Ο κόσμος είχε εντυπωσιασθεί βαθιά από τη διδασκαλία του Ιησού, γιατί τους δίδασκε
με αυθεντία, κι όχι όπως οι γραμματείς. (Ματθαίος 7, 28-29 ‒ Νέα Μετάφραση της Βίβλου)
Πάντοτε ο Ιησούς, καθώς η δράση του περιγράφεται στα Ευαγγέλια, εμφανίζεται με ένα ανυπέρβλητο κύρος, μια εκπληκτική αυθεντία, μια θεία εξουσία, με τη οποία δίδαξε και κινήθηκε γενικότερα ανάμεσά μας.
Μια από τις χαρακτηριστικές κουβέντες που δείχνουν αυτή την αυθεντία είναι και η προσταγή «Πήγαινε». Μ’ αυτή την προσταγή ο Ιησούς συνόδεψε πολλές επεμβάσεις του στη ζωή των ανθρώπων, και μερικές απ’ αυτές έχουν πολλά να πουν και σ’ εμάς σήμερα.
1. Το «πήγαινε» της Σωτηρίας (Λουκάς 17,11-14)
Είναι γνωστή η ιστορία της θεραπείας των 10 Λεπρών. Το μυστικό της θεραπείας τους βρίσκεται στο ότι πίστεψαν σ’ αυτή την προσταγή. «Πηγαίνετε» (να δείξετε τους εαυτούς σας στους ιερείς). Και καθώς πήγαιναν θεραπεύτηκαν!
Η σωτηρία του ανθρώπου είναι ανάμεσα στα άλλα και μια πορεία πίστεως. Ο Θεός τού ανοίγει έναν δρόμο και τον καλεί στη σωτηρία του. Ο άνθρωπος ενδεχομένως στην αρχή δεν τα καταλαβαίνει όλα αλλά «στην πορεία» διαπιστώνει τη λυτρωτική δύναμη του Πνεύματος του Θεού να ενεργεί στη ζωή του. Έχεις αποφασίσει ν’ ανταποκριθείς στο «πήγαινε» αυτό του Χριστού; Πίστεψε σ’ αυτόν και παράδωσε τη ζωή σου σ’ αυτόν και θα δεις το θαύμα της σωτηρίας του στη ζωή σου.
2. Το «πήγαινε» της αγίας Ζωής (Ιωάννης 8,10-11)
Πρόκειται για τη συγχώρηση της γυναίκας που συνελήφθη επ’ αυτοφώρω να μοιχεύεται. Ο Χριστός τη συγχωρεί αλλά της δίνει και μια εντολή: να πάει να ζήσει στο εξής μια καθαρή ζωή.
Από τον σταυρό του Χριστού, όταν δεχόμαστε τη σωτηρία του, φεύγουμε με μία εντολή: την εντολή της αγιότητας. Επειδή συγχωρηθήκαμε, δεν μπορεί παρά να ζούμε τη ζωή του Χριστού. Η καθαρή ζωή είναι η απόδειξη της συγχώρησης: αν αδιαφορείς γι’ αυτήν, σημαίνει ότι δεν έχεις εκτιμήσει τι σου χαρίστηκε εν Χριστώ. Είναι η δύναμη της μαρτυρίας: χωρίς αγιότητα δεν μπορείς να μιλήσεις για τον Χριστό στους γύρω σου. Τέλος η αγιότητα είναι η ίδια η φύση της «αιώνιας ζωής».
3. Το «πήγαινε της Αφιέρωσης (Ματθαίος 19,20-21)
Ο φέρελπις εκείνος νέος που με τόσο ενθουσιασμό πήγε στον Ιησού, λαχταρούσε την αιώνια ζωή, ήθελε να ζήσει μια άγια ζωή αλλά δεν ήθελε να αφιερωθεί απόλυτα και ολοκληρωτικά στον Ιησού. Ζούσε μια ευσεβή ζωή κατά τον νόμο αλλά δεν ήθελε να τα δώσει όλα στον Χριστό ή για χάρη του Χριστού. Γι’ αυτό και γύρισε πίσω.
