Τη δεκαετία του 1960 εκατοντάδες Κατερινιώτες αλλά και χιλιάδες άλλοι Βορειοελλαδίτης μετανάστεψαν στη Δυτική Ευρώπη για να δουλέψουν ως εργάτες. Οι πιο πολλοί πήγαν ως gastarbeiter στη Δυτική (τότε) Γερμανία και δούλεψαν σκληρά με μεγάλες στερήσεις στα εργοστάσια. Έκαναν μεγάλη οικονομία για να βάλουν λίγα χρήματα στην άκρη να στείλουν στην πατρίδα στους δικούς τους. Νοίκιαζαν φτηνά μικρά σπίτια, μαγείρευαν φασουλάδα για μια βδομάδα, ψώνιζαν όποτε είχε εκπτώσεις ή προσφορές στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης.

Πρόσεξαν ότι τα χωράφια και τα δάση κοντά στις πόλεις ήταν γεμάτα από χρήσιμα πράγματα, τα οποία οι Γερμανοί δεν έδιναν καθόλου σημασία, όπως, λ.χ. ραδίκια, ζωχιές, μανιτάρια, αγριοφράουλες, σαλιγκάρια, λαγούς, κοτσύφια, κ.ά. Έτσι, πολλοί επωφελήθηκαν από τα δώρα αυτά της φύσης και τα έβαλαν στην κατσαρόλα τους.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα με τους οικονομικούς μετανάστες στη χώρα μας. Ζουν σε φτωχές κατοικίες, δουλεύουν στις πιο σκληρές εργασίες, και ό,τι βρίσκουν να περισσεύει στα χωράφια και τα περιβόλια το μαζεύουν για να συντηρηθούν. Στην Κατερίνη και την ευρύτερη περιοχή της Πιερίας υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα περιβόλια με ακτινίδια. Όταν τελειώσει η συγκομιδή το Νοέμβρη, απομένουν τα μικρά και μη εμπορεύσιμα – οι λεγόμενες «πεταλούδες». Πολλοί, λοιπόν Αλβανοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι και άλλοι μετανάστες μαζεύουν αυτά τα ακτινίδια και είτε τα πουλούν, είτε τα κάνουν τσίπουρο.

Υπάρχει, βέβαια, μια διαφορά. Οι Έλληνες που πήγαν στην Ευρώπη για δουλειά ήταν καθ’ όλα νόμιμοι, με ιατρικές εξετάσεις, με συμβάσεις εργασίας,  και σεβάστηκαν τους νόμους των χωρών υποδοχής τους. Αντίθετα, χιλιάδες μετανάστες στη χώρα μας έχουν έλθει παράνομα και πολλοί από αυτούς έχουν δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα, όπως διαρρήξεις αποθηκών, κλοπές εργαλείων και καρπών, κ.ά.