Χριστίνα Ι. Σιδηροπούλου
Γεννήθηκε στην Κατερίνη στις 2/7/1974. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών: Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. ΄Εχει μεταπτυχιάκο στην «Οργανωτική και Οικονομική Ψυχολογία-Ψυχολογία της Εργασίας» και είναι υποψήφια Διδάκτορας του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου με θέμα: «Πολιτική Επικοινωνία στο Διαδίκτυο». Υπήρξε αρχισυντάκτρια μεγάλης εφημερίδας στην Κατερίνη. Τώρα είναι υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων Επιμελητηρίου Ν. Πιερίας. Επίσης είναι συντάκτρια ημερήσιας εφημερίδας και περιοδικών. Έχει διδάξει δημοσιογραφία στα ΙΕΚ.
Συνέντευξη με την Χριστίνα Ι. Σιδηροπούλου
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΣΤΟ ΠΕΚΙΝΟ …
«Ο Θεός δεν γνωρίζει όρια»
– Ο παγκόσμιος οργανισμός «Global Events Group» δίνει το παρών σε κάθε μεγάλη αθλητική διοργάνωση. Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε μέσα από τη δράση του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για τους στόχους και το όραμά του;
«Μέσα από την παγκόσμια δράση του GEG, τα ευαγγελιστικά προγράμματα στη διάρκεια μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων είναι γεγονός. Ο GEG είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με έδρα την Ατλάντα των ΗΠΑ και γραφεία σε διάφορες πόλεις όπου φιλοξενούνται μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Ο συγκεκριμένος οργανισμός, πρωτοτυπεί και κάνει κάτι θαυμάσιο: κινείται ανά τον κόσμο, ενεργοποιεί τοπικές κοινωνίες και ανθρώπους και ομολογεί την πίστη στον ένα και μοναδικό Θεό μέσα από τον αθλητισμό.
Σε γενικές γραμμές, το όραμα του GEG είναι να κινητοποιήσει, να εκπαιδεύσει και να προετοιμάσει την εκάστοτε χριστιανική κοινότητα να συνεργαστεί και να υπηρετήσει τη χώρα της στη διάρκεια της διοργάνωσης που έχει αναλάβει. Μέσα από τη δράση του ο GEG μεταφέρει το όραμά του για ευαγγελισμό και εθελοντισμό στη διάρκεια αθλητικών διοργανώσεων, παρέχει αφιλοκερδώς την εμπειρία και την εκπαίδευσή του σε χριστιανούς ηγέτες, συνδέει τις τοπικές εκκλησίες τόσο μεταξύ τους όσο και με διεθνής εκκλησίες και οργανισμούς και φέρνει σε επαφή διακονίες οι οποίες δρουν επίσης σε μεγάλες διοργανώσεις. Επίσης, παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες στις επίσημες επιτροπές της διοργάνωσης σε θρησκευτικά θέματα».
– Σε ποιους ολυμπιακούς αγώνες συμμετείχατε ενεργά μαζί με τον GEG;
«Συμμετείχα στο ανθρώπινο δυναμικό του GEG μέσα από τη διακονία του flame, στους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, το 2004. Ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα και ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσους μου άνοιξαν το δρόμο να συνεργαστώ με τον οργανισμό και με στήριξαν με κάθε τρόπο. Επίσης, μετά από πρόσκληση του GEG, συμμετείχα στην ομάδα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το καλοκαίρι του 2008. Ήταν μια διαφορετική αλλά ιδιαίτερα εκπληκτική εμπειρία».
– Συγκρίνοντας τις διακονίες σ’ αυτές τις δύο Ολυμπιάδες, ποια τα συμπεράσματά σας;
«Πρόκειται για δύο διαφορετικές χώρες, δύο διαφορετικές διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων. Αναμφισβήτητα, από άποψη διοργάνωσης, ήταν και οι δύο μεγαλειώδεις, φαντασμαγορικές και άψογες. Οι διαφορές έγκειται στην κουλτούρα, τους ανθρώπους και τις ευκαιρίες για ευαγγελισμό. Η Ελλάδα είναι μια χώρα χριστιανική και προπάντων δημοκρατική. Η Κίνα είναι μία χώρα κομμουνιστική όπου απαγορεύεται οποιασδήποτε μορφής θρησκευτική λατρεία. Αυτό, από μόνο του, έκανε ιδιαίτερα δύσκολο το εγχείρημα του ευαγγελισμού. Δεν τίθεται, λοιπόν, κανένα μέτρο σύγκρισης αναφορικά με την ευαγγελιστική διακονία στις δύο ολυμπιάδες.
