Είμαι σίγουρος ότι αυτά που θα μοιραστώ είναι πολύ γνωστά σε όλους, αλλά είναι καλό να τα ξαναδούμε. Είναι πολύ σημαντικό αυτά τα λόγια να γίνουν ΖΩΗ και ΠΡΑΞΗ. Το γεγονός ότι ξέρουμε κάτι και συμφωνούμε με αυτό δεν σημαίνει συνάμα ότι το πράττουμε κιόλας. Τότε μόνο υπακούμε, όταν υπακούσουμε και ενεργήσουμε πάνω σε αυτό, και όχι όταν συμφωνήσουμε απλώς ότι είναι σωστός ο λόγος που ακούσαμε. Ας δούμε λοιπόν μερικά εδάφια από την Γραφή.

Το πρώτο είναι στο κατά Ματθαίον 16/15. Ο Κύριος ρώτησε τους μαθητές Του :   «… Εσείς, όμως, ποιος λέτε ότι είμαι;»  Και ο Πέτρος του είπε: « Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του ζωντανού Θεού». Και ο Χριστός του απάντησε ότι αυτό ήταν αποκάλυψη από τον Πατέρα και όχι από σάρκα και αίμα. Μετά τους είπε ότι έπρεπε να πάθει πολλά – προσέξτε την λέξη «να πάθει» – και να πεθάνει, κατ’ ακρίβεια, να τον σκοτώσουν (Ματθαίος 16/21).  Και τότε ο Πέτρος απάντησε: « Κύριε, δεν θα γίνει αυτό σε σένα». « Πήγαινε πίσω μου, σατανά … δεν φρονείς τα πράγματα του Θεού αλλά εκείνα των ανθρώπων», του απάντησε ο Κύριος.

Και μετά διαβάζουμε τα εξής στο εδ.24: « Τότε ο Ιησούς είπε προς τους μαθητές Του: « Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του, και ας με ακολουθεί». Και στο Ματ. 26, όταν ο Κύριος πήγε στην Γεθσημανή για να προσευχηθεί, η ψυχή Του ήταν γεμάτη λύπη, γεμάτη αγωνία. Και πήρε τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο μαζί Του και τους είπε στο κεφάλαιο 26, εδ.38:  « Η ψυχή μου είναι περίλυπη μέχρι θανάτου, μείνετε εδώ και αγρυπνείτε μαζί μου». Και πήγε και έπεσε με το πρόσωπο Του στη γη και προσευχήθηκε: « Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει  από μένα αυτό το ποτήρι, όμως, όχι  όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ». Και αυτό είναι το θέμα για το οποίο θέλω να μιλήσω σήμερα το πρωί.

«Πατέρα, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά το θέλημα Σου ας γίνει». Απλά λόγια, πολύ γνωστά, αλλά κάθε μέρα ερευνώ τη ζωή μου και βλέπω πόσο πολύ υστερώ. Γύρισε  στους μαθητές Του και οι μαθητές Του είχαν αποκοιμηθεί. Τους είπε: «Δεν μπορέσατε μια ώρα να αγρυπνήσετε μαζί μου;» Και στο εδ.41  λέει : «Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό. Το μεν πνεύμα είναι πρόθυμο, η σάρκα όμως είναι αδύναμη». Αυτό έγινε ξανά και ξανά, τρεις φορές. Και μετά από αυτό τους είπε : «Σηκωθείτε, ήρθε η ώρα που ο Υιός του ανθρώπου παραδίνεται σε χέρια αμαρτωλών.»  