«Η Δημοσιογραφία διδάσκει και οικοδομεί, δεν γκρεμίζει»
Συνέντευξη στην Χριστίνα Ι. Σιδηροπούλου στο περιοδικό ΟΡΙΟ της ημερήσιας εφημερίδας Κατερίνης “Ολύμπιο Βήμα” (Τεύχος 21, Δεκέμβριος 2009)
Ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα πρότυπα της δημοσιογραφίας, ο Γιώργος (Τζώρτζης) Κανταρτζής άνοιξε το δικό του δρόμο εκδίδοντας από το 1974 την εφημερίδα «ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ» διαδίδοντας το μήνυμα της χριστιανικής πίστης από την Κατερίνη στους συμπατριώτες μας.
Γιος του πρωτεργάτη της δημοσιογραφίας στην Πιερία, Σάββα Κανταρτζή, ασχολήθηκε και με «δημοσιογραφία που διδάσκει και οικοδομεί». Γεννημένος το 1935, μεγάλωσε στις δύσκολες εποχές της φτώχειας λαμβάνοντας καθημερινά διδάγματα ήθους και δεοντολογίας από τον πατέρα του που άσκησε τη δημοσιογραφία για πολλές δεκαετίες ως λειτούργημα επικρίνοντας την αυθαιρεσία της εξουσίας, στηρίζοντας τη δημοκρατία, ενεργοποιώντας την κοινή γνώμη, διεκδικώντας την ισονομία.
Ο Γιώργος Κανταρτζής διακρίθηκε στον κλασσικό αθλητισμό, επέλεξε, όμως, να ακολουθήσει θεολογικές σπουδές σε Βιβλική Σχολή της Γλασκόβης στη Σκωτία και να δραστηριοποιηθεί με χριστιανικά έντυπα. Είναι παντρεμένος με τη συμπολίτισσά μας Ερμιόνη Τσανικλίδου, έχουν δυο γιους, τον Σάββα (καθηγητή αγγλικών) και τον Παναγιώτη (Κοινωνιολόγο, διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ποιμένα της Α’ ΕΕΕ Αθηνών) και 5 εγγόνια.
Σήμερα, σε ηλικία 75 χρονών, ο κ. Κανταρτζής παραμένει ενεργός στη δημοσιογραφία υποστηρίζοντας με την πένα του «μια άλλη άποψη». Αξιοποιώντας τα οφέλη των νέων τεχνολογιών, προχώρησε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας του διευρύνοντας τους ορίζοντές της. Παράλληλα, άρθρα και απόψεις του βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδες δίνοντας τη δική του – χριστιανικών αρχών- οπτική γωνία σε προβλήματα της καθημερινότητας.
Τι επίδραση είχε η ζωή και το έργο του πατέρα σας, στη δική σας ζωή;
«Ο πατέρας μου, ήταν αυτοδίδακτος. Είχε έμφυτο το χάρισμα της δημοσιογραφίας από τον Θεό. Στην Πιερία θεωρείται ως «ο πρωτεργάτης της δημοσιογραφίας», γιατί αυτός ήταν ο πρώτος στη δεκαετία του 1930 που έκδωσε την πρώτη εφημερίδα με τον Δήμαρχο Αιμίλιο Ξανθόπουλο. Στην επέτειο 70 χρόνων ανακήρυξης της Κατερίνης σε Δήμο, υπήρξε ειδικό αφιέρωμα στην ζωή και το έργο του Σάββα Ι. Κανταρτζή. Η ομιλία ανατέθηκε στο Δρα Μιλτιάδη Τερζόπουλο, Διευθυντή Νοσοκομείου της Γερμανίας. Επίσης η Βέτα Χαλαϊτζίδου, δημοσιογράφος, στην ενότητα για τον τύπο της Κατερίνης, αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας της στη δημοσιογραφική δραστηριότητα του