Γράφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

     Στη γειτονιά μου έχει μια κορομηλιά – εγώ τη λέω τζιρνικιά. Επίσης μια αμυγδαλιά και μια βυσσινιά. Εδώ και πολλά χρόνια ανθίζουν και βγάζουν χιλιάδες λευκά και ροζ λουλούδια σαν πανέμορφες νυφούλες. Ακριβώς αυτές τις μέρες κάθε χρόνο. Ούτε πιο νωρίς ούτε πιο αργά. Με μαθηματική ακρίβεια και Αγγλική συνέπεια δευτερολέπτου. Πρώτα ανθίζει η αμυγδαλιά και μετά ειδοποιεί τις άλλες δύο να ανθίσουν κι αυτές.

Μου λένε ότι πέρασε ο βαρύς χειμώνας και έφτασε η άνοιξη.

Κι εγώ διερωτώμαι:

►        Πώς το ξέρουν;

►        Τι είναι αυτό που τις παρακινεί; 

►        Ποιο ρολόι τις το θυμίζει;

►        Πού ήταν κρυμμένα μέσα τους τα μπουμπούκια;

►        Πώς δεν κάνουν λάθος και δίνουν πάντα το ίδιο δικό τους χρώμα στα λουλούδια τους;

►        Και το ίδιο ξεχωριστό άρωμα.

►        Πώς το ξέρουν ότι πρέπει να πετάξουν πρώτα τα μπουμπούκια και ύστερα τα φύλλα και τους καρπούς;

►        Κι αυτά τα μπουμπούκια, βάσει ποιού σχεδίου ή καλουπιού παίρνουν αυτό το σχήμα;

Εγώ, που είμαι άνθρωπος, και νομίζω ότι τα ξέρω όλα, ξεχνώ πολύ εύκολα:

·           Τι φάγαμε χτες

·           Πού πάρκαρα το αυτοκίνητο

·           Πότε πρέπει να κάνω σέρβις το αυτοκίνητο

·           Πότε λήγει ο λογαριασμός της ΔΕΗ

·           Πού ξέχασα την ομπρέλα

·           Αν πήρα τα χάπια για την πίεση

·           Πότε είναι τα γενέθλια της γυναίκας μου,  κ.ά.

Εκτός από την αμυγδαλιά, τη τζιρνικιά και τη βυσσινιά, βλέπω και τις πεταλούδες, και μέλισσες που πετάνε από λουλούδι σε λουλούδι και τρυγούν τους χυμούς.

Και διερωτώμαι:  Αυτές οι μέλισσες

►        Από πού το έμαθαν ότι ήλθε η άνοιξη και άνθισαν τα δέντρα;

►        Όταν φύγουν από την κυψέλη, διανύουν μεγάλες αποστάσεις, κι όλη μέρα τριγυρίζουν από δω κι από κει σε διάφορα χωράφια, περιβόλια και δέντρα. Όταν φορτωθούν τη γύρη, χωρίς να έχουν ραντάρ, πώς ξέρουν το δρόμο και γυρίζουν γραμμή πίσω στην κυψέλη, στη δική τους κυψέλη κι όχι σε κάποια άλλη;

Είναι και τα χελιδόνια, που καταφτάνουν κι αυτά τώρα την άνοιξη.

Και οι πελαργοί.

Και διερωτώμαι:

►        Ξεκίνησαν από την Αφρική.  Που τη βρήκαν τη δύναμη να πετάξουν τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα;

►        Εγώ με το αυτοκίνητο πηγαίνω  λ.χ. από την Κατερίνη στη Χαλκιδική, κι αν δεν προσέξω τις πινακίδες μπορεί να κάνω λάθος και να βρεθώ σε άλλο μέρος. Και αν χρειαστώ οδική βοήθεια παίρνω τηλέφωνο την Express Service. Κάθε μια ώρα κάνω μια στάση να ξεκουραστώ, για καφέ και τουαλέτα.

►        Αυτά, χωρίς πινακίδες, χωρίς GPS, περνούν πάνω από θάλασσες και στεριές, από χωράφια, περιβόλια, χωριά, ποτάμια και κόλπους, πάνω από νησιά και ξερονήσια, με αέρα και βροχή, χιλιάδες χιλιόμετρα χωρίς διάλειμμα, χωρίς παρκινγκ, χωρίς καφέ και ξεκούραση.

►        Και με αλάνθαστο τρόπο βρίσκουν τη δική τους φωλιά.

►        Tην ίδια φωλιά κι όχι κάποια άλλη, αυτήν που είχαν αφήσει πέρσι το φθινόπωρο.

Πώς το ξέρουν;