του D.A. Carson σε μετάφραση της Χαρούλας Κωνσταντινίδου

Ο γιος μου ήταν μονίμως πεινασμένος. Στην ηλικία των 3 ακολουθούσε τη μαμά του στην κουζίνα όταν πλησίαζε η ώρα για κάποιο γεύμα.

Ήταν ανώφελο να του πούμε «Αγάπη μου, θα φάμε σε 10 λεπτά». Δεν κατανοούσε την έννοια των 10 λεπτών ή το γεγονός ότι σε λίγο θα ικανοποιούσε την πείνα του. Ήθελε φαγητό εδώ και τώρα! Κάποιες φορές περίμενα και εγώ το φαγητό. Αλλά ο τρόπος που περίμενα ήταν διαφορετικός. Ήμουν στο γραφείο μου, διορθώνοντας τις αιώνιες διατριβές που βρίσκονταν εκεί. Σκεφτόμουν: 10 λεπτά ακόμα. Θα προλάβω να τελειώσω αυτό που κάνω;

Η παραβολή των ταλάντων στο βιβλίο του Ματθαίου 25:14-30 περιγράφει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι περιμένουν τον ερχομό του Χριστού. Μας λέει ότι οι πιστοί πρέπει να περιμένουν το Χριστό ως δούλοι που έχουν καλεστεί να αυξήσουν την περιουσία του Κυρίου, να ενισχύσουν περαιτέρω τη βασιλεία Του. Καθώς αναμένουμε, δεν πρέπει να είμαστε αδρανής. Πρέπει να αναπτυσσόμαστε, να διαχειριστούμε και να αυξήσουμε τους πόρους που ο Θεός μας έχει εμπιστευτεί.

Στα αρχαία χρόνια οι σκλάβοι είχαν διάφορα καθήκοντα: χειρωνακτικές εργασίες, δούλοι για τις δουλειές του σπιτιού, λογιστές. Ο κύριός τους, αξιολογούσε τις ικανότητές τους και τους ανέθετε τα καθήκοντα αναλόγως.

Διαβάζουμε, λοιπόν, στο εδάφιο 14 ότι «Η Βασιλεία του Θεού μοιάζει μ` έναν άνθρωπο ο οποίος φεύγοντας για ταξίδι, κάλεσε τους δούλους του και τους εμπιστεύτηκε τα υπάρχοντά του. Σ` άλλον έδωσε πέντε τάλαντα». (Ματθαίος 25:14-15)

Η λέξη τάλαντο στο αρχικό κείμενο δεν αναφέρεται στις ικανότητες και τις δεξιότητες. Είναι μία μονάδα βάρους που χρησιμοποιούνταν για τα χρήματα. Ένα τάλαντο ασημιού ισοδυναμούσε με 20 χρόνια μεροκάματο ενός εργάτη – περίπου 800.000 δολάρια σήμερα. Ένα τάλαντο ασημιού είχε πολύ μεγαλύτερη αξία.

Ο άνθρωπος που έλαβε «πέντε σακούλες χρυσού», όπως αναφέρουν κάποιες μεταφράσεις, επένδυσε αμέσως τα χρήματα και κέρδισε πέντε ακόμα. Ο δεύτερος άντρας, που έλαβε δύο σακούλες χρυσού, κέρδισε επίσης άλλες δύο. Αλλά ο τρίτος άντρας που έλαβε μία σακούλα, έσκαψε μια τρύπα στη γη και έκρυψε εκεί τα χρήματα. Θυμηθείτε, ο κάθε δούλος έλαβε χρήματα ανάλογα με τις ικανότητές που είχε, σύμφωνα με την κρίση του κυρίου του.

