Αγαπητέ αδελφέ Τζώρτζη,

η ηλεκτρονική έκδοση των Νικητών είναι εξίσου αξιόλογη και χρήσιμη όπως ήταν τόσα χρόνια και η έντυπη, για την διακοπή της οποίας ο σύζυγός μου Πάνος έγραψε, μόλις διακόπηκε η έκδοση των ΝΙΚΗΤΩΝ και πριν μετατεθεί στη δόξα του Ουρανού,  το ακόλουθο ποίημα :

 Ε, ΌΧΙ…Μπα… Δεν θ’ άκουσα καλά.  Δεν μπορεί.  

Δεν είναι αλήθεια.

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ… δεν θα είναι μαζί μας;

Δεν θα τους φέρνει ο ταχυδρόμος;

Δεν θα τους μοιράζει χέρι με χέρι ο αδελφός;  …

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Δεν ήταν ένα έντυπο…  

Ήταν Ελπίδας φωνή.   Ήταν δείκτης της Οδού. 

Ήταν αγκαλιά που χωρούσε τους αταίριαστους. 

Ήταν «πνεύμα» που Ένωνε τα παράταιρα.

 Ήταν Ιστορία μέσα κι’ έξω από τα στενά όρια μας.

Φτωχότεροι; Ναι… Σαν άνθρωποι.  

Σαν πιστοί του Κυρίου.  Σαν Έλληνες. 

Γιατί;… Ένα δάκρυ.     Ένα φιλί στο Δούλο Του, και Ένα γιατί…

Κύριε; … που επιμένει, γιατί… Κύριε;                                                              

 

Πάνος  Χατζής                                                                  

 

 …ένας φίλος