Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Διάβασα κάπου ότι ένας τεχνίτης διαμαντιών επεξεργαζόταν ένα διαμάντι για δεκαπέντε χρόνια. Σίγουρα χρειάστηκε πολλή υπομονή, για να κάνει τις κατάλληλες τομές στο ακατέργαστο κρύσταλλο ώστε να παρουσιάσει στον κόσμο αυτό που διαμόρφωνε στη σκέψη του για τόσα πολλά χρόνια.

Κάθε ψυχή αγαπητέ, μοιάζει με ακατέργαστο διαμάντι. Κι’ ο Θεός είναι ο υπομονετικός τεχνίτης, που εργάζεται μέρα και νύχτα, για να πραγματοποιήσει κάποιο συγκεκριμένο έργο στη ζωή μας. Το έργο αυτό είναι ήδη ολοκληρωμένο στη σκέψη του Θεού προ καταβολής κόσμου (Εφ.1/4), αλλά εργάζεται στο χαρακτήρα μας υπομονετικά, αθόρυβα και ακατάπαυστα, χωρίς να παραβιάζει τη θέλησή μας, για να πραγματοποιήσει τα σχέδια και τους υπολογισμούς Του την κατάλληλη χρονική στιγμή. Πιστεύω πως όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, ο πιστός άνθρωπος αντιλαμβάνεται μέσω των ενεργειών του Παράκλητου, ότι ο Κύριος σμιλεύει αδιαλείπτως το χαρακτήρα του και ανακαινίζει το πνεύμα του, μέρα με τη μέρα (Β Κορ.4/16). Έτσι, υπομένει με χαρά και ανεκτικότητα τις «χαραγές» και τις «τομές» που κάνει ο Θεός μέσα του. Η αξία ενός διαμαντιού δεν οφείλεται αποκλειστικά στο κρυσταλλικό υλικό του, αλλά στο σχήμα που έχει, στον τρόπο δηλαδή που το κρύσταλλο αναλύει το φως. Ο Θεός σμίλευε σαράντα χρόνια το χαρακτήρα του Μωυσή, για να του δώσει το κατάλληλο «σχήμα», ώστε να τον χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά στο έργο Του. Απομόνωσε τον Απ. Παύλο στην έρημο της Αραβίας (Γαλ.1/17), κάνοντας μέσα του τις επιβεβλημένες τομές, για να μας παραδώσει στο τέλος ένα υπέροχο ακτινοβόλο διαμάντι.

Ας παραδοθούμε λοιπόν στα χέρια του Χριστού, για να μας μετατρέψει σε διαμάντια, που θα κοσμούν παντοτινά την Εκκλησία Του. Διαφορετικά θα παραμείνουμε γυαλιστερές κατασκευές στο φτηνό και πρόσκαιρο υαλουργείο του κόσμου.