Χάρηκα όταν διάβασα σε εφημερίδα της Αθήνας ότι η Ελλάδα είναι πρώτη. Σκέφτηκα, επιτέλους τα καταφέραμε να είμαστε κάπου πρώτοι.
Βέβαια, μη ξεχνούμε ότι ήμασταν πρώτοι και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ στην Ευρώπη, πριν λίγα χρόνια και, αν πάμε αιώνες πίσω, ήμασταν πρώτοι στα γράμματα και στις επιστήμες.΄Οταν όμως προχώρησα πιο κάτω και διάβασα σε τι είμαστε πρώτοι, έσκυψα από ντροπή το κεφάλι. Ο δημοσιογράφος Κώστας Μοσχονάς γράφει: «Η Ελλάδα έρχεται πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ενωση στις κλοπές στο δρόμο, στις κλοπές πορτοφολιών και στη διαφθορά τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, ενώ καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση σε επιθέσεις κατά μεταναστών και την έκτη στις διαρρήξεις». Στον τομέα της διαφθοράς και της κομπίνας είμαστε ασυναγώνιστοι. « Η διαφορά, συνεχίζει ο Κ.Μ., είναι μεγάλη σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το 13% των ερωτηθέντων στη χώρα μας απάντησαν ότι υπήρξαν θύματα διαφθοράς στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο, ενώ ο μέσος κοινοτικός όρος δεν υπερβαίνει το 2% . Το ίδιο δηλώνει ένας στους τέσσερις όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, ποσοστό διπλάσιο του μέσου κοινοτικού…»
Το ψέμα και η απάτη δεν είναι σημερινό φρούτο. Πάντα υπήρχαν. Η γενιά μας όμως έχει ψεύτες που ανάπτυξαν μοναδική μαεστρία στα ψέματα, που δεν έχει παράλληλό της στην ιστορία. Κάποτε υπήρχε έστω και κάποιο αίσθημα ντροπής σ’ αυτούς που έκαναν απάτες. Σήμερα η απάτη θεωρείται εξυπνάδα! Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αλλάξει τον κώδικα ηθικής. Κάποτε αυτό που ονομαζόταν ανήθικο και καταδικαζόταν από την κοινωνία, βαπτίζεται με κάποιο άλλο καλόηχο όνομα. Το ψέμα το ονομάζουμε «ανακρίβεια». Κάποτε η τιμιότητα και η ειλικρίνεια είχαν μεγάλη αξία στην κοινωνία. Σήμερα για να πλουτίσει κάποιος πρέπει να κάνει κομπίνες!
Τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν το λαό μας με σκάνδαλα και απάτες. Τα σκάνδαλα αφορούν θεσμούς υψηλούς, που κάποτε στη συνείδηση του Έλληνα είχαν μεγάλη αξία. Πρωταγωνιστές των σκανδάλων τακτικά είναι άνθρωποι όχι του υπόκοσμου, άλλοι άνθρωποι ευυπόληπτοι, «υπεράνω κάθε υποψίας». Είναι θλιβερό, άνθρωποι που υπηρετούν υψηλούς θεσμούς να πέφτουν τόσο χαμηλά. Η διαφθορά και η απάτη έχουν γίνει σήμα κατατεθέν της κοινωνίας μας, από τα υψηλότερα στρώματα ως τα κατώτερα, ανάμεσα σε μορφωμένους και αγράμματους, πλούσιους και φτωχούς, ευυπόληπτους και κακοποιούς. Αυτά που έρχονται στο φως και μολύνουν την ηθική ατμόσφαιρα είναι ελάχιστα. Τις μεγαλύτερες απάτες τις σκεπάζει το πηκτό σκοτάδι. Η τιμιότητα είναι σπάνια διαμάντι στην υλιστική εποχή μας.
Διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη ότι οι προφήτες καυτηρίαζαν τα κακώς έχοντα της εποχής. (Κι ας υπάρχουν πολλοί νεοέλληνες που θέλουν να εξοβελίσουν την Π.Δ. και να την αντικαταστήσουν με την ελληνική μυθολογία!). Και στην περίοδο της Π.Δ. υπήρχαν πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες που έκαναν πράξεις που έφεραν δυσφήμιση στο Όνομα του Θεού. Οι γιοι του Σαμουήλ, που ήταν κι αυτοί άρχοντες, « δεν ακολούθησαν το δικό του δρόμο. Παραδόθηκαν στο άνομο κέρδος, εξαγοράζονταν με δώρα και διέστρεφαν το δίκαιο» (Α΄ Σαμ. 8/3 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου). Οι προφήτες του Θεού καταδίκαζαν τις κοινωνικές αδικίες που κυριαρχούσαν σ’ όλα τα στρώματα. Διαβάζουμε στον προφήτη Αμώς τα όσα λέει ο Θεός: «Ξέρω πόσο πολλές είν’ οι ασέβειές σας και τι βαριές οι αμαρτίες σας: Καταπιέζετε τον αδύνατο και τον κλέβετε, όταν του παίρνετε φόρο από το στάρι της σοδειάς του· δέχεστε δωροδοκίες και τον εμποδίζετε να βρει το δίκιο του στο δικαστήριο». (5/11, 12 ΝΜΒ).
Σε κάθε εποχή και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, υπήρχαν εκείνοι που ήταν επίορκοι. Και η εποχή μας, στην οποία η διαφθορά έχει πάρει επιδημικές διαστάσεις, υπάρχουν άνθρωποι άπληστοι που πουλούν την ψυχή τους στο διάβολο για να κερδίσουν μερικά χρήματα ή να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους.
Είναι λυπηρό που ακόμη κάποιοι υπηρέτες του Θεού, σ’ όλες τις χριστιανικές ομολογίες, σε ανώτερα και κατώτερα κλιμάκια, διαπράττουν αμαρτίες που ούτε καν έπρεπε να ονομάζονται μεταξύ των πιστών του Κυρίου.
Αυτό όμως που μας ανησυχεί περισσότερο ίσως και από τα σκάνδαλα είναι οι διαστάσεις που δίνονται σ’ αυτά. Παρακολουθώντας τα ΜΜΕ, κάποιος σχηματίζει την εντύπωση ότι οι πολιτικοί, οι δικαστές και οι κληρικοί έχουν καταποντιστεί στο μέσο τρομερών σκανδάλων. Αν κάποιος έκρινε το σύνολο των μαθητών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με τη στάση του προδότη Ιούδα και του αρνητή Πέτρου και τη δειλία των υπολοίπων, θα έφτανε στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός απέτυχε στη επιλογή των μαθητών Του. Κι όμως δεν ήταν έτσι τα πράγματα, γιατί εκείνη η μικρή ομάδα των άσημων ανθρώπων, με τις αδυναμίες τους, μετά την Πεντηκοστή, αναστάτωσαν τον τότε κόσμο με την κοσμοσωτήρια διδασκαλία του Χριστού.
Το ότι υπάρχουν μερικοί πολιτικοί, δικαστές ή κληρικοί που είναι θύματα της διαφθαρμένης εποχής μας, δε σημαίνει ότι απέτυχαν αυτοί οι θεσμοί. Βέβαια, όσοι διαπράττουν σκάνδαλα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά, αλλά πρέπει να ξεχωρίσουμε και να τιμούμε όλους εκείνους που άξια φέρουν το σχήμα του κληρικού. Γιατί αυτοί που φέρνουν στο φως τα σκάνδαλα δεν προβάλουν και το σημαντικό έργο που κάνει η εκκλησία. Υπάρχουν εκκλησίες που έχουν γηροκομεία και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα, τρέφουν φτωχούς (η Μητρόπολη Κίτρους-Κατερίνης, με τον σεμνό και ταπεινό Επίσκοπό της, εκτός από τα άλλα φιλανθρωπικά και κοινωνικά της έργα, κάθε μέρα προσφέρει φαγητό σε πολλά άτομα). Ας πάψουμε να είμαστε εισαγγελείς. Όσοι ειλικρινά αγαπούν τον Θεό και ανήκουν στην Εκκλησία Του (και στην Εκκλησία δεν ανήκουν όλοι, δηλ. πιστοί και άπιστοι, άθεοι και δωδεκαθεϊστές … αλλά μόνο εκείνοι που αγαπούν και υπηρετούν τον Κύριο Ιησού Χριστό) ας πάψουμε να ρίχνουμε πέτρες, αλλά η λύπη μας, για τα όσα συμβαίνουν, ας μας οδηγήσει στα γόνατα της προσευχής για την Εκκλησία του Χριστού και για όλους εκείνους που έχουν θέσεις μέσα σ’ αυτήν. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για τους υπευθύνους των άλλων θεσμών.