Ήταν μια περίπτωση κατά την οποία ο Χριστός δοκιμάστηκε στο πιο μεγάλο μέγεθος δοκιμασίας που μπορεί να φτάσει ποτέ ο άνθρωπος. Φανταστείτε, ο Κύριος είπε : «Πατέρα, αν είναι δυνατόν να μην  γίνει, αν είναι δυνατόν να περάσει αυτό το ποτήρι να μην το πιω». Δεν το είπε με επαναστατικό τρόπο, μέσα στην καρδιά Του πάντα ήταν η επιθυμία και η προθυμία να κάνει το θέλημα του Πατέρα. Στο ψαλμό ήταν γραμμένο : «Χαίρω, Θεέ μου να κάνω το θέλημά σου.» Αλλά αντιμετώπισε ένα δίλημμα. Θα έμπαινε  σε μια κατάσταση  που με ένα λόγο την περιγράφει ο Απόστολος Παύλος  και λέει: «Εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία ο Θεός τον έκανε αμαρτία.» Θάνατος και χωρισμός από τον Πατέρα! Τούτο ήταν κάτι το οποίο ένοιωσε ο Κύριος ότι δεν μπορούσε να το δεχτεί και είπε αυτά τα λόγια. Να το πω λίγο διαφορετικά για να το καταλάβουμε. «Πατέρα, δεν θέλω να το κάνω, αλλά όχι όπως θέλω εγώ, αλλά εκείνο που θέλεις εσύ να γίνει.»  Πιστεύω ότι ήταν η πιο σημαντική, η πιο κρίσιμη στιγμή της ανθρωπότητας. Η πιο μεγάλη μάχη. Αυτό το πιστεύω με όλη μου την καρδιά. Πιστεύω ότι τακτοποιήθηκαν όλα με την στάση του Κυρίου μας και την απόφαση Του, που ήταν: «Το θέλημα Σου να γίνει Πατέρα. Όχι αυτό που θέλω.» Καταλαβαίνετε αδελφοί μου; Υπάρχουν  πράγματα τα οποία δεν θέλουμε να κάνουμε. Και εμείς σαν άνθρωποι που γεννηθήκαμε μέσα στην αμαρτία, μεγαλώσαμε μέσα στην αμαρτία. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή προς Ρωμαίους:  «Ξέρω ότι μέσα μου, δηλαδή μέσα στην σάρκα μου δεν κατοικεί τίποτε το καλό.» Και τέτοιοι είμαστε εμείς. Πόσο περισσότερο αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα καθημερινά. Τι πρέπει να μάθουμε για να ζούμε την ζωή που είναι αληθινή μπροστά από τον Θεό; Είναι η ζωή που λέει: «Να γίνει το θέλημά Σου, όπως στον ουρανό έτσι και στην γη». Ο Κύριος μας λέει ότι στον ουρανό γίνεται το Θέλημα Του. Γι’ αυτό διαβάζουμε ότι ο Θεός κατοικεί στον ουρανό και Τον βλέπουν και είναι μαζί τους και τον ακούνε, επειδή γίνεται το θέλημα Του. Και την ίδια κατάσταση ουρανού επί της γης μπορούμε να ζήσουμε  και εμείς, αν ακούμε και υπακούμε τον Θεό. Λίγο πριν να έρθει ο Κύριος στην Γεθσημανή  μίλησε στους μαθητές Του και λέει: «Έρχεται ο άρχοντας του κόσμου αλλά δεν έχει τίποτε μέσα μου. Αλλά για να γνωρίσει ο κόσμος ότι αγαπώ τον Πατέρα. Και καθώς  μου έδωσε εντολή έτσι κάνω».  Αυτή ήταν η ζωή του Κυρίου μας.