Μετά από αρκετό καιρό ο κύριος επέστρεψε και ζήτησε από αυτούς το λογαριασμό. Ο άνθρωπος που έλαβε τις πέντε σακούλες χρυσού είπε: «Κύριε, μου εμπιστεύτηκες πέντε τάλαντα. Κοίτα, κέρδισα μ` αυτά άλλα πέντε.» (Ματθαίος 25:20) Ο άνθρωπος με τις δύο σακούλες χρυσού έπραξε ομοίως και ο κύριος τους απάντησε με τα ίδια λόγια: «Εύγε, καλέ και έμπιστε δούλε! Αποδείχτηκες αξιόπιστος στα λίγα, γι` αυτό θα σου εμπιστευτώ πολλά. Έλα να γιορτάσεις μαζί μου». (Ματθαίος 25:21,23)

Η ανταμοιβή και στις δύο περιπτώσεις ήταν οι αυξημένες υποχρεώσεις. Σε πρώτη φάση, έλαβαν αρκετές υποχρεώσεις – πολλές σακούλες χρυσού. Αλλά αυτό δε συγκρίνεται με το τι θα έπαιρναν στη διάρκεια. Όταν η Βασιλεία του Θεού ολοκληρωθεί, θα τους δοθούν τεράστιες υποχρεώσεις. Όχι μόνο αυτό, αλλά τώρα έχουν μερίδιο στη χαρά του κυρίου τους.

Ο άνθρωπος που έλαβε μία σακούλα χρυσού λέει, «Κύριε, ήξερα πως είσαι σκληρός άνθρωπος. Θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και συνάζεις καρπούς εκεί που δε φύτεψες. Γι` αυτό φοβήθηκα και πήγα κι έκρυψα το τάλαντό σου στη γη. Ορίστε τα λεφτά σου». (Ματθαίος 25:24-25)

Ο δούλος αυτός κατηγόρησε τον κύριό του για εκμετάλλευση: Άλλοι έσπερναν, αλλά αυτός θέριζε. Ο κύριος απάντησε, «Δούλε κακέ και οκνηρέ, ήξερες πως θερίζω όπου δεν έσπειρα, και συνάζω καρπούς απ` όπου δε φύτεψα! Τότε έπρεπε να βάλεις τα χρήματά μου στην τράπεζα, κι εγώ όταν θα γυρνούσα πίσω θα τα έπαιρνα με τόκο.» (Ματθαίος 25:26-27)

Στο Δυτικό κόσμο, δεν ενθουσιαζόμαστε με την ιδέα της δουλείας. Ούτε ο Ιησούς, όμως, ενέκρινε την δουλεία, ούτε την κλοπή όταν είπε ότι θα επιστρέψει σαν κλέφτης μες στη νύχτα. Χρησιμοποιούσε ένα στοιχείο κοινωνικής δομής για να εκφράσει αυτό που ήθελε. Υπάρχει, όμως, και μία ακόμα πτυχή.

Στην Καινή Διαθήκη, οι άνθρωποι, είτε είναι σκλάβοι της αμαρτίας, είτε έχουν απελευθερωθεί απ` αυτό το είδος δουλείας για να γίνουν δούλοι του Χριστού. Όταν είσαι δούλος του Χριστού, είναι χαρούμενη δουλεία. Χαιρόμαστε γι` αυτή τη δουλεία γιατί ο Κύριός μας είναι τόσο καλός, δίκαιος και σωστός. Προσέξτε όμως: μιλάμε για σχέση Κυρίου-δούλου.

Η αμαρτία του τρίτου σκλάβου είναι ότι πιστεύει πως έχει το δικαίωμα να κρίνει σύμφωνα με τη βούλησή του. Αν, όμως, είναι δούλος του κυρίου του που δεν εκτελεί το καθήκον του αλλά, αντίθετα, θάβει τα χρήματα, σημαίνει πλήρη ανυπακοή.

Οι άλλοι δύο σκλάβοι είναι πολύ χαρούμενοι που υπηρετούν τον κύριό τους. Ενεργούν με πιστότητα και αμέσως επενδύουν τα χρήματα. Ο τρίτος δούλος θέλει να ακολουθήσει το δικό του, ανεξάρτητο δρόμο.