Στην Ελλάδα, τη χώρα μας, ήταν συναρπαστικό να βιώσουμε πως ο Θεός εργάστηκε ενώνοντας τους χριστιανούς σ’ ένα συγκεκριμένο σκοπό. Το Flame 2004, όπως αποκαλέστηκε, ήταν η ομπρέλα αυτής της προσπάθειας. Εκείνες τις ημέρες, γνωρίσαμε πως ο Θεός, που δεν έχει όρια, γνωρίζει το πώς, πότε, που και ποιοι θα εργαστούν για τους δικούς του σκοπούς. Ο Θεός, με το δικό του μοναδικό τρόπο, έδωσε απαντήσεις, κίνησε ανθρώπους και καταστάσεις, και οδήγησε την ευαγγελιστή αυτή προσπάθεια. Εκείνες τις ημέρες, μοιράστηκαν χιλιάδες μπουκαλάκια με κρύο νερό, πραγματοποιήθηκε μεγάλη χριστιανική συναυλία στην καρδιά της Αθήνας, στην πλατεία Ομόνοιας με χιλιάδες ακροατές, διοργανώθηκαν φεστιβάλ και χριστιανικές συναυλίες σε κάθε γωνιά της πρωτεύουσας και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας με ευρεία απήχηση, μοιράστηκαν χιλιάδες αγίες γραφές και φυλλάδια. Ακόμη, πραγματοποιήθηκαν προγράμματα όπως η φιλοξενία οικογενειών αθλητών που συμμετείχαν στην Ολυμπιάδα, παιδικά προγράμματα, διακονία ανάμεσα στους αθλητές. Για μένα, ήταν μοναδικό το αίσθημα ότι χιλιάδες πιστοί από όλον τον κόσμο προσεύχονταν για την χώρα μου και για τη διακονία του Flame».
– Στο Πεκίνο, δεδομένης της θρησκευτικής κατάστασης, κατά πόσο είχατε την ελευθερία να κινηθείτε άνετα για να κάνετε το έργο του Ευαγγελισμού;
«Σε σύγκριση με το πρόγραμμα flame που πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα, τα ευαγγελιστικά προγράμματα στο Πεκίνο ήταν πολύ περιορισμένα και πολύ προσεκτικά ώστε να μην προκαλέσουν τη προσοχή τρίτων. Τα προγράμματα που πραγματοποιήθηκαν, λόγω της υφιστάμενης κατάστασης, περιορίστηκαν σ’ αυτά της φιλοξενίας οικογενειών αθλητών που λάμβαναν μέρος στην Ολυμπιάδα και προέρχονταν από φτωχές χώρες, προσευχή, στήριξη των αθλητών από ποιμένες – ιεραποστόλους καθώς και τη διανομή έντυπου χριστιανικού υλικού και κονκάρδων. Βέβαια, κάθε βήμα προς την υλοποίηση αυτών των εγχειρημάτων έγινε με πολύ προσοχή και μυστικότητα. Πρωτεργάτης σ΄ όλη αυτή την προσπάθεια στο Πεκίνο, όπως και στη χώρα μας ήταν ο David Wilson, πρόεδρος του Οργανισμού.
Επίσης, προς απογοήτευση εκατοντάδων χριστιανών που βρέθηκαν στο Πεκίνο για να συμμετέχουν στη διοργάνωση των γνωστών και ιδιαίτερα δημοφιλών φεστιβάλ του Fusion, με επικεφαλής τον Marty και την Jenny Woods, τα προγράμματα κόπηκαν πριν ξεκινήσουν, παρά το γεγονός ότι αρχικά έλαβαν άδεια για να πραγματοποιήσουν φεστιβάλ εκτός του κέντρου. Οι Κινέζοι απαγόρευαν τη σύναξη πλήθους στο ίδιο μέρος για να αποφευχθεί κάθε πιθανότητα τρομοκρατικής επίθεσης. Γι αυτό άλλωστε πουθενά στο κέντρο του Πεκίνου δεν υπήρχαν συναυλίες ή φεστιβάλ γιορτής κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Ιδιαίτερη ευλογία για όλους ήταν οι ποιμένες που έλαβαν περιορισμένες κάρτες εισόδου στο ολυμπιακό χωριό και είχαν την ευκαιρία να συνομιλούν, να ενθαρρύνουν και να προσεύχονται με τους αθλητές. Ο Θεός εργάζεται παντού και έχει το σχέδιο του για κάθε άνθρωπο και για κάθε χώρα. Ο Θεός δεν έχει όρια ούτε γνωρίζει περιορισμούς. Αυτό ήταν το μεγάλο μήνυμα που λάβαμε στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου!».
– Ποιες οι εντυπώσεις σας από την εν γένει ζωή της Κίνας;
«Τίποτα απ’ όσα σκεφτόμουν δεν με προετοίμασε γι’ αυτό που θα συναντούσα αντικρίζοντας για πρώτη φορά την Κινεζική πρωτεύουσα. Επισκέφθηκα μόνο το Πεκίνο και δεν είναι εύκολο να το περιγράψει κανείς. Δεν αρκούν οι λέξεις. Δεν το χωρά ο νους. Πόλη του 21ου αιώνα. Χώρα που οδηγεί τις εξελίξεις. Σύγχρονη αρχιτεκτονική που διατηρεί τα παραδοσιακά στοιχεία. Ιστορία μοναδική και μεγαλειώδης που αναδεικνύεται σε κάθε γωνιά της πολυπληθυσμικής πρωτεύουσας. Η ατμόσφαιρα ήταν μαγευτική ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων.