Διαβάζουμε ακόμα ένα μέρος στην επιστολή προς Εβραίους, επειδή τελευταίως έρχεται ξανά και ξανά αυτό το μέρος στον νου μου – δεν ξέρω αν το ανάφερα την προηγούμενη φορά όταν ήμουν  μαζί σας, θα το διαβάσουμε όμως ξανά στο κεφάλαιο 5,6: « Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ». O Θεός Τον έκανε ιερέα για πάντα. Είναι ο Υιός, είναι ο Υιός που ο Θεός ευδόκησε μέσα Του. Είναι ο Υιός της αγάπης Του, είναι ο Υιός της υπακοής, είναι ο μονογενής Υιός. Ο Θεός δεν γεννά τίποτε άλλο. Όταν γεννά, γεννά Χριστό. Και εγώ, όταν αναγεννήθηκα, Χριστός γεννήθηκε μέσα μου. Τούτη είναι η ζωή που έρχεται από τον Θεό. Δόξα στο Όνομα του Κυρίου. Και ο Θεός Τον ύψωσε, θα το δούμε σε λίγο. Διαβάζουμε μετά αυτά τα λόγια από το εδάφιο 7-10: « Ο οποίος κατά τις ημέρες της σάρκας του, αφού με δυνατή κραυγή και δάκρυα πρόσφερε δεήσεις και ικεσίες προς εκείνον που μπορεί να τον σώσει από τον θάνατο, και εισακούστηκε εξαιτίας της ευλάβειας του, παρόλο που ήταν υιός, έμαθε την υπακοή από όσα έπαθε. Και αφού έγινε τέλειος, καταστάθηκε αίτιος αιώνιας σωτηρίας σε όλους αυτούς που τον υπακούν, καθώς ονομάστηκε από τον Θεό αρχιερέας σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ». Έτσι ο Κύριος μας όταν ήταν στη γη είχε τούτη την κρυφή ζωή ίσως τις νύχτες όταν προσευχόταν. Λέει, με δυνατή κραυγή και με δάκρυα πρόσφερε δεήσεις προς τον δυνάμενο να σώσει Αυτόν από τον θάνατο. Και τούτο δεν ήταν,  πιστεύω, θάνατος του σταυρού, αν  ήταν  το ίδιο πράγμα θα ήταν, αλλά αυτό ήταν η έννοια του Κυρίου να μην μπει σε κάποια στιγμή, που να ξεφύγει από τον Πατέρα και να αρχίζει να ενεργεί από μόνος Του και να μην κάνει το θέλημα του Πατέρα αλλά το δικό του, έστω και αν ήταν καλό το θέλημα Του.  Αυτό πιστεύω. Και πρόσφερε συνέχεια δεήσεις με κραυγή και με δάκρυα σε Αυτόν που ήταν δυνατός να τον φυλάξει. Και παρόλο που ήταν υιός έμαθε να υπακούει από τα πράγματα που έπαθε. Ευλογημένο το Όνομα Του. Έχει κανέναν που θέλει να είναι μαθητής Του; Να πάθει, θλίψεις, πόνο, δοκιμασίες, δάκρυα; Κραυγή μεγάλη μπορεί να μην φωνάζουμε με τα χείλη μας, αλλά μέσα στο πνεύμα μας μπορεί να φωνάζουμε, επειδή θέλουμε να σωθούμε από τον θάνατο, από αυτό τον χωρισμό από τον Θεό. Η λύση είναι η υπακοή. «Όχι όπως θέλω εγώ Πατέρα, αλλά το δικό Σου θέλημα να γίνει». Τούτα είναι τα λόγια που διαβάζουμε για τον Κύριο. Ο Απόστολος Παύλος τα αναλύει πάρα πολύ στις επιστολές του, στους Ρωμαίους, στους Κορίνθιους, στους Γαλάτες, στους Εφεσίους, στους Φιλιππησίους, στους Κολοσσαείς, στους Θεσσαλονικείς, στις άλλες επιστολές. Ήταν πάνω σε αυτές τις γραμμές. Πολλές φορές ευχαριστώ τον Θεό για τον Απόστολο Παύλο.  Τον ευχαριστώ γιατί όλα όσα του ήταν κέρδη, τα θεωρούσε ζημιά. Αρνήθηκε τα πάντα, θεώρησε τα πάντα ζημιά για το έξοχο της γνώσεως του Χριστού. Και γνώρισε τον Χριστό, γνώρισε το ευαγγέλιο Του, και κήρυττε το ευαγγέλιο του Χριστού. Στους Γαλάτες στο τελευταίο κεφάλαιο 6, 17 λέει: «Κανένας να μην μου βάλει  κόπους, επειδή βαστάζω στο σώμα μου τα στίγματα του Κυρίου Χριστού.» Υπέφερε όπως ο Χριστός. Και το επιδίωξε. Λέει: «θέλω να γίνω συμμέτοχος με τον θάνατο του Χριστού και στα πάθη Του, για να γνωρίσω, για να είμαι άξιος για την εξανάσταση με τον Ιησού Χριστό.

