Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

«Στον Καραβά μαζεύαμε κάθε άνοιξη τα μπουμπούκια από τις ανθισμένες νεραντζιές και τα απλώναμε σε καθαρά σεντόνια σε ένα δωμάτιο. Όταν μαζεύονταν αρκετά, τα παίρναμε στον αποστακτήρα, για να βγάλουμε το ανθόνερο, που κάποτε μας χρησίμευε και σαν κολλύριο, για μερικές αρρώστιες των ματιών. Αλλά το δωμάτιο όπου φυλάγονταν οι ανθοί, εξακολουθούσε να ευωδιάζει και χωρίς τους ανθούς για αρκετές ακόμα μέρες». Αυτά μου είπε χθες η γυναίκα μου, καθώς πίναμε τον απογευματινό μας καφέ.

Σ’ αυτή τη διήγηση κρύβεται και ένα πνευματικό μήνυμα που θέλω να μοιραστώ μαζί σου, αγαπητέ αναγνώστη. Οι ευωδιαστοί της νεραντζιάς ανθοί, είναι τα διάφορα εδάφια από το Λόγο του Θεού, που τα εναποθέτουμε στα ενδότερα ”διαμερίσματα” της συνείδησής μας. Παραμένουν εκεί ώσπου το Άγιο Πνεύμα, σαν ένας μυστηριώδης αποστακτήρας, θα βγάλει από αυτά για χάρη μας το πνευματικό τους απόσταγμα. Αν επιτρέψουμε στο Λόγο του Θεού να εισχωρήσει στα βάθη του πνεύματός μας, θα αφήσει εκεί το θείο άρωμά του. Διότι ο Λόγος είναι ο Χριστός, ”το άνθος του Σαρών και το κρίνον των κοιλάδων” (Ασμ.Ασμ.2/1). Γι’ αυτό και ο πιστός, επειδή ζει συνειδητά με το Λόγο του Θεού, αποπνέει το άρωμα του Χριστού που ενοικεί μέσα του, όπως και το δωμάτιο ευωδιάζει από το άρωμα των ανθών που αποθηκεύτηκαν εκεί. «Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ» (Β Κορ.2/15), λέει ο Απ. Παύλος.

Όταν ήμουν παιδάκι, η μητέρα χρησιμοποιούσε το ανθόνερο σαν κολλύριο για τα μάτια μου. Με παρόμοιο τρόπο ενεργεί και ο Λόγος του Θεού στα πνευματικά μας μάτια, αγαπητέ. Αυτός μόνο μπορεί να δράσει σαν το κολλύριο, για να μπορέσουμε να δούμε καθαρά τον κόσμο, τον ευαυτό μας και το Θεό όπως είναι και όχι όπως φανταζόμαστε ότι είναι.

Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com