Αυτή ήταν η γενική εικόνα που παρουσίαζε το Πεκίνο. Από την άλλη πλευρά, ο λαός, είναι απόλυτα πειθαρχημένος. Ήταν μεγάλη η έκπληξή μου να βλέπω τους τόσο συγκρατημένους κινέζους να πανηγυρίζουν στη διάρκεια των αγωνισμάτων! Το Πεκίνο, έχει σχεδόν όλα τα μοντέρνα στοιχεία της Δύσης: έχουν ένα από τα αρτιότερα οδικά δίκτυα, υπερσύγχρονο μετρό και σιδηροδρομικούς σταθμούς, συχνές συγκοινωνίες, ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια του κόσμου, τεράστια εμπορικά κέντρα, σύγχρονα κτίρια και δρόμους. Συνεχίζουν όμως, να διατηρούν την ίδια κουλτούρα αναφορικά με τον τρόπο ζωής. Οι Κινέζοι ζουν σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Δεν έχουν άποψη, δεν τολμούν να εκφράσουν τη γνώμη τους και δεν μπορούν να επιλέξουν τον τρόπο ζωής τους. Εργάζονται πολλές ώρες για λίγα χρήματα (οι εργάτες κερδίζουν μέσο όρο 3- 5 ευρώ την ημέρα). Γελούν δύσκολα. Είναι η χώρα των μεγάλων αντιθέσεων».
– Απ’ όσα είδατε και ακούσατε ποια είναι η θρησκευτική κατάσταση στην Κίνα;
«Ο δυτικοευρωπαϊκός αέρας των Κινέζων «εξατμίζεται» απέναντι σε θέματα θρησκείας. Το δικαίωμα ελεύθερα να πιστεύεις και να λατρεύεις το Θεό σου, δεν βρίσκει εφαρμογή στην χώρα του 1,5 δις πληθυσμού. Ένα πυκνό πέπλο φοβίας φιμώνει ακόμη και την απλή αναφορά στις λέξεις «Θεός», «Εκκλησία», «πίστη», «προσευχή», «ποιμένας». Στο Πεκίνο ποτέ δεν ξέρεις αν κάποιος σε παρακολουθεί για το θέμα της θρησκείας. Αποφεύγαμε να μιλάμε γι’ αυτά τα θέματα ακόμη και όταν περπατούσαμε στην πόλη ή βρισκόμασταν μέσα σε ταξί.
Οι Κινέζοι όχι μόνον δεν πηγαίνουν σε εκκλησίες αλλά τους απαγορεύεται και κάθε δημόσια συζήτηση γύρω από χριστιανικά θέματα. Οι κάτοικοι δεν επιτρέπεται να πιστεύουν στο Θεό. Απαγορεύεται ρητώς να συμμετέχουν σ’ οποιαδήποτε μορφής λατρευτική συνάθροιση, πλην των αλλοδαπών που εργάζονται στη χώρα. Έτσι, στα υπόγεια υπερπολυτελών ουρανοξυστών λειτουργούν λατρευτικοί χώροι. Σ΄ αυτούς τους χώρους μαζεύτηκαν οι πιστοί για να παρακολουθήσουν όλοι μαζί την λαμπρή τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων και να προσευχηθούν για τη χώρα και τη διοργάνωση. Ήταν κι αυτό μια μοναδική εμπειρία».
– Μεταξύ των διαφόρων Ολυμπιάδων, ποια είναι η διακονία σας;
«Το αξιοθαύμαστο που γίνεται μέσα απ’ αυτή τη διακονία είναι ότι άνθρωποι κάθε φυλής, κάθε γλώσσας, από διαφορετικές εκκλησιαστικές αποχρώσεις συνεργάζονται για τη διάδοση του μηνύματος του ευαγγελίου εκπληρώνοντας την τελευταία εντολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη». Σε δύο ολυμπιακούς αγώνες συμμετείχα σ’ αυτή την προσπάθεια.
Δεν είμαι ιεραπόστολος, ούτε είμαι ενεργό μέλος σε κάποια συγκεκριμένη διακονία για να μιλήσω για την απήχηση ή τα αποτελέσματα αυτής της ευαγγελιστικής προσπάθειας. Αυτό που μπορώ όμως να πω είναι ότι η συμμετοχή μου σ’ αυτά τα προγράμματα σημάδεψε ανεξίτηλα τη σκέψη και τη ζωή μου.
Έγινα μέρος της φλόγας του στον κόσμο.
Είδα πως άνθρωποι από όλο τον κόσμο αγωνίζονται τον «καλό αγώνα». Γνώρισα το χέρι του Θεού σε δύσκολες καταστάσεις και το πώς αυτός εργάζεται για τη δόξα του.
Αποφάσισα να υπηρετώ, μέσα από το δικό μου μετερίζι, τη δημοσιογραφία, το Θεό, τους σκοπούς του και την ανθρωπότητα. Μέσα από το επάγγελμά μου προσεύχομαι ο Θεός να μου δίνει τη δύναμη και τις ευκαιρίες να υπηρετώ το «αγαθό», τον συνάνθρωπό μου, να γίνομαι το μέσο της διάδοσης «καλών νέων», να βοηθώ στη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, να προάγω το καλό.