακόµη να αποµακρυνθούν κι απ’ τον Σωτήρα.
Ζωή Χριστού
Οι γονείς ακόµα είναι υποχρεωµένοι να γίνουν παραδείγµατα διαγωγής και ζωής Χριστού. Μπορεί να είσαι άριστος παιδαγωγός, δεινός κήρυκας και εξωτερικά πιστό πρόσωπο. Αν όµως τα παιδιά σου σ’ ακούν να λες ψέµατα, να νευριάζεις, ή να φέρνεσαι άσπλαχνα στους συνανθρώπους σου, θα απογοητευτούν πολύ και θ’ απορρίψουν τις συµβουλές σου και τις προειδοποιήσεις σου. Βεβαιώσου ότι ο καρπός του Αγίου Πνεύµατος όπως τον περιγράφει ο απ. Παύλος φαίνεται στη ζωή σου: “ Ό καρπός όµως του Πνεύµατος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, µακροθυµία, χρηστοήθεια, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια. Εναντίον αυτών δεν υπάρχει νόµος”. (Γαλάτ. 5:22,23).
Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά γεννιούνται µε την τάση να µιµούνται. Ρυθµίζουν τη διαγωγή τους µε τη δική σας. Θέλουν να σας θαυµάζουν και νοµίζουν πολλές φορές ότι θα χρειαστούν χρόνια ώσπου να γίνουν ακριβώς σαν εσάς. Μην τους απογοητεύετε λοιπόν. Καλλιεργείστε την πνευµατική σας ζωή µε τη µελέτη της Γραφής και την προσευχή ώστε να φανερωθεί στη ζωή σας ο καρπός του Πνεύµατος. Πώς µπορούν τα παιδιά σου να σ’ έχουν για παράδειγµα Χριστιανικής αγάπης αν λες πράγµατα που φανερώνουν µίσος για µερικούς ανθρώπους; Πώς µπορούν να σε δουν σαν παράδειγµα χριστιανικής χαράς αν γκρινιάζεις για την εκκλησία, παραπονιέσαι για τους άλλους στη δουλειά σου, βρίσκεις σφάλµατα στους συγγενείς σου, ή µιλάς µε κάποια πικρία για τις δοκιµασίες της ζωής; Τα παιδιά σου πρέπει να νιώσουν ότι η σχέση σου µε τον Χριστό είναι πραγµατική κι ότι απ’ αυτήν πηγάζει µια ζωή που τη χαρακτηρίζει η αγάπη, η ειρήνη, η µακροθυµία, η χρηστότητα, η αγαθοσύνη, η πίστη, η πραότητα και η εγκράτεια.
Χριστιανοί γονείς, ο Θεός τιµά το Λόγο του, απαντά την προσευχή και ανταμείβει την πιστότητα. Αν είστε γνήσιοι στην ευσέβεια σας, θα σας δώσει βαθιά και διαρκή επιρροή στα παιδιά σας..
Ο πατέρας σαν παράδειγμα
Ο πατέρας έχει ειδική ευθύνη γιατί το παιδί πολλές φορές αντιλαµβάνεται την έννοια του Θεού σύµφωνα µε την εικόνα του πατέρα του. Η Βίβλος µιλάει για τον Θεό σαν “Πατέρα” και ο Χριστός µας δίδαξε να προσευχόµαστε και να λέµε, “Πάτερ ηµών ο εν τοις ουρανοίς”. Αν ο πατέρας τιµωρεί θυµωµένος ή µερικές φορές αδικεί, τότε το παιδί θα νοµίσει ότι ο Θεός είναι κάποιος που πρέπει να Τον φοβάσαι παρά να Τον αγαπάς. Αν ο πατέρας αντιµετωπίζει µε επιπολαιότητα την αµαρτία στη ζωή του ή στη ζωή των παιδιών του, τότε το παιδί θα νοµίσει ότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική µας αγιότητα. Το παιδί έχει την τάση να βλέπει τον πατέρα του σαν εικόνα του Θεού.