πατέρα μου. Η ένταξη του στο Μαρξισμό και, μετά τη Δαμασκό του, η αφιέρωσή του στο Χριστιανισμό, πλούτισαν την εμπειρία του. Η δημοσιογραφία γι αυτόν ήταν ο άμβωνάς του, για να διαδίδει τις χριστιανικές αρχές του. Ποτέ δεν απέβλεψε σε οικονομικά οφέλη. Όταν ήταν στο κόμμα και έκδιδε την εφημερίδα ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ήταν επικεφαλής της προπαγάνδας στη Μακεδονία και Θράκη. Τότε ζούσαμε στη Θεσσαλονίκη σ’ ένα δωμάτιο και για ένα διάστημα σε πλυσταριό! Κι όλα αυτά για την ιδεολογία του! Στη συνέχεια ήταν αρχισυντάκτης του ΚΗΡΥΚΑ ΤΩΝ ΠΙΕΡΙΩΝ, που εκδότης ήταν ο Στέλιος Γαζής. Στη συνέχεια, για πολλές δεκαετίες, ήταν εκδότης της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ, που για χρόνια στοιχειοθετείτο (γράμμα-γράμμα). Πάντα είχε κύριο άρθρο, ρεπορτάζ με θέματα της περιοχής, ακόμη και αναλύσεις σε διεθνή θέματα. Μόνος του έκανε όλη τη δουλειά. ΄Ηταν συγγραφέας πολλών βιβλίων. Μερικοί από τους 13 τόμους των Απομνημονευμάτων του, βραβεύτηκαν».
– Επηρέασε το έργο του πατέρα σας την απόφασή σας να ασχοληθείτε με την έντυπη δημοσιογραφία;
– «Δεν μπορώ να πω ότι είχε επίδραση το έργο του πατέρα μου στο να ασχοληθώ ερασιτεχνικά με τη δημοσιογραφία. Ως νέος δεν είχα κανένα ενδιαφέρον για τα γράμματα γιατί η καρδιά μου ήταν δοσμένη στον αθλητισμό! Με την πάροδο του χρόνου, όταν πια είχα παραχωρήσει τη ζωή μου στον Θεό, άρχισα να διαβάζω και να ασχολούμαι με τις εκδόσεις».
– Γιατί δεν συνεχίσατε τη «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» του πατέρα σας που είχε επιτυχημένη πορεία;
– «Η εφημερίδα είχε μια ένδοξη ιστορία με τεράστια προσφορά και κανένας δεν μπορούσε να αντικαταστήσει επάξια τον πατέρα μας. Κάποτε μερικά έργα σταματούν μαζί με το δημιουργό τους».
– Πώς μπήκε η δημοσιογραφία στη ζωή σας;
– «Η δημοσιογραφία δεν είναι επάγγελμα για μένα. Είναι ένα μεράκι. Ήθελα να εκδώσω μια εφημερίδα, γιατί ο Έλληνας διαβάζει εφημερίδες. Πριν 35 χρόνια αρχίσαμε να εκδίδουμε την εφημερίδα «ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ». Στην αρχή την εκδίδαμε κάθε μήνα, σε 40.000 φύλλα και στη συνέχεια κάθε δυο μήνες σε ταμπλόιντ σε 20-25.000 φύλλα. Η εφημερίδα στελνόταν δωρεάν σε χιλιάδες άτομα. Το περιεχόμενό της ήταν κυρίως θρησκευτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό. Ο σκοπός μας ήταν να μεταδώσουμε τις αρχές και αξίες του χριστιανισμού, χωρίς να προβάλουμε κάποιο ιδιαίτερο θρησκευτικό δόγμα ή διδασκαλία. Η εφημερίδα είχε θετική απήχηση και εκτιμήθηκε από πολλούς. Ύστερα από 30 χρόνια διακόψαμε την έκδοσή της και δημιουργήσαμε μια ιστοσελίδα με παρόμοιο περιεχόμενο: www.nikites.eu».
