“Σας παρακαλούμε δε, αδελφοί, να γνωρίζετε αυτούς που κοπιάζουν ανάμεσά σας, και προϊστανται σε σας εν Κυρίω, και σας νουθετούν· και τιμάτε τους με ένα υπερπερίσσευμα αγάπης για το έργο τους. Ειρηνεύετε μεταξύ σας”  (Α’ Θεσ.5/12-13).

Μικρούλα σε κάλεσε η Φωνή του Πατέρα

παιδούλα απάντησες στο «φως» στη «Ζωή»

το Πνεύμα σε μέστωσε, «Θεού θυγατέρα»

κι εμείς σε γνωρίσαμε, μια αγκαλιά ανοικτή.

 

Χριστός φωνούλα σου, Χριστός στη ματιά σου,

γλυκόλαλος  ο ύμνος σου με νότες χαράς,

ουράνιος αντίλαλος για μένα η λαλιά σου

όταν σε πρωτοάκουσα, φωνή λευτεριάς.

 

Σε είδα που αγκάλιασες τον μοναξιασμένο,

Την πόρτα σου άνοιγες στον φτωχό μετανάστη,

τραπέζι που έστρωνες στον ξενιτεμένο

σε είδα που σκούπιζες του πόνου το δάκρυ.

 

Παράδειγμα στάθηκες και είσαι για μένα

«γυναίκα ενάρετη» η Ταβιθά της γραφής(Παρ.31/10)

μ’ εκείνο το «άφθαρτο» και «Ησύχιο Πνεύμα»(Α!Πετ.3/4)

« στολίδι πολύτιμο » στη φτωχιά της γης.

 

Φτωχά τα λογάκια μου, μικρή η τιμή μου

Που σου αποδίδω αυτή τη βραδιά

Μα σου εύχομαι από την ψυχή μου

Ν’ ανθίζει η Ειρήνη Του στη χρυσή σου καρδιά.

 

                                                  ΄Εφη Αϊβαζίδου