Επομένως ο κύριός του τον κρίνει, όχι για την βαθύτερη αρχή ότι ο σκλάβος πρέπει να υπακούει στον κύριο, αλλά για το γεγονός ότι ο σκλάβος ήταν πέρα από νωθρός, πολύ κακός. Παριστάνει ότι το πρόβλημα είναι η σκληρή συμπεριφορά του κυρίου του.

Ο κύριος, λοιπόν, διατάζει να του πάρουν τη σακούλα με τα χρήματα και να τη δώσουν στον δούλο με τις 10 σακούλες. Όσοι έχουν χρήματα, γιατί επένδυσαν και ανέπτυξαν όσα τους έχουν δοθεί, θα τους δοθούν περισσότερα. Όσοι δεν έχουν δουλέψει καθόλου, θα χάσουν κι αυτά που έχουν. Ο ανάξιος δούλος θα πεταχτεί έξω στο σκοτάδι όπου θα υπάρχουν δάκρυα και τριγμός των δοντιών.

Το καθήκον μας καθώς περιμένουμε τον Ιησού Χριστό δεν είναι να αποκτήσουμε παραπάνω περιουσία. Ναι, ξέρω ότι έχουμε κοινωνικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, όπως αναφέρει και ο Λόγος του Θεού. Αλλά αν επικεντρώσουμε όλη μας την ενέργεια και τις δυνάμεις στο να αυξήσουμε την περιουσία μας, τι θα δείξουμε στον Κύριό μας όταν φύγουμε απ` αυτή τη ζωή; Δε θα πάρουμε μαζί μας τίποτα.

Καθώς αναμένουμε, πρέπει να μαζεύουμε θησαυρούς στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος ούτε η σκουριά και όπου οι κλέφτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν τους κλέβουν (Ματθαίος 6:20). Στην παραβολή των παρθένων, που βρίσκεται ένα κεφάλαιο πριν από την παραβολή των ταλάντων, οι άμυαλες παρθένες απέτυχαν γιατί πίστευαν ότι ο ρόλος τους είναι πολύ εύκολος. Ο τρίτος δούλος απέτυχε γιατί πίστευε ότι ο ρόλος του ήταν πολύ δύσκολος.

Πώς ορίζεται η πιστή υπηρεσία; Ο Ιησούς, στο Ματθαίο 28:19 ανακήρυξε την αποστολή στους μαθητές: να βελτιώσουν την περιουσία του Κυρίου κηρύττοντας το Ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη.

Η παραβολή των ταλάντων δεν υποστηρίζει ότι αν προσπαθήσεις πολύ, θα μπεις στη Βασιλεία του Θεού. Ο Παύλος μας το λέει ως εξής: Εργαστείτε με φόβο Θεού και δέος για τη σωτηρία σας, όχι μόνο όταν είμαι κοντά σας, αλλά πολύ περισσότερο τώρα που είμαι μακριά σας. Κι αυτό, γιατί ο ίδιος ο Θεός ενεργεί σ` εσάς, ώστε και να θέλετε και να πράττετε, ό,τι είναι σύμφωνο με το λυτρωτικό του σχέδιο. (Προς Φιλιππησίους 2:12-13) Αυτή είναι η δόξα του Χριστού: Μας αναθέτει μία εργασία και μας λέει πώς θα επεκτείνουμε την περιουσία Του. Όταν το καταφέρουμε -με τη δύναμή Του και επειδή είμαστε δικοί Του- τότε μας λέει, «Εύγε!» Σωζόμαστε με τη χάρη Του, μόνο δια μέσου της πίστης, αλλά η χάρη και η πίστη εργάζονται διαρκώς διαμορφώνοντας το χαρακτήρα μας ώστε να επεκτείνουμε την περιουσία του Κυρίου.

Αν κάποιος περιμένει τον Ιησού τόσο παθητικά ώστε να μη θεωρεί υποχρέωσή του την ανάπτυξη της περιουσίας Του, είτε περνώντας δύσκολες καταστάσεις, είτε ευαγγελίζοντας, αγαπώντας τους αδερφούς και τις αδερφές ή ομοιάζοντας καθημερινά όλο και περισσότερο με το Χριστό, τότε αυτός ο άνθρωπος θα πεταχτεί στο σκοτάδι, όπου θα υπάρχουν δάκρυα, φωνές πόνου και τριγμός των δοντιών.

