Το  περιοδικό μας, που ανήκει σε μια  ιεραποστολή, έχει ιδιαίτερο  ενδιαφέρον για ιεραποστόλους  και ιεραποστολές. Στο παρελθόν πήραμε συνεντεύξεις από  δυο παλαίμαχους  ιεραποστόλους, τον  Θωμά Κοσμάδη  και  τη Σούλα Μαξιμιάδου-Isch, που συνεχίζουν να εργάζονται με ζήλο στη  διακονία του Κυρίου.

Η σημερινή συνέντευξη είναι αφιερωμένη σ’ έναν νέο άνθρωπο, που είχε το κάλεσμα του Κυρίου  να πάει στον ιεραποστολικό αγρό και «δεν έγινε απειθής στην ουράνια οπτασία». Είναι ο Χάρης Μακρής. Ο Χάρης γεννήθηκε στην Παπούα της Ινδονησίας, στο Δυτικό μέρος της Νέας Γουϊνέας. Είναι το δεύτερο από τα έξι παιδιά των  πρωτοπόρων  ιεραποστόλων Κώστα και ΄Αλκης Μακρή, που έκαναν στην περιοχή εκείνη τεράστιο έργο ανάμεσα σε ημιάγριες φυλές για 16 χρόνια.

Η οικογένεια του Χάρη και της Μαρίας Μακρή με τα παιδιά τους Αλέξανδρο, Χριστίνα, Κωνσταντίνος και Ευανθία.

Ο Χάρης, μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στην Ν. Γουϊνέα και στη συνέχεια στην Αθήνα, φοίτησε ένα χρόνο στο Βιβλικό Σχολείο Moody στο Σικάγο. Στη συνέχεια φοίτησε σε ιατρικές σχολές στις ΗΠΑ και Ιταλία, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της ιατρικής. Για μερικά χρόνια έκανε και ειδική εκπαίδευση στο Μίσιγκαν, για να είναι και οικογενειακός γιατρός. Παντρεύτηκε μια θαυμάσια κοπέλα, την ελληνοαμερικανίδα Μαρία Μασχόβη, δασκάλα από το Σικάγο. ΄Εχουν σχηματίσει μια υποδειγματική χριστιανική οικογένεια. Ο Θεός τούς χάρισε 4 παιδιά: τον Αλέξανδρο, τη Χριστίνα, τον Κωνσταντίνο και την Ευανθία.

Ο Χάρης με την οικογένειά του βρέθηκε για μικρό διάστημα στην Ελλάδα, όπου επισκέφτηκε μερικές εκκλησίες και μίλησε για την κλήση του Θεού στη ζωή του. Οι αδελφοί έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για τον Χάρη και τη διακονία του και αρκετές εκκλησίες και άτομα, υποσχέθηκαν ότι θα προσεύχονται και θα προσφέρουν γι’ αυτούς. ΄Οσοι ενδιαφέρονται να μαθαίνουν νέα τους μπορούν να γράψουν στο περιοδικό μας ή  να επικοινωνούν με τον ίδιο  στο e- mail του: Haris Macris <hmacris@gmail.com>

Στη συνέχεια παραθέτουμε τα ερωτήματα που  του θέσαμε με e-mail και τις απαντήσεις που έστειλε:  

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι σημαίνει να είσαι  παιδί ιεραποστόλων, μάλιστα σε πρωτόγονες φυλές, και τι επίδραση είχε αυτό στη ζωή σου; 

Χάρης Μακρής

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πρώτα, νιώθω προνομιούχος που μεγάλωσα στον ιεραποστολικό αγρό. Είχα την ευλογία να έχω θεοσεβείς γονείς, που ήταν φλογεροί για τον Θεό και το έργο Του. Σ’ αντίθεση με άλλα παιδιά ιεραποστόλων που είχαν πικρές αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία, εγώ μεγάλωσα σε περιβάλλον με γονείς και δασκάλους που αγαπούσαν τον Θεό. Βέβαια, στερήθηκα μερικές από τις χαρές και ανέσεις της Δύσης (τηλεόραση, τηλέφωνο, μεγάλα καταστήματα) , αλλά είχα μια ήρεμη, χαρούμενη και αθώα ζωή, με μοναδικές εμπειρίες. ΄Ηταν ένας πολύ απλός τρόπος ζωής.

