γράφει ο Ορέστης Χρ. Φραγκόπουλος
Είμαι βέβαιος ότι τη γνωρίζετε αυτή την εκδοχή και με κάποιο τρόπο ίσως τη συναντήσατε κάποτε στη ζωή σας.
Ήταν όμως μια κατάσταση παράνομη, μια πονεμένη ιστορία όταν και όπου συνέβαινε. Αυτή ακριβώς είναι και η μεγάλη διαφορά στις μέρες μας. Τα ένοχα γίνονται σημαία, και τα παράνομα γίνονται πρότυπα για να τα μιμηθεί ο κόσμος.
Άκουσα και ανατρίχιασα, ότι τώρα πια είναι θεσμός και όλα τα μοντέρνα και κοσμικά ζευγάρια το θεωρούν και πρωτοποριακό και μια πολύ σύγχρονη εξέλιξη. Πρώτα μητέρα και μετά ο γάμος, αν φυσικά προκύψει γάμος. Όχι μόνο δεν είναι ένοχο ή αξιοκατάκριτο κάτι τέτοιο, αλλά προβάλλεται και στις κοσμικές στήλες, σε εκπομπές, επώνυμα και με λεπτομέρειες, ώστε να βρει μιμητές και να εδραιωθεί ακόμα περισσότερο.
Η σκηνή που έρχεται μπροστά μου είναι ένα παιδικό δωμάτιο, που στο πάτωμα ένα μικρό παιδάκι διαλύει με μεγάλη επιμονή ένα ακόμα παιχνίδι του. Ήδη το ‘χει κάνει αυτό και με άλλα, που κείτονται σκόρπια γύρω εγκαταλειμμένα. Θάλεγε κανείς ότι έχει βαλθεί με πείσμα ο άνθρωπος της εποχής μας να διαλύσει τον κόσμο μας, το φυσικό μας περιβάλλον, τις κοινωνίες, τη ζωή μας την ίδια. Ήρθε και η σειρά της οικογένειας, του γάμου, του σωστού στησίματος του σπιτιού. Πρώτα μητέρα και, χωρίς να είναι απαραίτητο, μετά ίσως σύζυγος. Να διαλύσει τα πάντα ο άνθρωπος, σαν το μικρό παιδάκι να γεμίσει το δωμάτιό του σπασμένα αντικείμενα, άχρηστα, σκουπίδια. Και ακούγονται διάφορα εφευρήματα για δικαιολογία: να δούμε αν ταιριάζουμε, τα γονίδιά μας, οι χημείες μας… να αποφύγουμε να το διαλύσουμε μετά… καλύτερα τώρα… Ανόητα και επικίνδυνα όλ’ αυτά τα ανθρώπινα κατασκευάσματα.
Το τραγικό όμως βρίσκεται αλλού. Τον κόσμο μας δεν τον έφτιαξε ο άνθρωπος, ούτε την ευτυχία και την ομορφιά του γάμου, της οικογένειας, των καρπών. Αυτά τα έπλασε ο Δημιουργός Θεός. Και όχι μόνον τα έπλασε, αλλά τα οριοθέτησε μέσα σε νόμους και αρχές απόλυτες. Σε μας τους ανθρώπους τα δώρισε με αγάπη για να τα απολαύσουμε και όχι να τα διαλύσουμε. Μετά ήρθε η αμαρτία, η ανταρσία στην καρδιά του ανθρώπου και άπλωσε σε όλη μας τη ζωή. Τα αλλοίωσε όλα, τα βύθισε στο πένθος, στο σκοτάδι. Επινοήσαμε το δικό μας μοντέλο. Πρώτα μητέρα και μετά σύζυγος. Εδώ χρειάζεται όμως να προσέξουμε. Αυτό το μοντέλο, αυτόν τον τύπο σχέσης και γάμου δεν τον έπλασε ο Θεός, ο Δημιουργός. Ο Κύριος έφτιαξε το ακριβώς αντίθετο. Πού θα καταλήξει αυτό που έφτιαξε ο άνθρωπος; Γεμάτες οι μέρες μας με διάλυση, ένταση, πόλεμο μεταξύ των ανθρώπων. Αυτά τα παιδάκια, που γεννήθηκαν υποτίθεται για να ενώσουν το ζευγάρι, τώρα βρίσκονται πεταμένα στην άκρη ή φορτωμένα σε μια δύστυχη γιαγιά, γιατί οι γονείς τρέχουν στους δικηγόρους για το διαζύγιο. Και καβγάδες και εξώγαμα και πίκρα και δάκρυα και εκτεθειμένα σε μύριους κινδύνους.
Αλλά ο εγωισμός δεν αφήνει τον άνθρωπο να δει και να ταπεινωθεί για το δικό του συμφέρον. Το δράμα είναι ότι και η εκκλησία και οι πιστοί του Χριστού ενδίδουν σε τέτοιες πρακτικές όταν πρόκειται για τα δικά τους τα παιδιά ή για μέλη τους. Πόσο τραγικό! Θυσιάζουν τις αρχές της άγιας ζωής, φαρδαίνουν το δρόμο για να μη δυσαρεστήσουν κανένα και να μη χάσουν από την εκτίμηση των ανθρώπων κάποιο γραμμάριο…
Την ίδια ώρα που ο εκφυλισμός και η χαλάρωση, η ενδοτικότητα κυκλοφορούν ελεύθερα στις κοινωνίες μας και κερδίζουν έδαφος στις εκκλησίες του Χριστού, υπάρχουν ακόμα κάποια ευλογημένα ζευγάρια, κάποιες ψυχές ταπεινωμένες και καθαρές, που συμμορφώθηκαν με τις αρχές της Αγίας Γραφής με ταπείνωση και πίστη, που ζουν και απολαμβάνουν τη ζωή του Ιησού Χριστού και χαίρονται τα παιδάκια τους στα πόδια του Κυρίου. Και έχουν καρπό, έχουν και συνέχεια και τα παιδιά τους χτίζουν με τον ίδιο τρόπο στο ίδιο θεμέλιο, τον Ιησού Χριστό, και είναι κι αυτά ευλογημένα του Κυρίου με αιώνια ζωή μέσα τους.
Αφήνουμε τον ξεπεσμό των ανθρώπων της αμαρτίας να φτάσει στο πιο κάτω σκαλοπάτι. Εμείς μαζί με τα παιδιά μας, τα σπίτια που μας χάρισε ο Κύριος, θα συνεχίσουμε προσκολλημένοι στο νόμο της αλήθειας, της αγάπης του Κυρίου μας. Το έχουμε διαλέξει, το έχουμε προκρίνει και μας έχει ευλογήσει ο Κύριος σ’ αυτό το δρόμο. Γιατί να τον αλλάξουμε; Και να πάμε πού, σε ποιον;