Ο πατέρας βασιλιάς
Ο πατέρας πρέπει να είναι βασιλιάς µέσα στο σπίτι, να κυβερνάει µε δύναµη, µε δικαιοσύνη και τρυφερότητα. Εξάλλου αυτό διατυπώνει και ο Παύλος, “…ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας” (Εφεσίους5:23). Αυτό το παραδέχονται και οι ψυχολόγοι. Κάθε σπίτι πρέπει να έχει µια δυναµική µορφή πατέρα. Κάθε αγόρι περνάει τα περισσότερα παιδικά του χρόνια µε την επίβλεψη της µητέρας του και των γυναικών που είναι συνήθως οι δασκάλες του στις πρώτες τάξεις του δηµοτικού. Χρειάζεται έναν πατέρα που να µπορεί να σέβεται, µε τον οποίο να µπορεί να ταυτιστεί κι απ’ τον οποίο να παίρνει κατευθύνσεις. Διαφορετικά θα αναπτύξει βασικές αδυναµίες και θα εξαρτάται από γυναίκες σ’ όλη του τη ζωή. Θα διαλέξει ακόµα και για σύζυγο µια γυναίκα που θα αποφασίζει για κείνον. Ένας τέτοιος άντρας είναι ακατάλληλος για ηγέτης, χωρίς θάρρος και αποφασιστικότητα. Ακόµα και το κορίτσι χρειάζεται έναν δυναµικό πατέρα στα παιδικά του χρόνια. Αν µπορεί να ατενίζει σ’ αυτόν µε αγάπη και σεβασµό, τότε θα ψάξει ένα σύζυγο που θα αξίζει την εκτίµηση της και την αφοσίωση της. ΄Ερευνες αποδεικνύουν ότι µεγάλος αριθµός νεαρών γυναικών που απέτυχαν στο γάµο τους κι έχουν παράνοµες σχέσεις δεν είχαν ποτέ τους σε µεγάλη υπόληψη τον πατέρα τους.
Ο πατέρας προφήτης
Ο προφήτης µιλάει για το Θεό κι ο πατέρας, σαν προφήτης της οικογένειας, πρέπει να διαβάζει και να εξηγεί τη Βίβλο στα παιδιά του. Ο απ. Παύλος λέει: “Και σεις πατέρες, µην εξοργίζετε τα παιδιά σας, αλλά να τα ανατρέφετε µε την παιδείαν και την νουθεσίαν του Κυρίου” (Εφεσίους 6:4).
Ακόµα φαίνεται καθαρά και στην Παλαιά Διαθήκη ότι ο πατέρας, ο αρχηγός της οικογένειας, πρέπει να είναι ο δάσκαλος του Λόγου του Θεού.
Ο πατέρας σαν ιερέας
Η ευθύνη του πατέρα συνεπάγεται ακόµα την πρωτοβουλία στη λατρεία σαν ιερέας της οικογένειας. Ο πατέρας πρέπει να παίξει τον ηγετικό ρόλο στην οικογενειακή προσευχή. Κάνει µεγάλη εντύπωση στα παιδιά η προσευχή του πατέρα µπροστά τους. Λυπάµαι το παιδί που δεν άκουσε ποτέ του τον πατέρα του να προσεύχεται.
Ο απ. Παύλος ιδιαίτερα απευθύνεται στους Χριστιανούς άντρες όταν λέει: “Θέλω λοιπόν, να προσεύχονται οι άνδρες εις κάθε τόπον, υφώνοντες χέρια άγια, χωρίς οργήν και αµφιβολίαν” (Α’ Τιµόθεον 2:8).
Η ευθύνη της Μητέρας
Η σύζυγος και µητέρα πρέπει να είναι παράδειγµα υποταγής µε αγάπη. Ο Παύλος διακηρύττει: “Οι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον, διότι ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώµατος. Αλλά καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τονΧριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα” (Εφεσίους 5:22-24). Στο χριστιανικό σπίτι που η γυναίκα συµµορφώνεται µ’ αυτήν την προτροπή βρίσκει την ικανοποίηση της. Μερικοί εξτρεµιστές που υποστηρίζουν τα “δικαιώµατα της γυναίκας” δεν αναγνωρίζουν ότι οι ψυχολογικές και συναισθηµατικές διαφορές των δύο φύλων είναι έτσι καθιερωµένες από το Θεό ώστε να συµπληρώνει ο ένας τον άλλον. Η προοδευτική γυναίκα που επιδιώκει να σφετεριστεί τα δικαιώµατα του άντρα στερεί από τον εαυτό της µια πολύτιµη ιδιότητα – τη θηλυκότητα της. Τα παιδιά της δε βλέπουν στη µητέρα τους το µεγαλείο της υποταγής µε αγάπη. Ο γιος καθώς ενηλικιώνεται πρέπει να διακρίνει στη µητέρα του µια πραότητα στη σχέση της µε τον άντρα της. Κι εκείνος µε τη σειρά του θα αναπτύξει την ίδια ταπεινότητα προς τους γονείς του, ή άλλες εξουσίες και το Θεό. Κι η κόρη πρέπει να δει στη µητέρα της το µεγαλείο του ρόλου που κι εκείνη πρέπει να διαδραµατίσει κάποτε.