– Σε νεαρή ηλικία πετύχατε υψηλές επιδόσεις σε πολλά αθλήματα. Ποιες οι διακρίσεις σας;
– «Στα Εκπαιδευτήρια ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, όπου φοιτούσα, παίζαμε βόλεϊ και μπάσκετ. Από κλασικό αθλητισμό ιδέα δεν είχα. Όταν ήμουνα στη Β’ Λυκείου προκηρύχτηκαν οι Β’ Παμπιερικοί Αθλητικοί Αγώνες. Πήρα μέρος εκ μέρους του σχολείου μας. Χωρίς καμιά προπόνηση, έτρεξα με πάνινα παπούτσια και προκρίθηκα σε τρία αγωνίσματα. Να σημειώσω ότι στους τελικούς έπαιρνε μέρος το αστέρι του κλασικού αθλητισμού της εποχής, Θεόφιλος Καμπερίδης, ο γνωστός βουλευτής και Δήμαρχος. Ήταν αθλητής του ΗΡΑΚΛΗ Θεσσαλονίκης, πρωταθλητής στα 100 μέτρα και στο ακόντιο. Έτσι στο ντεμπούτο μου, ήρθα πρώτος στα 100 μ., κερδίζοντας τον Καμπερίδη. Κάθε φορά που συναντιόμαστε, ο χαμογελαστός μου φίλος, μου θυμίζει ότι τον νίκησα στα 100 μέτρα! Πήρα το κύπελλο της 1ης Μεραρχίας. Επίσης βγήκα πρώτος στο άλμα εις ύψος και πήρα το κύπελλο του Δικηγορικού Συλλόγου Κατερίνης. Στο απλούν είχα βγει δεύτερος. Τα μυαλά μου, ωστόσο, ποτέ δεν πήραν αέρα.
Τα αθλήματα στα οποία, όμως, είχαμε μεγάλες επιτυχίες ως σχολείο ήταν το βόλεϊ και το μπάσκετ. Στο βόλεϊ ήμουνα ο μόνιμος «κατεβαδόρος» της ομάδας των Εκπαιδευτηρίων. Δώσαμε πολλούς αγώνες. Οι μόνοι που μας νικούσαν ήταν το Γυμνάσιο Κατερίνης με τον Τζώνη Παναγιωτίδη.
Είχα πάρει μέρος σε αγώνες που έγιναν στη Βέροια, την Έδεσσα, το Αιγίνιο. Πήρα επίσης μέρος με την ομάδα του «Μακεδονικού», που ήταν πρώτη στον κλασικό αθλητισμό, στους Παμμακεδονικούς που έγιναν στις Σέρρες. Για να ξέρουν οι σημερινοί καλοπληρωμένοι και πολλαπλά τιμώμενοι αθλητές, αναφέρω ότι στους Παμμακεδονικούς μας κάλυψαν τα ναύλα, μας πρόσφεραν τα γεύματα και κοιμόμασταν στρωματσάδα όλοι μαζί σε μια αίθουσα του Γυμνασίου!
Στους Πανθεσσαλονίκιους είχα βγει τρίτος μετά τον Καβάζη, πρωταθλητή Ελλάδος και τον πρωταθλητή Β. Ελλάδος Τόλιο. Χωρίς προπονητή και χωρίς προπόνηση ήμουνα πάντα μεταξύ των τριών πρώτων στα 100 μ. στην Β. Ελλάδα. Στα Βέρμια (στην Βέροια) και Αιγίνια βγήκα πρώτος με ρεκόρ 11΄΄. Ο έφορος του κλασικού του «Μακεδονικού», στον οποίο ήδη είχα μεταγραφεί, ο σμηναγός Πολυζωϊδης, με παρακάλεσε να πάω ως εθελοντής στην αεροπορία στις Σέδες, Θεσσαλονίκης ώστε να μπορώ να προπονούμαι! Οι γονείς μου δεν το δέχτηκαν και εκείνη την εποχή τα παιδιά ήταν υπάκουα στους γονείς!».
