του Σπύρου Ζωδιάτη
(Λουκ. 6:31-36)
Οι εχθροί είναι αναπόφευκτοι στη ζωή μας. Αν ο Χριστός είχε εχθρούς ενώ ήταν ο Υιός του Θεού κι έζησε στον κόσμο ευεργετώντας μόνο τους άλλους, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε εμείς. Το πρόβλημα όμως είναι πώς τους αντιμετωπίζουμε.
Για κάποιον που είναι άσχετος με το Χριστό το φυσικό είναι να μισεί τους εχθρούς του. Τον εχθρεύονται εκείνοι, τους μισεί και αυτός. Τι γίνεται όμως με το χριστιανό; Ποια θα πρέπει να είναι η στάση του απέναντι στους εχθρούς του;
Την απάντηση τη δίνει ο Χριστός. Να κάνετε, λέει, στους άλλους ό,τι θα θέλατε εκείνοι να σας κάνουν. Όχι να τους κάνετε ό,τι σας κάνουν, αλλά ό,τι θέλατε να σας κάνουν, εκείνο να κάνετε. Αυτός είναι ο Χρυσός Κανόνας που έδωσε ο Χριστός στους δικούς Του. Και βέβαια το παράδειγμα το έδωσε πρώτα ο Ίδιος, γιατί ενώ εμείς ήμασταν εχθροί Του, Εκείνος μας αγάπησε τόσο πολύ ώστε θυσίασε τον εαυτό Του στο σταυρό για τη σωτηρία μας (Ρωμ. 5:11).
Ο Χριστός που μας εξαγόρασε με το αίμα Του, μας λύτρωσε από τα δεσμά της αμαρτίας, μας παραγγέλλει να κάνουμε στους άλλους ό,τι θα θέλαμε εκείνοι να μας κάνουν. Θέλουμε να μας αγαπούν; Τότε να τους αγαπούμε. Θέλουμε να μας φροντίζουν; Να τους φροντίζουμε. Αυτό είναι το παράδειγμα και η εντολή που έδωσε ο Χριστός και αυτό πρέπει να κάνουμε, αν είμαστε δικοί Του. Αν εφαρμόζουμε αυτόν τον κανόνα του Χριστού, τότε εκπληρώνουμε ολόκληρο το νόμο, γιατί η εκπλήρωση του νόμου είναι η αγάπη (Ρωμ. 13:10).
Αλλά πέρ’ από την αγάπη στους εχθρούς σου, τι κάνεις εσύ, που λέγεσαι χριστιανός, για τη μείωση της δυστυχίας που υπάρχει γύρω σου; Τι κάνεις για τους φτωχούς, τους πεινασμένους και τους αρρώστους; Αρκείσαι μήπως στη δική σου καλοπέραση; Γιατί, αγαπητέ μου, αφήνεις τη φιλαυτία να σε τυφλώσει και να χάσεις το αιώνιο μέλλον σου, για μερικά χρόνια καλοπέρασης; Είσαι μήπως ανίκανος να δεις λίγο πιο πέρα από τον εαυτούλη σου; Αν είσαι έτσι, τότε θα πρέπει να σε προειδοποιήσω ότι είσαι ένας από κείνους που θ’ ακούσουν μια μέρα τα λόγια του Κυρίου: «Φύγετε από μένα εσείς οι καταραμένοι, στη φωτιά την αιώνια, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους αγγέλους του. Γιατί πείνασα, και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα, και δε μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν, και δε με περιμαζέψατε, γυμνός ήμουν, και δε με ντύσατε, άρρωστος και στη φυλακή, και δε με επισκεφθήκατε. Tότε θα του αποκριθούν κι αυτοί: Kύριε, πότε;… Θα τους αποκριθεί τότε εκείνος: Πραγματικά, σας λέω, καθόσον δεν τα κάνατε αυτά σ’ έναν απ’ αυτούς τους ασήμαντους, ούτε σε μένα τα κάνατε» (Ματθ. 25:41-45).
Δεν είναι τρομερό αλήθεια ν’ ακούσεις αυτά τα λόγια από το Χριστό μια μέρα; Αλλά υπάρχει ακόμα χρόνος κι ελπίδα. Μπορείς τώρα να στραφείς στο Χριστό, ζητώντας συγχώρεση για τις αμαρτίες σου, αφήνοντάς Τον να σ’ αλλάξει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Όταν γίνει αυτό δε θα χρειάζεται να καταβάλλεις καμιά δύναμη ν’ αγαπάς τους συνανθρώπους σου ακόμα και τους εχθρούς σου, γιατί δε θα είσαι παρά αναμεταδότης της αγάπης Εκείνου που θα κατοικεί μέσα σου, του Ιησού Χριστού.