Υπάρχουν πολλοί που αρνούνται τον Απόστολο Παύλο και λένε ακόμη ότι δεν ήταν από τον Θεό για διάφορους λόγους. Αλλά εγώ ξέρω  ότι ήταν από τον Θεό, επειδή ήταν όπως τον Χριστό. Έβαλε την ζωή του και την ψυχή του για τον Κύριο και στο τέλος τον σκότωσαν και εκείνον για το ευαγγέλιο, για τον Λόγο του Θεού. Και έτσι να δούμε λίγα πράγματα από την Γραφή. Όπως είπα ήδη, στην επιστολή προς Ρωμαίους γράφει ότι «μέσα μου, μέσα στην σάρκα μου δεν κατοικεί τίποτε το καλό.» Το λέει αυτό στο 7ο κεφάλαιο. Και μετά στο 8ο κεφάλαιο- αφού στο 7ο κεφάλαιο περιγράφει μια κατάσταση που λέει ότι «με τον νου μου αρχίζω και βλέπω ότι ο νόμος του Θεού είναι καλός, αλλά όταν προσπαθώ να κάνω τον νόμο βρίσκω ότι κάνω το αντίθετο. Και ενώ θέλω να κάνω το καλό, κάνω το κακό. Υπάρχει ένας νόμος μέσα μου, μες στην σάρκα μου, ο νόμος της αμαρτίας, και με αιχμαλωτίζει.» Και λέει: «Ω ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ. Ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού του θανάτου. Ευχαριστώ τον Θεό διαμέσου του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.» Είδε ότι η σωτηρία έγινε διαμέσου του Ιησού Χριστού. Και γράφει αυτά τα λόγια στο κεφάλαιο 8,6: « …το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος ενώ, το φρόνημα του Πνεύματος ,είναι  ζωή και ειρήνη. Επειδή το φρόνημα της σάρκας είναι έχθρα στον Θεό, επειδή στον νόμο του Θεού δεν υποτάσσεται ούτε μπορεί.» Και έτσι ο Θεός μας έδωσε το Πνεύμα Του. Και στο εδάφιον 8+9 λέει: «Όσοι, όμως, είναι της σάρκας δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό διότι η σάρκα δεν θέλω να υπακούσει ούτε μπορεί να υπακούσει. Εσείς ,όμως, δεν είστε της σάρκας, αλλά του Πνεύματος, αν το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας. Αλλά, αν κάποιος δεν έχει το Πνεύμα του Χριστού, αυτός δεν είναι δικός Του.» Και διαβάζουμε στο 12+13 εδάφιο: « Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες  όχι στην σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με την σάρκα. Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με την σάρκα πρόκειται να πεθάνετε, αν, όμως, διαμέσου του Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις του σώματος, θα ζήσετε.» Έτσι έχουμε μια εξήγηση ωραία του πως ο Θεός μας σώζει, μια άποψη. Και μας σώζει από τον θάνατο. Το φρόνημα της σάρκας είναι θάνατος. Και αν ζούμε κατά την σάρκα θα αποθάνουμε. Ο Κύριος μας έδωσε το Πνεύμα του Υιού Του. Και αν ζούμε και αν περπατούμε κατά το Πνεύμα  θα ζήσουμε. Και λέει τούτα τα λόγια: «Αν, διαμέσου του Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις του σώματος θα ζήσετε.» Τα έργα της σάρκας δεν τα υπερνικούμε με το να γίνουμε ασκητές ούτε να βάλουμε πάνω μας κανόνες και να τιμωρούμε το σώμα μας. Δεν μπορούμε να  νικήσουμε με κάποιο τρόπο ή κάποια έργα, είναι το Πνεύμα του Θεού. Στην αρχή λέει: Ο νόμος του Πνεύματος της ζωής  εν Χριστώ. Δηλαδή η ζωή του Χριστού όπως ήταν μέσα στον Χριστό έρχεται μέσα μας, όταν έρχεται το Πνεύμα μέσα μας και τώρα έχουμε έναν νέο νόμο μέσα μας. Και όλα αυτά με χάρη δια της πίστεως, δεν είναι υπακοή σε κάποιο νόμο ή σε κανόνες. Μπορώ να πω ότι δεν είναι καν τούτη η πειθαρχία που έρχεται με τον φόβο, είναι η πειθαρχία του Πνεύματος που είναι η αληθινή πειθαρχία. Έτσι