Είναι ιδιαίτερη ευλογία η πολυποίκιλη κοινωνική δράση διακονιών της κοινότητάς μας που υπηρετούν υλικές και πνευματικές ανάγκες των συμπατριωτών μας. Ανάμεσα σ’ αυτές είναι και η ειδική διακονία που ο Θεός έβαλε στην καρδιά του αείμνηστου Μιλτιάδη Αγγελάτου (Μ.Α.) υψηλόβαθμου δημόσιου λειτουργού του υπουργείου εξωτερικών.
Ο Μ.Α. ήταν ένας πολυτάλαντος και χαρισματικός υπηρέτης του Κυρίου. Είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα ως δυναμικός ιεροκήρυκας, πολυγραφότατος συγγραφέας και στέλεχος διαφόρων εκκλησιαστικών κινήσεων (Γεδεωνίτες, ΠΕΣ κ.λπ.). Κοντά του στάθηκε επάξια και η σύζυγός του Πολυξένη.
Δίπλα στη Βαιθήλ, το κέντρο για δραστηριότητες παιδιών και νεολαίας, ο Θεός έδωσε στον Μ.Α. τον οραματισμό για τη δημιουργία ενός οίκου φιλοξενίας ηλικιωμένων, τη «Λωίδα». Ασφαλώς δανείστηκε το όνομα από τη γιαγιά του Τιμόθεου (Β΄ Τιμ. 1/5).
Για να γνωρίσουν οι αναγνώστες μας για τη διακονία αυτή, είχαμε συνέντευξη με τον αντάξιο διάδοχό του και διευθυντή της Λωίδας και των άλλων διακονιών του Ελληνικού Βιβλικού Συνδέσμου, τον Σωκράτη Αναστασιάδη (Σ.Α.). Ο Σ.Α. από τη νεανική του ηλικία αγαπά και υπηρετεί τον Θεό με πνεύμα ταπεινό και πιστότητα. ΄Εχει αναπτύξει κι αυτός μεγάλη δραστηριότητα στους κύκλους των εκκλησιών. «Ο Μ.Α.», γράφει ο Σ.Α., «κόντρα στις προκαταλήψεις μιας εποχής που πίστευε ότι δε χρειάζονται γηροκομεία, συνέλαβε το όραμα μιας χριστιανικής στέγης φιλοξενίας ηλικιωμένων. Έλεγε: ‘τα κοινωνικά προβλήματα δε θέλουν ευχές, αλλά έργα ελέους και αγάπης’. Έβλεπε την ανάγκη ενός τέτοιου έργου, που για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινότητάς μας ήταν τότε, σχεδόν 50 χρόνια πριν, κάτι αχρείαστο και για κάποιους ακόμα και… αντιβιβλικό».
Γ.Σ.Κ.
ΕΡΩ.: Πότε και πώς ξεκίνησε;
> Όλα ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘60. Ο Μ.Α. έβλεπε από τη «Βαιθήλ» το διπλανό οικόπεδο και προσευχόταν, και το όραμα του έγινε πράξη το 1967. Ένας άνθρωπος του Θεού από το εξωτερικό, που αγαπούσε την Ελλάδα και ήθελε να στηρίξει ένα τέτοιο έργο, ήταν η απάντηση του Θεού. Στις 2 Οκτωβρίου 1974, η «Λωίδα» άνοιγε τις πόρτες της για να υποδεχθεί τους ηλικιωμένους.
ΕΡΩ.: Πόσα άτομα φιλοξενείτε;
> Στην αρχή είχαμε δυναμικότητα 30 κλινών. Το 1992 μια μελέτη βιωσιμότητας μας έδειξε τι ο ελάχιστος αριθμός κλινών θα έπρεπε να είναι 50. Σύμφωνα με τις στατιστικές, ενώ στις αρχές του ‘90 ένας στους οκτώ Έλληνες ήταν πάνω από 65 χρόνων, στα μέσα της δεκαετίας 2020 ένας στους τέσσερις θα είναι ηλικιωμένος. Έτσι, το όραμα, της «Μεγάλης Λωίδας», άρχισε να σχηματίζεται. Αυτό ήταν ένα όραμα πιο συλλογικό. Κι εδώ υπήρχαν αντιρρήσεις, όμως είχε έρθει η ώρα του λαού του Θεού, εδώ στην Ελλάδα, να πάρει την πρωτοβουλία. Απλοί, φτωχοί άνθρωποι, μας εμπιστεύονταν περιουσιακά στοιχεία, προκειμένου να τα πωλήσουμε και το προϊόν να διατεθεί για την επέκταση της «Λωίδας».
