Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός
Οι σπουργίτες είναι πουλιά που πετούν χαμηλά, λιγάκι πιο πάνω από τις στέγες των σπιτιών. Τριγυρνούν σαν ζητιάνοι στις αυλές μας ψάχνοντας για ψίχουλα και λίγους σπόρους στο χώμα. Είναι πονηροί και καχύποπτοι και ζουν σε κατοικημένους χώρους. Πετάνε ολημερίς από σπίτι σε σπίτι, από αυλή σε αυλή, ώσπου να δύσει ο ήλιος. Κι όταν το δειλινό πλησιάσει, μαζεύονται οργανωμένοι στο μεγάλο πεύκο και σκίζουν το λαρύγγι τους, για να μας αναγγείλουν το επερχόμενο τέλος της ημέρας.
Τα γνωρίσματα του αετού δεν μοιάζουν με αυτά του σπουργίτη. Είναι στη φύση του να αποστρέφεται τα σκουλήκια και τους σπόρους στο χώμα. Παρόλο που και αυτός είναι πουλί, όμως ανοίγει τις φτερούγες του και ανεβαίνει στα ύψη. Κι αν κάποτε κουραστεί, δε θα καθίσει στις στέγες και στους φράχτες των σπιτιών μας, αλλά θα ξαποστάσει στον Αιώνιο Βράχο. Κι όταν ανακτήσει τις δυνάμεις του θα πετάξει και πάλι ψηλά σε νέες αναζητήσεις.
Νομίζω, πως εύκολα κατάλαβες τις αλληγορίες και τους υπαινιγμούς αγαπητέ. Αν μοιάζουμε με τα στρουθία, δηλαδή αν έχουμε φρόνημα κοσμικό και σαρκικό, αν η πνευματική μας τροφή είναι ψιχία και σκώληκες, αν έχουμε πνεύμα που δεν μπορεί πιο ψηλά απ’ τις στέγες να πετάξει, αν η ζωή μας αναλώνεται σε ανούσιες κοσμοθεωρίες και σε κενούς ανθρώπους, περιπλανώμενοι σαν τα σπουργίτια από αυλή σε αυλή, υπάρχει ακόμα η ευκαιρία να γίνουμε κοινωνοί νέας και θείας φύσεως (Β Πετ.1/4). Μπορούμε να γίνουμε αετοί. Να ζήσουμε μακριά από αντιβιβλικές αντιλήψεις διότι «παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός αλλ’ είναι εκ του κόσμου» (Α Ιω.2/16). Ο Θεός περιμένει να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά Του, για να μας ανεβάσει σε ύψη ουρανοφόρα. Όταν υπάρχει ουρανός, γιατί να διαλέγουμε το χώμα; Η ζωή αποκτά νόημα όταν τη βλέπουμε από ψηλά. Όσο ψηλότερα ανεβαίνουμε τόσο μικρά και ασήμαντα φαίνονται τα πράγματα στη Γη. Κι αν το ηλιοβασίλεμα της ζωής πλησιάζει, δέξου το με ειρήνη στην καρδιά. «Αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών» (Εφ.2/14). Όχι σαν τα σπουργίτια που τιτιβίζουν τα δειλινά στο δέντρο. Η ζωή μας ας είναι μια διαρκής ευχαριστία στο Χριστό. Ειρήνη σημαίνει να δεις το ηλιοβασίλεμα και να ξέρεις ποιον να ευχαριστήσεις. Εσύ φίλε, ξέρεις;
Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com