ο Θεός μας έδωσε το Πνεύμα Του για να νικούμε, να θανατώνουμε τις πράξεις του σώματος. Δεν υπάρχει τίποτε το καλό μέσα στην σάρκα. Διαβάζουμε και στο 15 εδάφιο: «Δεδομένου ότι, δεν λάβατε πνεύμα δουλείας, ώστε πάλι να φοβάστε, αλλά λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο κράζουμε Αββά, Πατέρα.» Ίδια ζωή, το ίδιο όνομα που ακούσαμε πριν, είμαστε χριστιανοί- διότι ο Χριστός κατοικεί μέσα μας, το Πνεύμα του Χριστού μέσα μου. Το Πνεύμα του Χριστού μου δίνει την νίκη ενάντια τις πράξεις του σώματος και της σάρκας. Έτσι μπορώ να κάνω το θέλημα του Θεού. Και τι σημαίνει στην πράξη τούτο; Κάθε πρωί που ξυπνούμε και έχουμε την ημέρα μπροστά μας , ο κάθε ένας πρέπει να το ανακαλύψει μέσα στην δική του ζωή. Ας κοιτάξουμε στην επιστολή προς Γαλάτης 2, 20 + 21 το κάνουμε αυτό  τώρα επειδή μελετούμε ένα θέμα, αλλά εσείς όταν μελετάτε την Γραφή ποτέ να μην απομονώνετε εδάφια. Πάντα να διαβάζετε ολόκληρο το μέρος που γράφει ο Απόστολος Παύλος. Να διαβάζετε από την αρχή της επιστολής ως το τέλος ή τουλάχιστον κάμποσα εδάφια πριν και μετά  – και λέει στο εδάφιο 20: «Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί. Ζω δε όχι πλέον  εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα. Σε ό, τι,όμως, τώρα ζω μέσα στην σάρκα, το ζω με την πίστη του Υιού του Θεού ο οποίος με αγάπησε, και παρέδωσε τον εαυτό Του για χάρη μου. Δεν αθετώ τη χάρη του Θεού επειδή, αν η δικαίωση γίνεται διαμέσου του νόμου, άρα ο Χριστός μάταια πέθανε.» Προσπαθούσαμε πρόπερσι να βοηθήσουμε τους αδελφούς στην Ρουμανία για να καταλάβουν ορισμένα απ’ αυτά τα αρχαία ελληνικά. Και προσπαθούσα να τους εξηγήσω αυτή την λέξη «δωρεάν». Και προσπάθησα στα Αγγλικά να τους πω ότι είναι free, free of anything etc. Και ύστερα τους  ρώτησα πως είναι στα ρουμάνικα. Και στα ρουμάνικα ήταν «τσάμπα», η λέξη που χρησιμοποιούμε και εμείς. Και είναι ακριβώς αυτή η λέξη. Ο Χριστός δεν πέθανε χωρίς στόχο. Αν προσπαθούμε να δικαιωθούμε μέσα από τον νόμο, κηρύττουμε ότι πέθανε τζάμπα. Ο Θεός είναι που με την χάρη Του ενεργεί όλα αυτά τα πράγματα του Ευαγγελίου. Και τα δίνει σε μας δώρο. Και στην επιστολή προς Ρωμαίους λέει: «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.  Αλλά το χάρισμα του Θεού είναι αιώνια ζωή το Ιησού Χριστού. Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο ώστε έδωσε τον Υιό Του τον μονογενή. Για να μην  χαθεί όποιος πιστεύει σ Αυτόν.» Και μας έδωσε αυτή την ζωή. Και είναι τούτη η ζωή που διαβάζουμε, η ζωή που υπάκουσε, η ζωή που είπε Πατέρα το θέλημα Σου να γίνει όχι το δικό μου. Τούτη την ζωή είναι που μας δίνει ο Θεός δωρεάν. Και είναι τούτη η ζωή που είναι μέσα μας όταν έρχεται το Πνεύμα του Υιού μέσα μας, είναι τούτο το Πνεύμα που θανατώνει τα έργα της σάρκας.  Δόξα στο Όνομα του Κυρίου. Μας έδωσε τα εφόδια. Και καταλήγω ότι ένα πράγμα είναι που χρειάζεται να κάνουμε μέσα μας εκεί που είναι το θέλημα μας να πούμε : «Θεέ μου, Πατέρα μας, ας γίνει το θέλημα Σου.» Και αν το θέσουμε τούτο ως την βάση και την πηγή  της  ζωής μας, ο Θεός θα ενεργήσει στην ζωή μας και θα μας δώσει μάτια ανοιχτά, αυτιά ανοιχτά του εσωτερικού ανθρώπου, και θα βλέπουμε, θα ακούμε και θα καταλάβουμε  και θα μεταμορφωνόμαστε σε αυτή την ίδια εικόνα την ίδια στιγμή.