Μετά από 12 χρόνια έγινε το θαύμα και η «Μεγάλη Λωίδα» άρχισε να λειτουργεί με 73 κλίνες. Το κόστος που ξεπέρασε τα 2.000.000 €, καλύφθηκε από προσφορές αγάπης αδελφών και εκκλησιών, που πίστευαν ότι ένας Θεός που δίνει το όραμα, είναι βέβαιο ότι θα δώσει και τα μέσα.
ΕΡΩ.: Εκτός από τη στέγη και τροφή, τι άλλο προσφέρετε στους τροφίμους σας;
> Η φιλοσοφία μας είναι να υπηρετήσουμε τις ανάγκες του ανθρώπου, τόσο τις σωματικές, όσο και τις πνευματικές. Το προσωπικό είτε ιατρικό είτε νοσηλευτικό είτε βοηθητικό, προσφέρει με συνέπεια τις υπηρεσίες του, που εστιάζονται στις αυξημένες ανάγκες ηλικιωμένων με σοβαρά προβλήματα υγείας. Ταυτόχρονα, οι ηλικιωμένοι έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση και πνευματική στήριξη.
Ο ψαλμωδός γράφει: «Σε καιρό γήρατος μη με απορρίψεις. Όταν εκλείπει η δύναμή μου, μη με εγκαταλείπεις» Ψαλμ. 71:9
Είναι η Εκκλησία που πρέπει να ενθαρρύνει και να στηρίξει.
Εργασία κοινωνικού λειτουργού κάνουν οι δεκάδες εθελοντές μας, οι ποιμένες, οι πρεσβύτεροι, οι διάκονοι, οι όμιλοι νέων και κυριών ακόμα και τα κυριακά μας σχολεία, υπηρετώντας τις πνευματικές και κοινωνικές ανάγκες των ηλικιωμένων μας.
ΕΡΩ.: Τι άτομα δέχεστε για φιλοξενία και πώς γίνεται η φροντίδα των ηλικιωμένων;
> Η πλειοψηφία των ηλικιωμένων αποτελείται από άτομα που έχουν πολλά προβλήματα υγείας. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι οικογένειες σηκώνουν τα χέρια. Το 50% των περιπτώσεων είναι ανοϊκοί ασθενείς. Και βέβαια αντιμετωπίζουμε την πρόκληση και πιο ειδικών νοσηλευτικών αναγκών, υποκαθιστώντας σε κάποιες περιπτώσεις, νοσηλευτικά ιδρύματα. Με την επέκταση και την ανακαίνιση των χώρων, προσαρμόσαμε τις εγκαταστάσεις και γι’ αυτούς τους τροφίμους. Τον τελευταίο καιρό δουλεύουμε και το θέμα της εργοθεραπείας με ειδικό προσωπικό και προγράμματα που έχουν ανάγκη τέτοιου είδους ασθενείς. Ο ηλικιωμένος είναι στο κέντρο της διακονίας μας.
ΕΡΩ.: Πώς είναι η ανταπόκριση των τροφίμων της «Λωίδας»;
> Για την πλειοψηφία, που ανήκει στην Κοινότητά μας, είναι πολύ οικείο περιβάλλον και αισθάνονται ασφάλεια και αγάπη. Αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, σαν να είναι στην εκκλησία τους. Για τους υπόλοιπους η «Λωίδα» είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Δεν είναι συνηθισμένοι σε ένα τέτοιο περιβάλλον όπου μιλούν με ευγένεια και αγάπη. Θέλουν να συμμετέχουν σε δραστηριότητες και εκτιμούν ιδιαίτερα τους εθελοντές, το προσωπικό και γενικά τη φιλική και οικογενειακή ατμόσφαιρα. Γρήγορα διαπιστώνουν ότι δεν είναι ένας συνηθισμένος Οίκος Ευγηρίας, αλλά ένα χριστιανικό σπίτι, που όλοι έχουν αξία ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν.
ΕΡΩ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζετε;
> Η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε, ιδιαίτερα πιο έντονα τα πέντε τελευταία χρόνια της κρίσης, είναι πώς να σταθούμε όρθιοι οικονομικά.
Υπάρχουν διακονίες που σταματούν κάποιους μήνες ή μειώνουν τις δραστηριότητές τους και μετά ξαναρχίζουν. Η «Λωίδα» δεν μπορεί να το κάνει. Είναι υποχρεωμένη από τη φύση της διακονίας της, να λειτουργεί όλες τις μέρες, όλο το χρόνο.