– Παρά τις τόσες και λαμπρές επιδόσεις σας σε πολλά αθλήματα, τερματίσατε νωρίς την αθλητική πορεία σας. Τι σας οδήγησε σ’ αυτή την απόφαση;
– «Το κύκνειο άσμα της αθλητικής μου καριέρας συνέβη στη στρατιωτική μου θητεία, στο Κέντρο της Κορίνθου, όπου για τα 100 μ. επέλεξαν γύρω στα 20 άτομα. Ο διμοιρίτης μας, Γ. Μανίκας, μας πήγε στο γήπεδο της Κορίνθου. Μας έδωσε από ένα ζευγάρι πάνινα παπούτσια. Μας έβαλε όλους σε μια σειρά και έδωσε την εκκίνηση, με σκοπό να επιλέξει τους 4 πρώτους. Τερμάτισα πρώτος αφήνοντας το δεύτερο 4- 5 μέτρα πίσω, παρ’ ότι είχα πρόβλημα υγείας. Είχα 120 σφυγμούς. Ο Μανίκας μ’ αγκάλιασε από τη χαρά του. Για 10 μέρες, οι αθλητές είχαμε απαλλαγεί από τις ασκήσεις. Τελικά μας πήγαν στην Τρίπολη, όπου θα γίνονταν οι αγώνες των κέντρων εκπαιδεύσεως και θα επέλεγαν τους καλύτερους για να στελεχώσουν την Εθνική Ενόπλων. Επί 5 μέρες δεν γίνονταν αγώνες γιατί έβρεχε. Η ταχυπαλμία με ενοχλούσε. Ο καρδιολόγος μού είπε ότι δεν ήταν τίποτα σοβαρό αλλά καλύτερα να απόφευγα τη συμμετοχή μου στα 100 μ. Αυτό με στενοχώρησε αφάνταστα και ιδιαίτερα το διμοιρίτη μου που πίστευε ότι θα κέρδιζα άνετα την κούρσα. Το αθλητικό μου μέλλον έμοιαζε λαμπρό. Κι όμως όλα σταμάτησαν εκεί! Τα ανθρώπινα σχέδια μέσα σε λίγες στιγμές ανατράπηκαν, γιατί τον τελευταίο λόγο στη ζωή μας έχει ο Κυρίαρχος Θεός! Αν προχωρούσα στον αθλητισμό, ασφαλώς η ζωή μου θα ακολουθούσε άλλη πορεία».
– Ποιοι οι τομείς που δραστηριοποιηθήκατε προσφέροντας τις υπηρεσίες σας;
– «Για πολλά χρόνια εργάστηκα εθελοντικά με τη νεολαία. Πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και σε άλλους τομείς πνευματικούς. Είμαι συνεργάτης του Εκδοτικού Οίκου «Ο ΛΟΓΟΣ» εδώ και μισόν αιώνα. Έχω μεταφράσει μερικά βιβλία και πολλά άρθρα από τα αγγλικά, θρησκευτικού περιεχομένου. Αρθρογραφώ στο μηνιαίο περιοδικό «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ». Είναι ένα πολυσέλιδο τετράχρωμο περιοδικό με πλούσια και ποικίλη ύλη. Κατά καιρούς γράφω άρθρα σε όλες τις τοπικές εφημερίδες της πόλης μας με γενικό τίτλο «Μια άλλη άποψη»».
– Είναι χρέος του δημοσιογράφου να ασκεί κριτική και τι είδους;
– «Δυστυχώς, και η δημοσιογραφία έχει χάσει τον προορισμό της. Σκοπός της είναι η αντικειμενική ενημέρωση. Πρέπει να ελέγχει, ακόμη και να καυτηριάζει κάθε παρεκτροπή της εξουσίας και τα κακώς έχοντα στην κοινωνία, στην πραγματικότητα όμως κατευθύνεται από τα συμφέροντα. Αν και ονομάζεται 4η εξουσία, στην πραγματικότητα έχει γίνει η πρώτη. Ποιος τολμά να τα βάλει με τους καλοπληρωμένους μεγαλοδημοσιογράφους, που έχουν τη δεξιοτεχνία το άσπρο να το κάνουν μαύρο; Ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι ακέραιος, τίμιος, αντικειμενικός, θαρραλέος. Να φέρνει στο φως αυτά που άλλοι τα κρατούν σε σκοτάδι. Η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Η δημοσιογραφία διδάσκει και οικοδομεί, δεν γκρεμίζει».
– Τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους;
– «Η συμβουλή μου είναι η εξής: Μέσα στην αλλοφροσύνη, την παραφροσύνη, την εξαλλοσύνη και στον κυκεώνα των αλληλοσυγκρουόμενων ιδεολογιών, ψάξτε να βρείτε καλά πρότυπα, δηλ. ανθρώπους με ηθικές αρχές και χριστιανικές αρετές. Μην επηρεάζεστε μ’ αυτά που γυαλίζουν, ούτε από τους διαφόρους σελέμπριτις, που είναι παραδείγματα για αποφυγή. Οι άνθρωποι που προβάλλονται από τα ΜΜΕ είναι εκείνοι που συμμετέχουν στα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Καυχιούνται για τις αθεϊστικές και μηδενιστικές πεποιθήσεις τους. Και πάνω απ’ όλα, και μην το θεωρήσετε αναχρονιστικό, να έχετε πρότυπό σας τον Ιησού Χριστό, που ήρθε στον κόσμο για να σώσει τον χαμένο άνθρωπο. Αυτός κανένα δεν απογοητεύει. Τότε η ζωή σας θα βρει νόημα και σκοπό».
– Σήμερα, την εποχή της θρησκευτικής ανεξαρτησίας, είναι ο κόσμος περισσότερο ή λιγότερο ανοιχτός στο μήνυμα του Χριστιανισμού και στις χριστιανικές πρακτικές;
– «Το παράξενο είναι πώς στις χριστιανικές χώρες, όπου οι ιδέες και οι ιδεολογίες διακινούνται ανεξέλεγκτα, τελευταία άρχισαν να ψηφίζονται νόμοι που περιορίζουν τις δραστηριότητες, τις γιορτές, τα σύμβολα του Χριστιανισμού, για να μη θιγούν οι μειονότητες. Επίσης οι αθεϊστές έγιναν μαχητικοί. Αν και αριθμητικά οι χριστιανοί αυξάνονται, και τα ποσοστά εκείνων που δηλώνουν ότι πιστεύουν στον Θεό είναι υψηλά, στην πράξη οι περισσότεροι ζούνε ως άθεοι και σύγχρονοι ειδωλολάτρες! Απουσιάζει παντελώς η πνευματικότητα. Η πλειοψηφία των ανθρώπων της Δύσης δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για το μήνυμα του Ευαγγελίου. Αντίθετα, σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, παρά τους διωγμούς, ο αριθμός των χριστιανών αυξάνει και σε αριθμό και σε βάθος! Στο λεγόμενο χριστιανικό κόσμο, θεός του ανθρώπου είναι το χρήμα, που τον έχει τυφλώσει ώστε δεν βλέπει τις ανάγκες των συνανθρώπων του».
– Τα διάφορα θρησκευτικά «σκάνδαλα» πρέπει να μας απομακρύνουν από το Χριστιανισμό;
– «Σκάνδαλα πάντα υπάρχουν, όσο υπάρχουν άνθρωποι. Ο Χριστός είπε κάποτε: «… θα έρθουν τα σκάνδαλα· μα αλίμονο στον άνθρωπο που προκαλεί το σκάνδαλο» (Ματθαίος 18:7 –Νέα Μετάφραση Βίβλου). Δυστυχώς, κληρικοί όλων των χριστιανικών ομολογιών, έχουν δημιουργήσει τρομερά σκάνδαλα, με την ασυνεπή ζωή τους και τις πρακτικές τους. Ήδη αυτοί έχουν δεχτεί την περιφρόνηση του λαού και μια μέρα θα δώσουν λόγο στον αδέκαστο Κριτή. Υποκριτές και σκανδαλοποιοί υπάρχουν σε όλους τους τομείς της ζωής. Αν στηρίζουμε την πίστη μας σε ανθρώπους, τότε, με την πτώση των «ειδώλων» μας θα βουλιάξουμε κι εμείς. Αν όμως στηρίζουμε την πίστη μας στον Χριστό, δεν θα σκανδαλιστούμε ποτέ. Η εκκλησία δεν ταυτίζεται με τους ανθρώπους αλλά με τον ιδρυτή της τον Ιησού Χριστό!».
