Του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Το διαδίκτυο μπήκε για καλά στη ζωή μας. Είναι ένα μέσο που μας φέρνει σε επαφή με όλον τον κόσμο. Μπορείς να επικοινωνείς μ’ ένα σωρό ανθρώπους και να ανταλλάσσεις απόψεις σε διάφορα θέματα. Στο Facebook γίνονται συζητήσεις, σε ομάδες, πάνω σε διάφορα θέματα. Συχνά γίνονται συζητήσεις σε θέματα που σχετίζονται με την πολιτική. Μάλιστα, μερικοί πιστοί έκαναν έκκληση να δημιουργηθεί κόμμα από αναγεννημένους…
Ο φανατισμός από τη μια μερικών χριστιανών στα πολιτικά και από την άλλη η επιθυμία μιας μερίδας να ιδρύσουν χριστιανικό κόμμα, μας προβλημάτισαν. Χωρίς να έχουμε το αλάθητο, στείλαμε στην ομάδα μερικά σχόλια: …Σεβόμενος τον καθένα σας, θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις … Παρακολουθώ τα σχόλια σας πάνω σε διάφορα θέματα που άπτονται της πολιτικής. Μερικοί το κάνετε αυτό, όχι στην ομάδα, αλλά στο Facebook, που είναι όπως η πλατεία του χωριού. Το Facebook εκτός από πολλά ανούσια, ανόσια και ανόητα, που φιλοξενεί, έχει και αρκετά καλά. Μερικοί το εκμεταλλεύονται για να προωθήσουν τις ιδέες τους (πολιτικές, δογματικές, κ.ά.). Είναι αξιέπαινο ότι υπάρχουν αρκετοί που παραθέτουν μηνύματα πνευματικού περιεχομένου. Και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευτούν όσοι το χρησιμοποιούν, αλλά με σοβαρότητα και μέτρο. Ταπεινή μας γνώμη είναι να αποφεύγετε παντελώς τις πολιτικές τοποθετήσεις και αντιπαράθεσες, γιατί στην πραγματικότητα, να είστε σίγουροι, δεν πείθετε τον άλλον, που πιστεύει διαφορετικά! Κι αυτό, γιατί ο καθένας έχει τις αμετακίνητες απόψεις του και κανένας δεν μπορεί να τον μεταπείσει με τα όποια επιχειρήματα! Ιδιαίτερα, η νοοτροπία του ΄Ελληνα είναι, «όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου, είναι ενάντιος, ακόμη και εχθρός μου!» Και το θλιβερό είναι, χωρίς να το καταλάβετε, να δημιουργείτε υποσυνείδητα πικρίες και ψυχρότητες, που οδηγούν κάποτε στην καταστροφή των καλών σχέσεων.
Βέβαια, ως καλοί πολίτες, ο καθένας είναι ελεύθερος να είναι οπαδός του α ή του β κόμματος, που σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανεξιθρησκία. Υπάρχουν κάποιοι από σας που πιστεύουν ότι το α κόμμα κυβερνά με ισονομία και άλλοι υποστηρίζουν ότι το β κόμμα διαχειρίζεται τα θέματα της πολιτείας καλύτερα. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι σε κάθε κόμμα υπάρχουν οι λίγοι, ελάχιστοι, πολιτικοί που έχουν αρχές σωστές, μάλιστα είναι μετρημένοι στα δάκτυλα αυτοί που πιστεύουν συνειδητά στον Θεό και σχεδόν κανένας, από όλα τα κόμματα, δεν έχει το θάρρος να το διακηρύττει δημόσια! Στις ημέρες μας, ιδιαίτερα, έχει απαξιωθεί εντελώς η πολιτική, λόγω των όσων παράδοξων συμβαίνουν στο χώρο της Βουλής. Δυστυχώς, όσοι μπλέχτηκαν με την πολιτική συμβιβάστηκαν με το κατεστημένο και πρόδωσαν τα πιστεύω και τις αρχές τους. Μακάρι μια μέρα να δούμε κάποιους πολιτικούς, έστω και έναν, που να μπορεί να υψώσει το ανάστημα του και να διακηρύξει το χριστιανικό πιστεύω του…
Στην Ελλάδα, όσο ξέρουμε, δεν μπόρεσε να ευδοκιμήσει κανένα κόμμα που είχε χριστιανικές αρχές. Ένα ζωντανό παράδειγμα, ο Νίκος Ψαρουδάκης, ο ιδρυτής της «Χριστιανικής Δημοκρατίας». ΄Εγραψε πολλά και σημαντικά βιβλία για τα στραβά της εκκλησίας και της πολιτείας και έκανε αξιόλογες προτάσεις για την επίδραση που θα μπορούσε να έχει η χριστιανική πίστη στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας. Πιστεύω, ήταν ένας αγνός οραματιστής. Τα βιβλία και η εφημερίδα του είχαν επίδραση μόνο σε ένα μικρό αριθμό Ελλήνων. Στις εκλογές όμως, κι αυτοί, που τον θαύμαζαν ψήφιζαν κάποιο από τα μεγάλα κόμματα, για να μην πάει χαμένη η ψήφος! Τελικά, επειδή το κόμμα του ποτέ δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή, ο ίδιος συμβιβάστηκε και συνεργάστηκε, στην αρχή με κόμμα της αριστεράς και στη συνέχεια με τα δυο μεγάλα κόμματα, σε διαφορετικές εκλογικές αναμετρήσεις. Με το ένα, επειδή ήταν στο ψηφοδέλτιο της επικρατείας, εξελέγη βουλευτής. Προσπάθησε να μεταφέρει τις χριστιανικές αρχές του στη Βουλή, αλλά ήταν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Με το άλλο κόμμα, που θεωρητικά είναι ευνοούμενο μερίδας Χριστιανών, αν και μπορούσαν στην περιφέρειά του να ψηφίσουν ως και 3 άτομα, αυτός ήρθε τελευταίος με ελάχιστους ψήφους!… Και τελικά το «κόμμα» και η εφημερίδα του περιήλθαν σε άλλους και έφυγε από τον κόσμο αυτό άδοξα. Ο καημένος ο Ψαρουδάκης ήθελε να κάνει τη χώρα μας χριστιανική από χριστιανούς της ταυτότητας!
