Κύριε

Δεν βρίσκω λόγια να σου πω ευχαριστώ,

λόγια βαθιάς ευγνωμοσύνης να Σ’ υμνήσω

μου απαντάς προτού ακόμα εκφραστώ

πριν γονατίσω και συγνώμη Σου ζητήσω.

Προτού το δάκρυ μου δροσίσει τη ματιά

κι έχω τα βλέφαρα κλειστά, χαμηλωμένα

η παρουσία Σου αγγίζει απαλά

τα δύο μου χέρια που είναι σε Σένα απλωμένα.

Αναπτερώνει η χαρά Σου την ψυχή

με αγαλλίαση το πνεύμα συνοδεύεις

δεν με αφήνεις πια να νιώθω μοναχή

Συ που «οικείς εν υψηλοίς»  με συντροφεύεις.

Όλοι εσείς που ζείτε μεσ ’ τη μοναξιά

μέσα στη θλίψη και το μέλλον σας αγχώνει

σας προσκαλώ στου Ιησού την αγκαλιά

η συντροφιά Του στα ουράνια υψώνει.