Μητέρες, έχετε µια υψηλή και ιερή κλήση. Μην υποτιµάτε τη σπουδαιότητα της. Στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουµε ότι πίσω από τον Σαµουήλ, έναν από τους πιο µεγάλους ηγέτες του Ισραήλ, υπήρχε µια θεοσεβής µητέρα που την έλεγαν Άννα. Στην Καινή Διαθήκη ο Παύλος µιλάει µε πολύ ενθουσιασµό για την πίστη του Τιµόθεου κι αµέσως αναφέρει την ευεργετική επίδραση της γιαγιάς του Λωίδας και της µητέρας του Ευνίκης. Απ’ την άλλη, η µητέρα του Βασιλιά Ιωράµ ήταν η κακιά Γοθολία, που τον έκανε να γίνει εγκληµατίας µ’ ένα τέλος φρικτό. Η µητέρα του Νέρωνα ήταν µια γυναίκα όλο σκευωρίες, γι’ αυτό και δεν µας εκπλήσσει το ότι ο Νέρων διασκέδαζε όταν καιγόταν η Ρώµη. Δεν είναι υπερβολή αν πούµε ότι οι µητέρες σε µια χώρα καθορίζουν σ’ ένα µεγάλο ποσοστό την ποιότητα της ζωής στην επόµενη γενιά.
Τελειώνοντας, κάνω έκκληση στους γονείς εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν στο Λόγο του Θεού. Έχετε φέρει τα παιδιά σας στον κόσµο, αλλά τι θα γίνει όταν τελειώσει αυτή η ζωή; Φροντίζετε για την προσωρινή τους ευηµερία, πρόθυµοι να κάνετε το παν για να εξασφαλίσετε την επιτυχία στη ζωή, αλλά δεν φροντίσατε να δείτε λίγο πιο πέρα στο απώτερο µέλλον. Τα χρήµατα που κερδίζουν και η φήµη κάποια µέρα θα χαθούν. Πού όµως θα περάσουν την αιωνιότητα: στον Ουρανό ή στην Κόλαση; Μην ησυχάσετε ώσπου να ασφαλιστούν τα παιδιά σας, όχι µόνο για τη ζωή αυτή, αλλά, πάνω απ’ όλα, για τη µέλλουσα ζωή.
Ένας αφιερωµένος πιστός ήταν στο κρεβάτι του θανάτου. Η ζωή τον εγκατέλειπε κι η λαµπρότητα του Ουρανού άρχισε να φωτίζει το πρόσωπο του. Φώναξε τη γυναίκα του και της είπε: “Μαίρη, πού είναι τα παιδιά; Ήρθαν όλα µέσα; Άρχισε να σκοτεινιάζει”. “Ναι, Στέλιο”, του απάντησε. “Όλοι εδώ είναι”. Ύστερα από λίγο ξαναρώτησε, “Σκοτεινιάζει έξω. Είναι µέσα όλα τα παιδιά;» (ανάφερε τα ονόματά τους). “Ναι”, του απάντησε. Όταν βεβαιώθηκε, είπε στη γυναίκα του: “Τότε κλείσε την πόρτα κι ας πάµε για ύπνο αφού όλοι είµαστε εδώ”. Μ’ αυτά τα λόγια ανεχώρησε ήσυχα και ήρεµα στην αιωνιότητα, µε τη βεβαιότητα ότι θα τους συναντήσει όλους στον Ουρανό.
Το δικό σου το παιδί είναι µέσα; Ο γιος σου, η κόρη σου, τα παιδιά σου; Αν όχι, τότε, µην κάθεσαι, φρόντισε να ‘ρθουν µέσα στην κιβωτό της σωτηρίας. Όταν όλοι σας βρεθείτε “µέσα στην κιβωτό”, θα καταλάβεις τι σηµαίνει όχι µόνο νάχεις µια ευτυχισµένη οικογένεια εδώ σ’ αυτήν τη γη, αλλά µπορείς να λαχταράς µια ένδοξη αιωνιότητα µαζί µε όλους στο Μεγάλο Ουράνιο Σπίτι µας.
“Ιδού, στέκοµαι στην πόρτα και κτυπώ. Εάν ακούσει κανείς την Φωνήν µου και ανοίξει την πόρτα, θα µπω και θα δειπνήσω µαζί του και αυτός µαζί µου” (Αποκάλυψη 3:20).
Μετάφραση: Φρόσω Δαλάκα