Τι να πούμε δε για τα λεγόμενα Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Στο παρελθόν υπήρξαν ελάχιστα στελέχη τους συνειδητοί χριστιανοί. Σήμερα τίποτα το χριστιανικό δεν έχουν, όπως και αρκετές «χριστιανικές» οργανώσεις! Μάλιστα, ο φορτωμένος με σωρεία σκανδάλων Μπερλουσκόνι υπήρξε αρχηγός ενός τέτοιου κόμματος και διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιταλίας! Υπήρξαν, βέβαια, κάποια φωτεινά παραδείγματα στο μακρινό παρελθόν, όπως του Γουίλμπερφορς στην Αγγλία, του Λίνκολν στην Αμερική και κάποιων άλλων, αλλά μόνο τον εαυτό τους ίσως διέσωσαν ως χριστιανό, όχι όμως τα κράτη τους.
Ως Χριστιανοί, βέβαια, έχουμε αποστολή να είμαστε το φως και τα αλάτι εκεί που μας τοποθέτησε ο Θεός. ΄Οσον αφορά δε την ιδέα να έχουμε κάποιον κληρικό ή ποιμένα πρωθυπουργό, αυτό ξεπερνάει τα όρια και της φαντασίας. Αυτοί έχουν σπουδαιότερο έργο να επιτελέσουν – τη Μεγάλη Αποστολή. Δεν χρειαζόμαστε Μακάριους και Δαμασκηνούς, ούτε κληρικούς που να πολιτικολογούν! Δυστυχώς, οι χριστιανικές χώρες (Ευρώπη και Αμερική) σιγά σιγά αποχριστιανοποιούνται, με νόμους, μάλιστα, που δεν ανέχονται ακόμη και τα σύμβολα και τις γιορτές του χριστιανισμού! Στη μεγάλη δημοκρατική χώρα της Αμερικής, απαγορεύεται η προσευχή στα σχολεία και οι κήρυκες που καυτηριάζουν αμαρτίες των Σοδόμων κ.λπ. αντιμετωπίζουν τα δικαστήρια.
Μην ξεχνάμε ότι το πολίτευμά μας είναι ουράνιο, αλλά είμαστε και πολίτες αυτής της χώρας και οφείλουμε να κάνουμε αυτό που μας προτρέπει η Βίβλος και αυτό είναι να προσευχόμαστε για τους εκάστοτε κυβερνήτες μας, είτε μας αρέσουν είτε όχι. «ΠΑΡΑΚΑΛΩ, λοιπόν, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες, για όλους τούς ανθρώπους, για βασιλιάδες, και όλους εκείνους που είναι σε αξιώματα, ώστε να ζούμε βίο ατάραχο και ήσυχο με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα. Επειδή, αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο μπροστά στον Σωτήρα μας Θεό» (Α’ Τιμ. 2/1-3 & Β’ Πέτρου 2/13,14, Ρωμαίους 13/1,2). Όταν τα έγραφε αυτά ο απ. Παύλος κυβερνούσε την Ρώμη ο παρανοϊκός Νέρωνας.
Τουλάχιστον, οι πιστοί του Κυρίου, ας κρατήσουμε ψηλά τη σημαία της πίστης του Χριστού στο πόστο που μας τοποθέτησε ο Κυρίαρχος Θεός! Να είμαστε το φως και το αλάτι στη διεφθαρμένη κοινωνία μας. Να πολιτευόμαστε αξίως του Ευαγγελίου! Ας μας προβληματίσουν αυτές οι απλές σκέψεις… Και πρώτα απ’ όλα, ας προσευχόμαστε για τους άρχοντες μας όπως μας παραγγέλλει η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.