Δεν είναι ότι υπάρχουν τρία διαφορετικά είδη ανθρώπων – οι πρόθυμοι, χαρούμενοι και παραγωγικοί δούλοι, οι επαναστάτες δούλοι και όσοι βρίσκονται κάπου στη μέση, περιμένοντας αλλά όχι εργαζόμενοι. Αν το μόνο που κάνεις είναι να περιμένεις, τότε δεν επεκτείνεις την περιουσία του Κυρίου – κι αυτό δεν πρέπει καν να περνάει απ` το μυαλό ενός αληθινού Χριστιανού.

Να περιμένετε, λοιπόν, τον Ιησού Χριστό ως σκλάβοι που τους δόθηκε εντολή να επεκτείνουν την περιουσία Του. Εδώ μιλάμε για το τέλος του κόσμου. Ο Ιησούς ξανάρχεται! Αν όχι κατά τη διάρκεια της ζωής μας, τότε θα τον συναντήσουμε όταν πεθάνουμε και θα πρέπει να δώσουμε λογαριασμό.

Μελετώντας εις Βάθος

Η Ζωή του Δούλου

Σας προτείνω να ακολουθήσετε το παρακάτω σχεδιάγραμμα για προσωπική ή ομαδική μελέτη της Αγίας Γραφής, για μαθήματα Κυριακού σχολείου ή κηρύγματα.

Η Συμπεριφορά του Πιστού Δούλου

1. Στην Επιστολή προς Φιλιππησίους 2:5-11 διαβάζουμε ότι το φρόνημά μας πρέπει να είναι όπως αυτό του Ιησού, ο οποίος ταπεινώθηκε και πήρε μορφή δούλου.
2. Η Επιστολή προς Ρωμαίους 14:17-19 μας διδάσκει ότι η Βασιλεία του Θεού είναι «δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά, που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Όποιος υπηρετεί μ` αυτά το Χριστό, ενεργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού…».

Το Κίνητρο του Πιστού Δούλου

1. Η Επιστολή προς Κορινθίους 10:31 μας διδάσκει πως ό,τι κι αν κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε για τη δόξα του Θεού.
2. Ο Απόστολος Παύλος γράφει ότι κύρια επιθυμία του ήταν να γνωρίσει το Χριστό και να λάβει μέρος στην Ανάσταση των νεκρών. Βλέπε Φιλιππησίους 3:2-11

Το Έργο του Πιστού Δούλου

1. Ο Ιησούς μας δίδαξε ότι η μεγαλύτερη εντολή είναι «Ν` αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ` όλη την καρδιά σου, μ` όλη την ψυχή σου και μ` όλο το νου σου» και η δεύτερη εντολή «Ν` αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». (Ματθαίος 22:37,39)
2. Στο βιβλίο του Ματθαίου 28:18-20, ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του να κάνουν μαθητές Του όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τα στο όνομα του Αγίου Πνεύματος και διδάσκοντάς τα να τηρούν τις εντολές που τους δόθηκαν από Αυτόν.

Η Ανταμοιβή του Πιστού Δούλου 

1. Στο Ευαγγέλιο του Λουκά 12:37-38 διαβάζουμε το εξής υπέροχο: ότι όσοι δούλοι θα περιμένουν ξύπνιοι τον Κύριό τους να έρθει, Αυτός θα ανασκουμπωθεί, θα τους βάλει να καθίσουν και θα τους περιποιηθεί.
2. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει επανειλημμένα την ανταμοιβή όσων ακολουθούν το Χριστό. Στο τελευταίο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής, ο Ιησούς λέει: «Ακούστε! Έρχομαι σύντομα και φέρνω μαζί μου την αμοιβή μου, για ν` ανταποδώσω στον καθένα ανάλογα με τα έργα του.» Αποκάλυψη 22:12