Προφανώς, το μεγάλωμά μου σε τέτοιο περιβάλλον είχε τεράστια επίδραση στην προσωπικότητά μου, καθώς και στη ζωή των αδελφών μου. Μάθαμε από προσωπική πείρα τι σημαίνουν ιεραποστολές στον Τρίτο Κόσμο και το πιο σπουδαίο, είχαμε την ευλογία να μεγαλώνουμε κάτω από την επίδραση αυθεντικών χριστιανών. Είδαμε τους γονείς μας και πολλούς άλλους να ζούνε μια ζωή αγάπης και θυσίας. Είδαμε ακόμη την επίδραση του Ευαγγελίου σε ολόκληρες κοινωνίες, που κάποτε ζούσαν μέσα σε βαθύ σκοτάδι!  

ΕΡΩΤ: Πότε και πώς αναγεννήθηκες; 

ΑΠΑΝΤ: Πίστεψα στον Κύριο Ιησού Χριστό στην παιδική μου ηλικία, στο σχολείο. Όταν ήμουνα μόλις οκτώ χρόνων, είχα μια γνήσια εμπειρία, που πιστεύω ότι ήταν η στιγμή της επιστροφής μου στον Χριστό. Συνέβη όταν επισκέφτηκε το σχολείο μας ένας ομιλητής από τις ΗΠΑ. Σε μια από τις βραδινές συνάξεις του, αισθάνθηκα μια ασυγκράτητη χαρά και μια βεβαιότητα για τη  σωτηρία μου. Τη βραδιά εκείνη πριν κοιμηθώ, προσευχήθηκα και ευχαρίστησα τον Θεό που μ’ έσωσε. Στις ημέρες που ακολούθησαν ένιωθα μια τέτοια χαρά, σαν να μην πατούσα στη γη! Σκεπτόμουνα, τι θαυμαστό είναι να είσαι παιδί του Θεού!       

ΕΡΩΤ:  Πώς πήρες την  απόφαση να γίνεις ιεραπόστολος γιατρός; 

ΑΠΑΝΤ:΄Ηταν μια προοδευτική πορεία. Ειδικά, πήρα την απόφαση και αφιερώθηκα στον Κύριο για να γίνω ιεραπόστολος σε ένα  ιεραποστολικό συνέδριο νεολαίας του ΤΕΜΑ στην Ελβετία, τα Χριστούγεννα του 1979, καθώς επίσης και σ’ ένα ιεραποστολικό συνέδριο στο Βιβλικό Σχολείο του Μούντυ το 1982. Πιστεύω, η αφιέρωση για πλήρη απασχόληση  στο ιεραποστολικό έργο για μένα ήταν πιο σπουδαία από το να είμαι απλώς ένας γιατρός. Ως έφηβος είχα πολλά ενδιαφέροντα, αλλά δεν είχα  κανένα ιδιαίτερο πάθος για κάποιο επάγγελμα. Ο πατέρας μου ήταν ο πρώτος που μου σύστησε να  γίνω ιεραπόστολος γιατρός, για να  υπηρετήσω τον Θεό. Αποφάσισα να ακολουθήσω αυτήν την κατεύθυνση, εκτός κι αν ο Θεός μού έδειχνε κάτι άλλο. Ο πατέρας μου, αν και είχε μόνο στοιχειώδη γνώση σε ιατρικά θέματα, έκανε το καλύτερο που μπορούσε για τις πρώτες βοήθειες στους ιθαγενείς.

ΕΡΩΤ: Πώς δέχτηκαν την απόφασή σου αυτή  η γυναίκα και τα παιδιά σας; 

Το ιεραποστολικό νοσοκομείο στη Δ. Αφρική

ΑΠΑΝΤ: Η αλήθεια είναι  ότι αυτό το βήμα είναι μεγάλη θυσία για την οικογένειά μου. Και ιδιαίτερα για τη σύζυγό μου τη Μαρία, δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Αυτή δεν μεγάλωσε στην Ν. Γουϊνέα, όπως εγώ, αλλά στο Σικάγο και θα μπορούσε να είχε μια πολύ άνετη ζωή, αν το επιθυμούσε. Είναι όμως θεοσεβής γυναίκα, έχει λογαριάσει το κόστος και είναι έτοιμη να κάνει κάθε θυσία στη  ζωή της. Υπάρχει χαρά και σκοπός στο να  υπηρετείς τον Ιησού και ήδη έχει κάνει θυσίες για να βρισκόμαστε εκεί που φτάσαμε ως τώρα, καθώς είμαστε στο στάδιο της προετοιμασίας μας  για τον αγρό. Κάτι που ξεχωρίζει στη σύζυγό μου είναι ότι, αν και ευφυής και ικανή, είναι πολύ απλή και ικανοποιημένη μ’ αυτά που έχει. ΄Οσον  αφορά τα παιδιά μας αντέδρασαν με θαυμαστό τρόπο. Βέβαια, θα στερηθούν τις ανέσεις του σπιτιού και τις φιλίες που έκαναν στο Μίσιγκαν, αλλά παρόλ’ αυτά περιμένουν  με λαχτάρα το μέρος που θα πάμε στην Δ. Αφρική. Είμαι ευγνώμων στον Θεό ιδιαίτερα για τη θετική στάση του Αλέξανδρου, του μεγάλου μας γιου, που είναι ένα καλό παράδειγμα στα μικρότερα αδέλφια του.

