Μπαμ, μπαμ, μπαμ. Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος. Η μαμά έτρεξε έξω.
– Παύλε, τι κρότος ήταν αυτός;
– Τίποτα. Να, μια μικρή κροτίδα, είπε ο Παύλος κι έκρυψε αυτές που κρατούσε στο χέρι.
– Τρόμαξα πολύ. Νόμισα ότι κάποιος πυροβόλησε, είπε η μητέρα και μπήκε μέσα για να συνεχίσει τη δουλειά της. Λίγα λεπτά αργότερα ακούστηκε ένας δυνατότερος κρότος.
– Τι ήταν αυτό πάλι; φώναξε η μητέρα.
– Να, κάνω διάφορα πειράματα. Μην ανησυχείς, δεν είναι τίποτα.
– Δε μου αρέσει αυτό το παιχνίδι. Είναι πολύ επικίνδυνο. Μπορεί να τραυματιστείς. Προειδοποίησε η μητέρα. Ο Παύλος παρ’ όλη την προειδοποίηση της μητέρας του, συνέχισε τα πειράματά του. Τη φορά αυτή αναποδογύρισε ένα ξύλινο καφάσι και άναψε την κροτίδα που είχε τοποθετήσει από κάτω. Σε λίγο ακούστηκε ένα δυνατό μπαμ και το καφάσι τινάχτηκε στον αέρα. Η μητέρα ξαναβγήκε έξω.
– Σταμάτα επιτέλους να παίζεις με τις κροτίδες, είπε νευριασμένη. Ο Παύλος γελώντας έδειξε το κομματιασμένο καφάσι.
– Μητέρα, αν το έβλεπες πως τινάχτηκε στον αέρα. Ήταν πολύ διασκεδαστικό.
– Ήσουν πολύ τυχερός που δεν μπήχτηκε κανένα ξυλαράκι στο μάτι σου. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Σε παρακαλώ σταμάτησέ το πριν πάθεις κανένα κακό, επέμεινε η μητέρα. Ο Παύλος αν και το υποσχέθηκε, όμως στην πραγματικότητα δεν ήταν διατεθιμένος να παρατήσει το διασκεδαστικό παιχνίδι με τις κροτίδες.
Τώρα ήθελε να δοκιμάσει κάτι άλλο. Βρήκε ένα γυάλινο μπουκάλι και μη λογαριάζοντας τον τρομερό κίνδυνο, έβαλε μέσα την κροτίδα, άναψε το φιτίλι και έτρεξε να κρυφτεί. Η μητέρα μόλις άκουσε τον δυνατό κρότο και τα γυαλιά να πέφτουν σαν βροχή, έτρεξε έξω τρομαγμένη. Ο Παύλος δε φαινόταν πουθενά. Έμεινε στον κρυψώνα του για αρκετή ώρα, γιατί και ο ίδιος είχε τρομάξει πολύ. Η μητέρα νομίζοντας ότι ο Παύλος παράτησε το παιχνίδι με τις κροτίδες μπήκε πάλι μέσα.
Αφού ο Παύλος ηρέμησε, αποφάσισε να δοκιμάσει ακόμα μόνο μια φορά πριν η μητέρα του πάρει τις κροτίδες. Κοίταξε γύρω ερευνητικά για να βρει κάτι κατάλληλο. Εκεί κοντά ήταν μια πήλινη άδεια γλάστρα. Θα δοκιμάσω το πείραμα με τη γλάστρα, σκέφτηκε. Τη γύρισε ανάποδα, τοποθέτησε από κάτω την κροτίδα και άναψε το φιτίλι. Και επειδή δεν έπαθε τίποτα τις προηγούμενες φορές ξεθάρεψε και αποφάσισε να μείνει κάπου εκεί κοντά για να δει το θέαμα καλύτερα. Η φλογίτσα από το φιτίλι γρήγορα προχώρησε στην κροτίδα και σε κλάσμα δευτερόλεπτου το κακό έγινε.
Η μητέρα άκουσε τη διαπεραστική τσιρίδα του Παύλου κι έτρεξε έξω.
– Τι σου συμβαίνει; Τι έπαθες; Φώναξε έντρομη κι έσκυψε πάνω από το ανυπάκουο παιδί της.
Όμως αυτή δεν ήταν η στιγμή για επιπλήξεις. Το πρόσωπο και τα χέρια του Παύλου ήταν γεμάτα αίματα. Η μητέρα βιάστηκε να καθαρίσει τα αίματα.. Ψιλά κομματάκια από την διαλυμένη γλάστρα είχαν μπηχτεί στο σώμα του. Τηλεφώνησε αμέσως το γιατρό και δίχως χρονοτριβή τον πήγε στο νοσοκομείο. Όταν ο Παύλος βγήκε από το χειρουργείο, ήταν σχεδόν όλος καλυμμένος με επιδέσμους. Τον μετέφεραν στο κρεβάτι, όπου έπρεπε να μείνει για αρκετές μέρες.
– Πώς είναι δυνατόν, μια τόσο δα μικρή κροτίδα να προκαλέσει τόση μεγάλη ζημιά., έλεγε σιγανά στην μητέρα του, καθώς προσπαθούσε να της εξηγήσει πως ακριβώς έγινε το ατύχημα.
– Δε σού’ λεγα εγώ ότι υπάρχει πολύ δύναμη στο μπαρούτι και δεν πρέπει να παίζεις μ’ αυτό;
– Έχεις δίκιο, μητέρα. Πολύ ανόητος ήμουν γιατί νόμιζα ότι μπορούσα να παίξω ένα τόσο επικίνδυνο παιχνίδι και να μην έχω συνέπειες.
Παιδιά, συχνά ακούμε ότι παιδάκια και μεγαλύτεροι τραυματίζονται από κροτίδες και από πυροτεχνήματα. Όποιος παίζει με τη φωτιά υπάρχει ο κίνδυνος να καεί. Η Αγία Γραφή παρουσιάζει την αμαρτία με την φωτιά και λέει παραβολικά: “Είναι δυνατόν κάποιος να βάλει φωτιά στον κόλπο του και τα ρούχα του να μην καούν;” (Παροιμίες 6:27).
Προσοχή, λοιπόν, μη παίζεις με τη φωτιά, γιατί θα καείς. Και μη παρασύρεσαι από την αμαρτία, γιατί θα καταστραφείς: “Υπάρχει δρόμος που φαίνεται σωστός στον άνθρωπο, αλλά το τέλος του οδηγεί στο θάνατο” (Παροιμίες 14:12).
ΘΑΛΕΙΑ Κ. ΓΕΩΡΓΟΥΒΕΛΑ