Ας προχωρήσουμε λίγο πάρα κάτω στους Γαλάτες στο κεφάλαιο 5, 16.: « Περπατάτε σύμφωνα με το Πνεύμα και δεν θα εκπληρώνετε την επιθυμία της σάρκας. Επειδή η σάρκα επιθυμεί ενάντια στο Πνεύμα, και το Πνεύμα ενάντια της σάρκα. Αυτά τα δύο, μάλιστα, αντιμάχονται το ένα προς το άλλο, ώστε εκείνα τα οποία  θέλετε, να μην το πράττετε.» Να, που λέει τα ίδια πράγματα ο Απόστολος Παύλος. Πάλι είναι ο σταυρός, πάλι είναι η Γεθσημανή. Και μέσα σε τούτα ζούμε κάθε μέρα. Να μην κάνετε αυτό που θέλετε, και αναφέρεται στην σάρκα που λέει πιο πάνω, που δεν μπορεί να ευαρεστήσει τον Θεό, δεν μπορεί να υπακούσει τον Θεό. Μας έδωσε το Πνεύμα Του ο Θεός, για να ελευθερωθούμε από αυτή την κατάσταση. Περπατούμε κατά το Πνεύμα και δεν κάνουμε την επιθυμία της σάρκας. Στους Εφεστίους γράφει: « Προσέχετε πώς να περπατάτε ακριβώς. Όχι σαν άσοφοι αλλά σαν σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρό, διότι οι μέρες είναι πονηρές. Μην γεμίζετε με κρασί μέσα του οποίο υπάρχει ασωτία». Το κρασί στέκει για οτιδήποτε μέσα στον κόσμο. Την απόλαυση μέσα στον κόσμο, και φέρνει μέθη, χαλάρωση.  Όταν διαβάζετε κρασί να διαβάζετε τις απολαύσεις της σάρκας, την τηλεόραση, τις σειρές βραζιλιάνικες ή κυπριακές, τα παιχνίδια στο υπολογιστή, τα ναρκωτικά, την αγάπη του πλούτου, γενικά ό,τι είναι να φέρεις στην σάρκα εκείνο που θέλει η σάρκα. Λέει, περπατάτε σοφοί, μην γεμίζετε με κρασί αυτού του κόσμου, να γεμίζετε με πνεύμα όπου δεν υπάρχει ασωτία.  Να γεμίζετε με το Πνεύμα του Θεού. Να σκέφτεστε τα πράγματα, να μελετάτε τα πράγματα, να ψάλλετε ύμνους μες στην καρδιά σας, ωραία λόγια. Γεμίζουμε  με το Πνεύμα του Θεού. Ερευνάτε για το θέλημα Του στην προσευχή. Όλα τούτα είναι εργαλεία που μας έδωσε ο Θεός για να αυξανόμαστε και να σταθεροποιούμαστε μες στο πνεύμα. Επειδή με το Πνεύμα του Θεού αντιστεκόμαστε και δεν εκτελούμε τις επιθυμίες της σάρκας, και τότε θα μπορέσουμε να κάνουμε το Θέλημα του Θεού.