– Πιστεύετε ότι η θρησκεία πρέπει να έχει λόγο στην πολιτική και να συμμετέχει σ’ αυτή ή πρέπει να διακρίνονται οι ρόλοι;
– «Ο Κύριός μας και οι Απόστολοι μας δίδαξαν ότι πρέπει να σεβόμαστε, να τιμάμε και να προσευχόμαστε για τους άρχοντες μας. Όσοι αφιέρωσαν τη ζωή τους στη διακονία του Ευαγγελίου δεν πρέπει να αναμιγνύονται με την πολιτική. Δεν είναι δυνατόν να υπηρετούν και τον «καίσαρα» και τον Θεό. Είναι διαφορετικοί κόσμοι και δεν εφάπτονται πουθενά. Ο άμβωνας της εκκλησίας είναι να κηρύττει τον Ιησού Χριστό και τη σωτηρία Του. Το κήρυγμα του Ευαγγελίου δεν πρέπει να έχει καμιά σχέση με την όποια πολιτική. Καλό θα ήταν οι χριστιανοί, που είναι το αλάτι και το φως του κόσμου, να κατέχουν θέσεις στα κοινοβούλια. Δυστυχώς, όμως, στο κοινοβούλιο της χώρας μας, παρ’ ότι η πλειοψηφία των βουλευτών ορκίζονται στο Όνομα του Τριαδικού Θεού, κανένας ποτέ δεν αναφέρεται στον Θεό. Ο λαός μας δεν ανέχεται βουλευτές που εμφορούνται από χριστιανικές αρχές! Δυστυχώς, ο Χριστός έχει εξοριστεί από το Κοινοβούλιο και γενικά από όλους του τομείς του κράτους μας. Ο λαός μας δεν ψηφίζει ανθρώπους με αρχές αλλά αυτούς που θεωρεί ότι μπορούν να τον βολέψουν…!»
– Ποιο είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων;
– «Οι μεγάλες γιορτές του Χριστιανισμού έχασαν το νόημα τους. Μετατράπηκαν σε περιόδους εμπορικών συναλλαγών, διασκέδασης, διακοπών… Ιδιαίτερα την περίοδο των Χριστουγέννων ο κόσμος συνηθίζει να δίνει και να παίρνει δώρα. Ελάχιστοι όμως σκέπτονται ότι τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα, την «ανεκδιήγητη δωρεά» Του στον χαμένο αμαρτωλό. Το μήνυμα των Χριστουγέννων πηγαίνει βαθύτερα. Είναι επίκαιρο, επαναστατικό και δίνει απάντηση στα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας. Ο Χριστός που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ από την Παρθένο Μαρία, ήρθε να μας δείξει πώς είναι ο Θεός, να μας διδάξει πώς να ζήσουμε ως πνευματικοί άνθρωποι και το πιο σημαντικό ακόμη: πώς θα έχουμε μια στενή σχέση με τον Πατέρα Θεό. Η κύρια αποστολή του Ιησού Χριστού στην ενανθρώπισή Του ήταν να προσφέρει τον Εαυτό Του θυσία για να γίνει ο Σωτήρας του καθενός μας».
– Τι εύχεστε για το 2010;
– «Οι ευχές μου για τους αγαπητούς συμπολίτες μου και για όλον τον κόσμο είναι να έχουμε υγεία σωματική και πνευματική, ειρήνη στην καρδιά μας με τον Θεό και με όλους τους συνανθρώπους μας».