Δε μεταβάλλεται η φροντίδα ενός ηλικιωμένου με τη μείωση στη σύνταξή του ή με το κόψιμο κάποιου επιδόματός του, ούτε αλλοιώνονται οι υπηρεσίες που του παρέχονται, όποιο κι αν είναι το κόστος… ΄Ολα τα χρόνια, οι εποπτικές υπηρεσίες του κράτους έχουν ελέγξει τη «Λωίδα» εξονυχιστικά δεκάδες φορές. Ο τελευταίος έλεγχος των οικονομικών μας στοιχείων από την Εφορία, που διήρκεσε 17 μήνες (από τον Ιούλιο του 2013 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014), διαπίστωσε την ακρίβεια και καθαρότητα των οικονομικών μας στοιχείων και βεβαίωσε για πολλοστή φορά ότι είμαστε στην πραγματικότητα ένας οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Παρά τις επαινετικές αναλυτικές εκθέσεις, οι μηχανισμοί επιδότησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων στη χώρα μας, δεν μας έδωσαν καμιά ενίσχυση. Η «Λωίδα» κρατήθηκε από την αγάπη που ο Θεός βάζει στον λαό Του. Σ’ αυτή την αγάπη ακουμπάμε, σ’ αυτή την αγάπη εμπιστευόμαστε και το μέλλον της «Λωίδας» μας.
ΕΡΩ.: Πώς θα μπορούσε να βοηθήσει κάποιος και ποια η προσφορά της εθελοντικής εργασίας;
> Η φιλοσοφία που θέλουμε να κυριαρχεί είναι ο εθελοντισμός. Και το προσωπικό έχει εθελοντική συνείδηση. Κάνει το δεύτερο μίλι. Το προσωπικό είναι 27 άτομα και οι εθελοντές γύρω στους 60. Με τους εθελοντές οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ότι η Εκκλησία είναι παρούσα, και το προσωπικό κατανοεί ότι αυτό που κάνει δεν είναι κάποια ακόμα δουλειά αλλά διακονική υπηρεσία.
Οι εθελοντικές εργασίες είναι οι εξής:
Τραπεζαρία τις Κυριακές, καθαριότητα, σιδέρωμα, ράψιμο, κήπος κ.λπ. Επίσης κούρεμα, χτένισμα, ατομική υγιεινή, καθώς τεχνικές εργασίες, κοινωνική και πνευματική στήριξη, δημιουργική απασχόληση, συνοδεία.
Η εθελοντική υπηρεσία μειώνει σημαντικά το κόστος λειτουργίας και ταυτόχρονα αυξάνει το επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών.
ΕΡΩ.: Καλύπτονται τα έξοδά σας με τα τροφεία των τροφίμων ή έχετε και δωρεές;
> Τα πρώτα είκοσι χρόνια καλύπταμε με τα τροφεία γύρω στο 50% του κόστους λειτουργίας. Τα τελευταία χρόνια, τα τροφεία σταδιακά έφθασαν να καλύπτουν ποσοστό 80-85%. Το υπόλοιπο ποσοστό πρέπει να καλυφθεί από δωρεές και αυτό δεν είναι ούτε δεδομένο, ούτε εύκολο. Οι 700 φίλοι του έργου και 60 περίπου Εκκλησίες είναι οι πηγές που ο Θεός χρησιμοποιεί 40 χρόνια για να στηρίζει το έργο. Αν σταματήσουν για 1-2 μήνες οι φίλοι μας και οι Εκκλησίες να προσφέρουν, η «Λωίδα» θα κλείσει. Θα θέλαμε να είχαμε κι άλλες πηγές, καθώς και να δημιουργήσουμε ένα αποθεματικό ασφαλείας, αλλά ο Θεός ήθελε όλα αυτά τα χρόνια να εξαρτόμαστε μόνο από Εκείνον. Τον ευχαριστούμε γιατί μέχρι τώρα δε μας έχει αφήσει.
ΕΡΩ.: Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να δώσετε για τη φροντίδα της «Τρίτης Ηλικίας»;
> Στο Σταυρό του Χριστού φανερώνεται η συγχώρεση, η απελευθέρωση, η σωτηρία, αλλά μπορούμε να διακρίνουμε και τη διάσταση της αγάπης και της ευαισθησίας. Η ευαίσθητη καρδιά του Κυρίου στο σταυρό ενδιαφέρθηκε για την ηλικιωμένη μητέρα Του, σε λίγο θα ήταν μόνη, χωρίς επιδόματα και σύνταξη, φτωχή, ίσως αργότερα και άρρωστη. Δίνει λοιπόν στον μαθητή, δίνει στην Εκκλησία, το προνόμιο, την ευθύνη και την τιμή για τη φροντίδα της μητέρας Του, τη φροντίδα της Τρίτης Ηλικίας. Μακάρι η σύγχρονη Εκκλησία να κατανοήσει και αυτή τη διάσταση του Σταυρού και αυτή τη διάσταση της αποστολής της, παράλληλα με τις άλλες, για έργα ελέους και αγάπης. Σας ευχαριστώ θερμά για την ευκαιρία που δώσατε στη «Λωίδα», να μοιραστεί με τους αναγνώστες σας την ιστορία της, την πορεία της, την προοπτική της.