του ΄Ακη Δημητριάδη

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια οι πολιτικοί μας, προκειμένου να μας εξαπατήσουν και να πάρουν την ψήφο μας, χρησιμοποιούσαν μια πονηρή και απατηλή λέξη, το περίφημο θα.

·       Θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή…

·       Το τέρας της γραφειοκρατίας είναι απαράδεκτο, μόλις το κόμμα μας έλθει στην εξουσία θα καταργήσουμε αυτήν την νοσηρή κατάσταση.

·       Θα μειώσουμε τους φόρους…

·       Θα  αυξήσουμε τις συντάξεις…

Τώρα τελευταία όμως, επειδή τους πήραμε χαμπάρι, άλλαξαν βιολί και χρησιμοποιούν μια άλλη λέξη, πιο πονηρή και πιο παραπλανητική. Τη λέξη πρέπει.

 Όταν ακούω στην τηλεόραση κάποιον πολιτικό να λέει πρέπει, αμέσως καταλαβαίνω ότι λέει ψέματα και ότι στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να κάνει τίποτα, απλούστατα διότι οι πολιτικοί δεν είναι για να κάνουν διαπιστώσεις (όπως κάνουν παραπλανητικά όταν λένε ΠΡΕΠΕΙ), αλλά για να δίνουν λύσεις στα προβλήματα.

Μερικά παραδείγματα:

·       «Πρέπει να πάψει το ρουσφέτι…» .

·        «Πρέπει να μειωθούν τα προνόμια και ο αριθμός των υπαλλήλων της βουλής…». 

·        «Πρέπει να γίνει το Εθνικό Κτηματολόγιο…».  

·        «Πρέπει άμεσα να χυθεί άπλετο φως σ’ αυτό το προκλητικό σκάνδαλο. Η δικαιοσύνη πρέπει να λάμψει και να αποδίδεται σε ταχύτατο χρόνο»…

Τα πράγματα είναι πολύ απλά, από λόγια χορτάσαμε – έργα δεν βλέπουμε.

Από ετυμολογική άποψη, η λέξη πρέπει ανήκει στα απρόσωπα ρήματα. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο και εξηγεί γιατί το χρησιμοποιούν οι πολιτικοί. Για παράδειγμα, δεν λένε συγκεκριμένα «ο τάδε υπουργός διόρισε στη βουλή τον ανιψιό του ρουσφετολογικά», αλλά γενικά, αόριστα και απρόσωπα λένε ότι,  το φαινόμενο αυτό πρέπει να εξαλειφθεί κάποτε…, σε αόριστο χρόνο…, στο απώτερο μέλλον…, πάλι με χρόνια και καιρούς…

Δηλαδή, άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, περί ανέμων και υδάτων, και για την ταμπακιέρα ούτε λέξη, κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.

Γιατί το κάνουν αυτό οι πολιτικοί;

Πολύ απλά, για να συμφωνήσουμε μ’ αυτά που λένε, να τους εμπιστευτούμε, και να πούμε,

Μπράβο!  Καλά τα λέει! Αυτόν θα ψηφίσω!

Όπως είναι γνωστό, όμως, οι περισσότεροι από αυτούς, όσο είναι στην αντιπολίτευση τάζουν λαγούς με πετραχήλια, καυτηριάζουν με πάθος τα κακώς κείμενα και λένε τι πρέπει να γίνει. Μόλις όμως πάρουν την ψήφο μας, ξεχνούν τα προεκλογικά και συνεχίζουν τις παλιές αμαρτίες.

Κι από μέσα τους λένε,  

Άσε τα κορόϊδα να περιμένουν και να ελπίζουν αυτά που τους υποσχέθηκα. Μέχρι τις επόμενες εκλογές θα τα έχουν ξεχάσει, οπότε θα μπορώ να τους κοροϊδέψω πάλι με κάποιον άλλο τρόπο!