Να κοιτάξουμε και στην επιστολή προς Εφεστίους 2,1: « Και εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, ζωοποίησε μέσα στις οποίες κάποτε περπατήσατε, σύμφωνα με το πολίτευμα του κόσμου τούτου, σύμφωνα με τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος που σήμερα ενεργεί στους υιούς της απείθειας, ανάμεσα στους οποίους και όλοι εμείς συναναστραφήκαμε κάποτε, σύμφωνα με τις επιθυμίας της σάρκας μας, κάνοντας τα θελήματα της σάρκας και των συλλογισμών και ήμασταν από την φύση μας τέκνα οργής,όπως και οι υπόλοιποι.» Ήμασταν κάποτε τέκνα οργής, η οργή του Θεού ήταν πάνω μας. Η οργή του Θεού είναι πάνω σε αυτούς που περπατούν με αυτό τον τρόπο. Κάνουν τα θελήματα της σάρκας και του νου τους. Αδελφοί, αντιμετωπίζουμε αυτά τα πράγματα κάθε μέρα. Για αυτό το πιο καλό πράγμα είναι μόλις σηκωθούμε να αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τα πράγματα του Θεού και να αρχίζουμε την μέρα μας με προσευχή. Πολύ καλό πράγμα. Πολύ καλή συνταγή. Τις περισσότερες μέρες ξυπνώ το πρωί και έχω ύμνους μες στην καρδιά μου. Κάποτε ξυπνώ και μπορεί να άκουσα τραγούδια και έχω τραγούδια του κόσμου στην καρδιά μου. Αυτά έρχονται. Και θεληματικά τα σταματώ και σκέφτομαι κάποιο ύμνο και αρχίζω να ψάλλω κάποιο ύμνο. Έτσι λέει στους Εφεσείους 5:  « τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο». Έτσι, αγαπητοί αδελφοί, έχουμε από τον Κύριο την ελευθερία να επιλέξουμε. Μας ελευθέρωσε, δεν είμαστε πλέον δούλοι της αμαρτίας ούτε δούλοι της σάρκας. Με το Πνεύμα Του μας έφερε ελευθερία. Ο Χριστός μας ελευθέρωσε, και έχουμε ελευθερία και μπορούμε να έχουμε αυτή την στάση και την διάθεση, επειδή δεν πρέπει να είμαστε υιοί ανυπακοής, τέκνα οργής, αλλά ο Θεός μας θέλει να είμαστε τέκνα αγάπης, τέκνα ευδοκίας, τέκνα υπακοής. Και τότε θα ζούμε στην παρουσία του Θεού.

Να τελειώσω με την επιστολή προς τους Φιλιπησίους. Τούτη την επιστολή γράφει ο Απόστολος Παύλος και λέει: «Να μεγαλυνθεί  ο Χριστός  μέσα στο σώμα μου είτε δια ζωής  είτε δια θανάτου,  διότι για μένα να ζω είναι ο Χριστός, και γι μένα να πεθάνω είναι κέρδη.» Γράφει στους Φιλιπησίους και λέει: «Χαρίστηκε σε σας διαμέσου του Χριστού όχι μόνο να πιστεύετε σε Αυτόν, αλλά και να πάθετε για Αυτόν.» Τούς  χαρίστηκε αυτό, είναι προνόμιο. Στο 3ο κεφάλαιο τα λέει: «Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι  ζημιά απέναντι στο έξοχο της γνώσης του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου για τον οποίον ζημιώθηκα τα πάντα , και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα , για να κερδίσω τον Χριστό, και να βρεθώ σ’ αυτόν , μην έχοντας δική μου δικαιοσύνη, αυτή από τον νόμο, αλλά εκείνη διαμέσου της πίστης του Χριστού, την δικαιοσύνη αυτή από τον Θεό διαμέσου της πίστης, για να γνωρίσω Αυτόν και την δύναμη της ανάστασης του, και την κοινωνία των παθημάτων του. Συμμορφούμενος με τον θάνατο του, αν κατά κάποιον τρόπο φτάσω στην εξανάσταση των νεκρών.» Έπρεπε να έχει την κοινωνία των παθημάτων  του Χριστού, το επέλεξε αυτό το πράγμα, διότι είδε ότι με το να πάθει ήταν που κατέληγε στην υπακοή όπως ο Χριστός έμαθε από όσα έπαθε. Και ευχαριστούμε τον Κύριο. Πρέπει να οπλιστούμε με τούτη την σκέψη ότι στο τέλος εκείνο που θέλω να κάνω είναι το θέλημα του Θεού και όχι το δικό μου θέλημα. Επειδή τούτο είναι η τέλεια και αληθινή πραγματική  ζωή. Αν κάνω τα δικά μου θελήματα της σάρκας, θα είμαι τέκνο οργής.