Ο Χριστός πέρα από τη νέα ζωή της σωτηρίας, έχει να μας προσφέρει και μια αφιερωμένη ζωή. Μπορεί να ζούμε μια καθαρή ζωή γενικά, αλλά αν κοιτάξουμε βαθύτερα μέσα μας με τον προβολέα του Πνεύματος, θα δούμε ότι υπάρχουν ακόμα γωνιές που δεν τις έχουμε παραδώσει στον Χριστό, γιατί έχουμε άλλες προτεραιότητες. Ο Χριστός σού λέει: αν θέλεις να είσαι τέλειος, «ύπαγε πώλησον…» Απαλλάξου απ’ ό,τι σε κρατάει μακριά του (πρόσωπα, σχέσεις, καριέρα, περιουσία κλπ.), δηλαδή βάλε τα σε δεύτερη μοίρα, και πήγαινε να τον ακολουθήσεις. Ζήσε μέσα στην κοινωνία με την οικογένειά σου, την καριέρα σου ή τις ανέσεις σου αλλά μην ξεχνάς την αληθινή θρησκεία, που είναι η φροντίδα των αναγκεμένων γύρω σου (Ιακώβου 1,27).
4. Το «πήγαινε» της Ιεραποστολής (Μάρκος 16,15)
Το πιο ωραίο «πήγαινε» του Ιησού! Να πας να κηρύξεις το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη. Είναι η πιο μεγαλειώδης και η πιο τιμητική ανάθεση διακονίας που κάνει στους δικούς του ο Χριστός. Πόσο άραγε έχουμε νιώσει αυτό το μεγαλείο;
Σήμερα η ιεραποστολή έχει δυσφημιστεί ότι είναι ένα απλό επάγγελμα, ένα καταφύγιο για οικονομικά αδύναμους. Κι επίσης έχει παρεξηγηθεί: νομίζουμε ότι είναι μόνο π.χ. για τους Ζουλού της Αφρικής. Όμως ο Χριστός μάς στέλνει στο άμεσο περιβάλλον μας, στη γειτονιά μας, στην εργασία μας, στην πολυκατοικία μας, να κάνουμε με τη ζωή μας τη διαφορά, και μετά να πούμε ποιο είναι το μυστικό αυτής της διαφοράς. Αλλά μπορούμε να συνδράμουμε και το έργο της ευρύτερης ιεραποστολής με τον οβολό μας και την προσευχή μας. Αλίμονο στην εκκλησία που δεν έχει ιεραποστολικό οραματισμό!
5. Το «πήγαινε» των διαπροσωπικών Σχέσεων
(Ματθαίος 5,23-24)
Εδώ έχουμε ένα περίεργο «πήγαινε». Όταν πας να προσφέρεις το δώρο σου στον Θεό, ψάξε πρώτα να βρεις μήπως κανείς έχει κάποιο παράπονο εναντίον σου. Κι αν υπάρχει κάποιος ή κάποιοι τέτοιοι, άσε το δώρο σου κατάχαμα και τρέχα να τακτοποιηθείς με τον αδελφό σου!
Συνήθως μέσα στην αναστάτωση ή στην έξαψη της υπηρεσίας δεν προσέχουμε μήπως τσαλαπατούμε τους γύρω μας αδελφούς. Με τη συμπεριφορά μας, τα λόγια μας ή τις παραλείψεις μας. Τα παραδείγματα βρίθουν. Όπου διακονίες εκεί και παράπονα. Δεν μπορείς να προσφέρεις στον Χριστό και παράλληλα να περιφρονείς, να κακολογείς, να ενοχλείς, να υποβιβάζεις ή να «κρατάς μούτρα» στον αδελφό σου. Η όποια προσφορά σου δεν έχει καμιά αξία. Τέτοιες διακονίες καταστρέφουν την εκκλησία του Χριστού.
Το Πνεύμα του Θεού μέσα μας μας δείχνει πού έχουμε εκκρεμότητες. Πόσο υπακούμε, άραγε, σ’ αυτή τη φωνή;