Γραφει ο ΄Ακης Δημητριάδης

Μου χάρισαν ένα κινητό τηλέφωνο υψηλής τεχνολογίας τελευταίο μοντέλο. Και βρήκα το μπελά μου. Ούτε το καταλαβαίνω, ούτε μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Αυτό δεν είναι τηλέφωνο, αλλά ένα πολύπλοκο μηχάνημα αξίας 500 ευρώ, φτιαγμένο για να με βασανίζει και να μου ανεβάζει την πίεση.

• Πρώτα – πρώτα είναι ευαίσθητο και μη μου άπτου. Συνέχεια φοβάμαι μη γλιστρήσει από το χέρι, μήπως πέσει κάτω και σπάσει.
• Δεύτερο, μέχρι να το ανοίξεις πρέπει να θυμάσαι και να πατήσεις ένα σωρό κουμπιά, PIN κλπ.
• Ύστερα εμφανίζονται 40 εικονίδια που σε ζαλίζουν. Η κοπέλα ευγενέστατη μου εξήγησε τη λειτουργία του καθενός από αυτά, αλλά δεν κατάλαβα τίποτα (φωτογραφική μηχανή, e-mail, Internet, ραδιόφωνο, χάρτες, άλμπουμ, ταινίες, jumpingfish, games, walkman, Google, κ.ά.).
• Μιλούσε σε μια άλλη γλώσσα με τεχνικούς όρους που μόνον αυτή καταλάβαινε  (PUK1, PUK2, PIN1, PIN2, USB, APN, VPN, Router, double Play, Wi-Fi, Exchange ActweSync, Bluetooth, Tethering@hotspot, MMS, συγχρονισμός δεδομένων, περιαγωγή, σημείο πρόσβασης, ενεργοποίηση συμβατότητας, χρήση δεδομένων, κ.ά.).

Της εξήγησα ότι το μόνο που με ενδιαφέρει, είναι να τηλεφωνώ, τίποτα άλλο, ούτε μηνύματα, ούτε μουσικές, ούτε παιχνίδια, ούτε τα άλλα μυστήρια.

Μετά από 5 αποτυχημένες προσπάθειες να με ενημερώσει και να με εκπαιδεύσει, η κοπέλα με ρώτησε:

–        Πόσο χρονώ είναι ο εγγονός σου;

–        Επτά.

–        Τότε, πήγαινε σ’ αυτόν να σου τα εξηγήσει. Αυτοί οι πιτσιρικάδες τα ξέρουν καλύτερα από όλους.

Ήταν σαν να μου έλεγε ότι είμαι ανεπίδεκτος μαθήσεως, οπισθοδρομικός, αρχαίος, πρωτόγονος, βλάκας και ηλίθιος…

Πήγα στο σπίτι και χάρισα το τηλέφωνο στον εγγονό μου, ο οποίος ενθουσιάστηκε, μου έδωσε πολλά φιλιά και άρχισε αμέσως να το χρησιμοποιεί με μεγάλη ευκολία – τα δάχτυλά του πετούσαν.

Εγώ ξαναγύρισα στο αγαπημένο και γνωστό δικό μου παλιό μοντέλο, το απλό και πρωτόγονο, αλλά με τα μεγάλα πλήκτρα που φαίνονται εύκολα οι αριθμοί, και βρήκα την ηρεμία και την υγειά μου.