Του Χάρη Ι. Νταγκουνάκη, Νομικού
Καταπληκτικό! Ένα μήνα περίπου μετά την απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς χώρους, ποικίλες ήταν οι αντιδράσεις τόσο στην πατρίδα μας όσο και στην Ευρώπη. Άλλοι με την ευκαιρία το έκοψαν, άλλοι το περιόρισαν, άλλοι κάνουν διαλείμματα ακόμη κι από τη δουλειά τους για «να κάνουν ένα» στα κλεφτά στο πεζοδρόμιο. Άλλοι περιμένουν να πάρουν την εκδίκησή τους τον χειμώνα που ο κόσμος δεν θα μπορεί να βγαίνει στα πεζοδρόμια και τότε «πού θα πάει; το μέτρο θα ατονήσει μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσουμε τους πελάτες μας», λένε οι ιδιοκτήτες των καφέ και των μπαρ.
Μια από τις πιο περίεργες αντιδράσεις συνέβη στην Ολλανδία. Εκεί οι καπνιστές οργανώθηκαν σε… εκκλησία! Μάλιστα, όπως το ακούτε. Είναι τα μέλη της «Μίας Αληθινής Παγκόσμιας Εκκλησίας Καπνιστών του Θεού», και «εκκλησιάζονται» σε ένα μπαρ.
Η βασική πίστη τους είναι ότι το δικαίωμά τους να καπνίζουν προστατεύεται ως… θρησκευτική ελευθερία. Ένας από τους θαμώνες ενός μπαρ αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εάν πρέπει να πιστέψω στον Θεό για ν’ απολαμβάνω ένα τσιγάρο, τότε θα το κάνω» (Εφημ. «Τα Νέα» 8.08.09). Η δήλωση ακούγεται σαν να λέει «θα πέσω στη φωτιά για ν’ απολαύσω ένα τσιγάρο!» Το ερώτημα όμως που μπορεί να θέσει κανείς στην όντως τρελή εποχή μας, ιδιαίτερα στους λεγόμενους «χριστιανούς»: Γιατί πιστεύουμε στον Θεό;
Πολλοί λένε, «Πιστεύω στον Θεό και πάω στην εκκλησία για να πηγαίνουν καλά οι δουλειές μου» ή «επειδή θεραπεύτηκα από μια αρρώστια» ή «για να κάνω πολλούς φίλους» (ίσως και πελάτες, επειδή είμαι επαγγελματίας) ή «για να έχουν ασφάλεια τα παιδιά μου μέσα σ’ ένα χριστιανικό περιβάλλον». Όλα αυτά μοιάζουν με τη δικαιολογία του Ολλανδού θαμώνα εκείνου του μπαρ: «για να έχω τη θρησκευτική ελευθερία ν’ απολαμβάνω με την ησυχία μου ένα τσιγάρο»…
Ο Θεός όμως θέλει να πάμε σ’ αυτόν για να βρούμε τη συγχώρηση των αμαρτιών μας. Είναι ένας Πατέρας γεμάτος αγάπη, που περιμένει με ανοιχτή αγκαλιά τον άσωτο γιο να ξαναγυρίσει σ’ αυτόν. Να του χαρίσει τη σωτηρία του, να τον υποδεχτεί πάλι στο σπίτι του, να τον τιμήσει με τη μεγάλη στολή της δικαίωσής του και το δαχτυλίδι της εξουσίας τού να είναι παιδί του, να του χαρίσει την αληθινή ευτυχία που είναι η προσωπική σχέση αγάπης του Πατέρα Θεού με τον άνθρωπο που μετανοεί και επιστρέφει. «Σ’ όσους τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού» λέει το Ευαγγέλιο (Κατά Ιωάννην 1,12).
Έχεις έρθει έτσι στον Θεό; Ήρθες σαν ένας άσωτος που συνειδητοποιεί την αμαρτωλότητά του και ζητεί το έλεος του Θεού και τη συγχώρηση των αμαρτιών του; Σε έχει συγχωρήσει ο Θεός; Είναι αυτός ο λόγος που είσαι χριστιανός; Είναι αυτή η χριστιανική σου εμπειρία; Αυτό είναι το μήνυμα του Ευαγγελίου. Όλα τα άλλα είναι αντίδραση σε έναν νόμο που ενοχλεί. Είναι υποδούλωση σε ένα πάθος που οι υπόδουλοι σ’ αυτό το θεωρούν «ελευθερία» και μάλιστα στο όνομα του Θεού…