Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης
Το τσίμπημα μια μέλισσας θα έκανε πολλούς να τρέξουν στο νοσοκομείο. Στον κανόνα αυτόν, όμως, υπάρχει και μια εξαίρεση: σε μια κλινική του Πεκίνου σχηματίζονται κάθε μέρα ουρές ανθρώπων που πιστεύουν στις ευεργετικές ιδιότητες του κεντριού…Η συγκεκριμένη θεραπεία που συνίσταται στο τσίμπημα μελισσών σε ορισμένα σημεία του σώματος του ασθενή, έχει ιστορία 3.000 ετών στην Κίνα αλλά εγκρίθηκε από τις αρχές ως μέθοδος θεραπείας μόλις το 2007. Ο ασθενής υφίσταται, με τη βοήθεια των γιατρών βέβαια, για ορισμένο χρονικό διάστημα την τοποθέτηση κεντριών μέλισσας στο σώμα του (έως και 200 τσιμπήματα) με ορισμένα μικρογραμμάρια δηλητήριο, κι έτσι θεραπεύεται από ασθένειες των οστών και των αρθρώσεων, κι αντιμετωπίζονται οι ρευματισμοί, η αρθρίτιδα και μια σειρά άλλες παθήσεις (Εφημ. «Τα Νέα»)
Ο απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή του παρομοιάζει τον θάνατο με μια μέλισσα που έχει θανατηφόρο κεντρί. Το κεντρί αυτό είναι η αμαρτία. Ο αμαρτωλός μοιάζει με έναν που τον έχει τσιμπήσει μια μέλισσα και τον τρέχουν στο νοσοκομείο αλλά δεν υπάρχει γιατρειά. «Ο άνθρωπος που αμαρτάνει, ο ίδιος και θα πεθάνει», λέει ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη (Ιεζεκιήλ 18:4 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου). Πάει και τελείωσε. Γιατρειά δεν υπάρχει. Εκτός αν…
Εκτός αν το τσίμπημα της μέλισσας με κάποιον θαυμαστό τρόπο αποδεικνυόταν θαυματουργό για τον άνθρωπο. Κι ευχαριστούμε τον Πατέρα Θεό που μέσα στην αγάπη του για τον αμαρτωλό και στη χάρη του πρόβλεψε κάποια στιγμή στην ανθρώπινη Ιστορία το κεντρί του θανάτου, αντί να τσιμπήσει τον άνθρωπο, να χτυπήσει τον Χριστό πάνω στον σταυρό του Γολγοθά. Πάνω στον Ιησού εξαντλήθηκε όλη η μανία του θανάτου «και στις πληγές του βρήκαμε εμείς τη γιατρειά» (Ησαΐας 53:5 –ΝΜΒ). Θεραπευτήκαμε!
Έτσι ο Παύλος βρίσκει την ευκαιρία να αλαλάξει: «Θάνατε, πού είναι το κεντρί της δύναμής σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου; Τη δύναμη να πληγώνει θανάσιμα την παίρνει ο θάνατος από την αμαρτία… Ας ευχαριστήσουμε όμως το Θεό που μας χάρισε τη νίκη δια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού» (Α΄ Κορινθίους 15:54-57).
Κάθε Πάσχα αυτήν ακριβώς τη νίκη του Χριστού γιορτάζουμε πάνω στον θάνατο. Όχι τον φυσικό αλλά τον πνευματικό θάνατο. Καθώς ο Χριστός δέχτηκε το κεντρί του θανάτου πάνω στον σταυρό, οι σχέσεις μας με τον Θεό έπαψαν να είναι διασαλευμένες (= ο πνευματικός θάνατος) και αποκαταστάθηκαν. Τώρα ο Θεός δέχεται τον κάθε αμαρτωλό που μετανοεί και ζητάει το έλεός του. Τον συγχωρεί και του χαρίζει την αιώνια ζωή. Ο θάνατος του Χριστού γίνεται η θεραπεία του αμαρτωλού.
Σε έχει θεραπεύσει μ’ αυτή την έννοια ο Χριστός;
ΓΡΑΨΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ‘ Η ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ. ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
Αφήστε το μήνυμα σας στο βιβλίο επισκεπτών