Θυμούμαι  κάποτε τον  αδελφό Νόρμαν στη Αγγλία που είπε κάτι και το έβαλα μες στην καρδιά μου. Λέει «Δεν κάνω το θέλημα μου, κάνω το θέλημα του Θεού. Αν με ρωτήσετε τι θα ήθελα εγώ τούτη την ώρα θα ήθελα να είμαι στο κρεβάτι μου.» Και εννοούσε ότι αυτό το χρειαζόταν το σώμα του αυτή την στιγμή. Αλλά είμαι εδώ για να  κάνω το θέλημα του Θεού και όχι το δικό μου θέλημα. Άκουσα ολόκληρο το κήρυγμα αλλά μόνο τούτο έμεινε μέσα μου, δεν ξέρω τι άλλα είπε. Αλλά αυτό έμεινε μέσα στην καρδιά μου. Πέρσι το καλοκαίρι ήμουν στην Αγγλία με την γυναίκα μου και με κάλεσε και πήγαμε στο σπίτι του μια μέρα.  Έκανε μια εγχείρηση στο σπόνδυλο, απλώς για να λιγοστέψουν οι πόνοι, και έχει ακόμα διάφορα άλλα προβλήματα, είναι 84 χρονών. Και μου είπε: «Ο Κύριος μου ζήτησε να ξανά πάω στις Ινδίες, και επειδή μου το είπε ο Κύριος πρέπει να πάω. Και επειδή ο Κύριος μου είπε ότι πρέπει να πάω και θα πάω, Αυτός θα με φροντίζει». Και πήγε πέρσι για 2 μήνες. Του τηλεφώνησα μετά και μου λέει ότι ο Κύριος βοήθησε με και με φρόντισε και ο Κύριος μου έδωσε καρπό εκεί. Πριν 4-5 χρόνια πήγε ένα μεγάλο ταξίδι για πολλούς μήνες στην Κίνα, Σιγκαπούρη, Νεπάλ, Ινδίες, Μαλαισία. Και όταν του τηλεφώνησα μου είπε ότι ο Κύριος ευλόγησε και 1000 άτομα ήρθαν  στον Κύριο. Δεν εκφράζεται συχνά, αλλά την Ημέρα του Κυρίου θα δούμε τι θα κάνει ο Θεός με αυτό τον άνθρωπο. Ήταν καλλιτέχνης, ζωγράφιζε. Όταν ήρθε το Πνεύμα του Θεού μέσα του, τα έδωσε όλα τους πίνακες, τα πινέλα, επειδή δεν ήθελε κάτι από τούτα να επεμβαίνουν  στην σχέση του με τον Θεό. Και ευχαριστούμε τον Θεό για τέτοιους ανθρώπους. Αυτά τα λόγια που είπε ότι κάνει το θέλημα του Θεού και όχι το θέλημα το δικό του, μπήκε μέσα στην καρδιά μου, γιατί δεν επαναλάμβανε απλώς κάποια λόγια, αλλά άνοιγε την ζωή του με τον τρόπο που ζούσε. Τέτοιους ανθρώπους πρέπει να μιμούμαστε. Όχι αυτούς που κάνουν το θέλημα της σάρκας και μετά γράφουν ολόκληρα βιβλία για να το δικαιολογήσουν. Δεν θέλω να δικαιολογώ τίποτε, θέλω τα πάντα να φύγουν που δεν έχουν την σφραγίδα του Χριστού. Αμήν.