Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Όλο αυτό το διάστημα με τις δημοτικές εκλογές, τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές, υποστήκαμε από τα Μέσα κάθε είδους πρόβλεψη, ερμηνεία, διακήρυξη, διαμάχη, εξαγγελία και πάει λέγοντας. Όλοι ήθελαν να μας πείσουν, να μας διαβεβαιώσουν, να μας προτείνουν, ακόμα και να μας απειλήσουν για τη μια ή την άλλη κατεύθυνση της ψήφου μας.
Άλλοι πέσανε έξω στους υπολογισμούς τους, άλλοι περίπου μέσα, άλλοι εντελώς έξω κι άλλοι περίπου έξω. Απ’ ό,τι λέγεται, οι δημοσκόποι που προηγήθηκαν των εκλογών τα πήγαν καλύτερα από κείνους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν εκ των υστέρων τα γεγονότα, π.χ. τα έξιτ πολ, αλλά όλους πάντα τους μπερδεύουν οι ψηφοφόροι με την αδιευκρίνιστη ψήφο. Και ιδιαίτερα εκείνοι που είναι αναποφάσιστοι μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι «βλέποντας και κάνοντας», που τελικά πολλοί απ’ αυτούς ρίχνουν λευκό.
Στη Βίβλο διακρίνεται ένας πολύ γνωστός μας αναποφάσιστος, που μάλιστα έγινε και πολύ διάσημος, καθώς με έναν πολύ παραστατικό τρόπο «έριξε» λευκή ψήφο, όταν ήταν να αποφασίσει ανάμεσα σε έναν επαναστάτη και στον Ιησού Χριστό. Είναι ο Πιλάτος.
Είναι ο ρωμαίος διοικητής που σε μια μοναδική στιγμή της καριέρας του σαν διοικητή της Παλαιστίνης αλλά και της ζωής του ολόκληρης βρέθηκε μπροστά στον πιο δίκαιο Κατηγορούμενο όλων των εποχών, αλλά δεν είχε το σθένος να τον ελευθερώσει, μολονότι δεν του έβρισκε κανένα αδίκημα. Και τελικά τον έστειλε στον σταυρό.
Τι ήταν αυτό που έκανε τον Πιλάτο να υποκύψει; Αν διαβάσει κανείς τις διηγήσεις των ευαγγελίων θα δει πως ήταν η διαπλοκή! Η κρίση του επηρεαζόταν από κάπου, από κάτι άλλο, άσχετο. Ο ίδιος δεν έβρισκε στον Ιησού κανένα αδίκημα. Η γυναίκα του τον προειδοποίησε να μην παγιδευτεί σ’ αυτή την υπόθεση, γιατί κάτι της βρομούσε άσκημα. Ο άντρας της κινδύνευε. Ο ίδιος ο κατηγορούμενος Ιησούς τού ξεκαθάρισε στην ανάκριση πως δεν ενδιαφερόταν να οργανώσει καμιά επανάσταση, γιατί η δική του βασιλεία δεν ήταν επίγεια αλλά επουράνια.
Όμως! Το κρίσιμο δίλημμα που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των σταυρωτών του Ιησού ήταν η φιλία του αυτοκράτορα. Ο όχλος, φανατισμένος από τους Ιουδαίους άρχοντες, γραμματείς και Φαρισαίους, φώναξε στον Πιλάτο πως «αν απολύσεις τον Ιησού, είτε τον βρίσκεις αθώο είτε ένοχο ‒αδιάφορο, δεν είσαι φίλος του αυτοκράτορα. Ο Πιλάτος τσίμπησε το δόλωμα και υπέκυψε. Παρέδωσε τον Ιησού στον θάνατο, και φρόντισε μ’ έναν θεατρινίστικο τρόπο να πλύνει δημόσια τα χέρια του σε μια λεκάνη νερό, και να δηλώσει πως ο ίδιος ήταν αθώος για τον θάνατο του Ιησού. Υπέγραψε τη θανατική καταδίκη του Ιησού και ελευθέρωσε στους Ιουδαίους τον Βαραββά. Η παράδοση λέει ότι μετά από χρόνια ο Πιλάτος πέθανε εξόριστος από τη Ρώμη, υπό τη δυσμένεια του αυτοκράτορα. Αυτό που προσπάθησε να εξασφαλίσει σταυρώνοντας τον Ιησού, το έχασε. Ο Ιησούς πριν λίγο καιρό είχε πει πως «όποιος αγαπάει τη ζωή του θα τη χάσει». Ο Πιλάτος με την αναποφασιστικότητά του έχασε τη ζωή του.
Φίλε μου, το ευαγγέλιο σήμερα σε καλεί να εκλέξεις ποιον θέλεις να ακολουθήσεις. Ο κόσμος γύρω σου σε βομβαρδίζει με χίλιες υποσχέσεις, με διλήμματα, με εκβιαστικές προτάσεις, όπως καλή ώρα τα κόμματα τους ψηφοφόρους. Από την άλλη μεριά ο ίδιος ο Θεός βάζει μπροστά σου τη ζωή και τον θάνατο και σε προσκαλεί να διαλέξεις. Επιλέγοντας τον Κύριο Ιησού Χριστό για Κύριο της ζωής σου ελευθερώνεσαι από τη δύναμη της αμαρτίας και ζεις πια μια καινούργια ζωή.
Σ’ αυτό τον κόσμο, βλέπετε, δεν ήρθαμε ούτε για να φάμε και να πιούμε, να σπουδάσουμε, να ταξιδέψουμε, να κάνουμε οικογένεια και ν’ αποκτήσουμε αγαθά και υπάρχοντα. Όλα αυτά είναι καλά σε όποιο βαθμό κι αν τα έχει κανείς αλλά απλώς μας βοηθούν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να συντηρηθούμε σ’ αυτό τον κόσμο με έναν απώτερο στόχο: να αποφασίσουμε να στραφούμε στον Χριστό με όλη μας την καρδιά και να βρούμε σ’ αυτόν τη σωτηρία της ψυχής μας δωρεάν διά της πίστεως. Αν δεν κάνουμε αυτό το ένα και μοναδικό βήμα, δεν έχει καμιά πνευματική αξία η ζωή μας όσα άλλα βήματα επιτυχίας και προόδου κι αν κάνουμε. Στο ερώτημα «ποιον θέλουμε να ακολουθήσουμε» δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη και να «νίψουμε τας χείρας μας» αμέτοχοι κι αναποφάσιστοι σαν τον Πιλάτο.
Θα πούμε το «ναι» της καρδιάς μας στον Χριστό; Αυτή η απόφαση είναι η πιο σπουδαία απ’ όλες όσες θα πάρουμε στη ζωή μας ‒ακόμη και σ’ αυτές τις ευρωεκλογές!