ΕΡΩΤ: Γιατί δεν  προτίμησες  μια  σταδιοδρομία στην Ελλάδα ή ΗΠΑ, απ’ όπου είναι και η  σύζυγός σου, και  αποφάσισες να πας  σε μια υποβαθμισμένη  περιοχή;  

ΑΠΑΝΤ: Στον Λουκά 12:48β ο Ιησούς λέει: «Σε όποιον παραχώρησαν πολύ, περισσότερο θα απαιτήσουν απ’ αυτόν». Και στη Β’ Κορινθίους 5:15 ο απόστολος Παύλος γράφει: «Μάλιστα (ο Χριστός) πέθανε για λογαριασμό όλων, έτσι ώστε αυτοί που ζουν να μη ζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά για εκείνον που πέθανε για λογαριασμό τους». Ο Θεός μ’ έχει ευλογήσει με πολλούς τρόπους και περιμένει από μένα να κάνω το μέρος μου, για να εκπληρώσω τη μεγάλη αποστολή. Επίσης η οικογενειακή μας παράδοση, η κουλτούρα που μεγάλωσα και η εκπαίδευση που είχα, μου  δίνουν  τα εφόδια να υπηρετήσω τον Κύριο σε χώρα του Τρίτου Κόσμου. Επίσης προσαρμόζομαι εύκολα, μπορώ να συνεργαστώ με άλλους και  δεν μ’ αρέσει ο επαγγελματικός ανταγωνισμός που υπάρχει στις ΗΠΑ στην ιατρική. Θα ήθελα να δουλέψω σε μια κοινωνία απλή. ΄Οσον αφορά την Ελλάδα, θα ήθελα να ζήσω εδώ, μια και έχω πολλά συγγενικά πρόσωπα. Βλέποντας όμως τις μεγάλες ανάγκες στο θέμα της  υγείας σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, δεν μπορώ να κλείσω τα αυτιά μου στο κάλεσμα και την αποστολή του Κυρίου!

ΕΡΩΤ: Γιατί  ο αριθμός των προσώπων που πάνε στον ιεραποστολικό αγρό μειώνεται ολοένα;

ΑΠΑΝΤ: Αυτό, ασφαλώς, έχει σχέση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αντίθετα στη Ν. Κορέα και σε άλλες χώρες της Ασίας υπάρχει αναζωπύρωση του ιεραποστολικού πνεύματος. Στέλνουν πολλούς ιεραποστόλους, ακόμη και στη Δύση! Δυστυχώς. στην Ευρώπη και Β. Αμερική αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Λιγότεροι αποφασίζουν να πάνε στον ιεραποστολικό αγρό εξαιτίας της ευημερίας και των ανέσεων. Φοβούμαι, οι Ευαγγελικές μας κοινότητες  στη Δύση έχουν επηρεαστεί από το κοσμικό και υλιστικό πνεύμα και έχασαν το πάθος τους για τον Χριστό και τον οραματισμό τους για παγκόσμιες ιεραποστολές. Ζούμε στη γενιά του «βίντεο και της πίτσας», όπως αποκαλώ την εποχή μας. Χρειαζόμαστε αυθεντικό Χριστιανισμό και είναι επείγουσα ανάγκη να μεταδώσουμε στα παιδιά μας τη ζωντανή πίστη!      
 
ΕΡΩΤ: Κλείνοντας, τι συμβουλές θα έδινες στη νέα γενιά;

 

•  
  • Να  αγαπούν τον Κύριο  με όλη την καρδιά, την ψυχή και το νου.
  • Να ζούνε μια άγια ζωή
  • Να εστιάσουν την προσοχή τους  σ’ αυτά που  πραγματικά έχουν σημασία. Η ζωή έχει πολλά θέλγητρα που μπορούν να τους αποπροσανατολίσουν.
  • Να βάλουν ψηλά τον πήχη στη ζωή τους και να παντρευτούν θεοσεβή πρόσωπα.
  • Οι ηγέτες να είναι θεοσεβείς άνδρες, γιατί στη διακονία χρειάζονται αφιερωμένοι ηγέτες.
  • Αν έκανες μια δέσμευση με τον Θεό, τότε να την ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ  ως το τέλος, ακόμη κι αν σου κοστίσει τη ζωή.