Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Σήμερα το απόγευμα, ανακάλυψα στην αποθήκη του πατρικού μου το κίτρινο ποδήλατο. Το έκανα δώρο στο γιο μου όταν ήταν παιδάκι. Μόλις το αντίκρισα, η σκέψη μου πήγε στο παρελθόν. Θυμήθηκα την ιστορία με αυτό το ποδήλατο, που τώρα έχει μιαν ιδιαίτερη σημασία για μένα. Ήταν καλοκαίρι όταν υποσχέθηκα στο παιδί (δε θυμάμαι το λόγο) ότι τα Χριστούγεννα θα του έκανα δώρο ένα ποδήλατο. Μάλιστα θα είχε κίτρινο σκελετό όπως ήθελε, με ταχύτητες και με κυρτό τιμόνι. Από εκείνη τη μέρα άρχισε να υπολογίζει καθημερινά τις μέρες που απομένουν ως τα Χριστούγεννα. Κανόνισε το χώρο όπου θα το φυλάει και έλεγε στην αδελφή του, ότι ίσως να της επέτρεπε να κάνει κάποτε καμιά βόλτα με το ποδήλατό του. Για τον ίδιο ήταν ήδη γεγονός ότι απέκτησε ένα ποδήλατο με κίτρινο σκελετό όπως το ήθελε. Απλώς ήταν θέμα χρόνου πότε θα το άγγιζε. Εγώ, έστω κι αν είχα κάποιους λόγους να παραβώ την υπόσχεσή μου, ένιωθα ότι μου ήταν ηθικά ανεπίτρεπτο να ανατρέψω την πίστη αυτού του παιδιού. Με εμπιστευόταν τόσο πολύ όσο κι εσύ αγαπητέ πιστεύεις, ότι αύριο ο ήλιος θα ξεπροβάλει από την ανατολή.

Αυτή η ιστορία έχει για μένα μια συγκεκριμένη πνευματική διάσταση. Όποιος πιστεύει στο Χριστό, πρέπει να ζει με τις υποσχέσεις του ουράνιου Πατέρα μας. Αν έχουμε ζητήσει κάτι από το Θεό, σύμφωνα με το θέλημα και τις καταγραμμένες στη Βίβλο υποσχέσεις Του, τότε ας είμαστε βέβαιοι ότι θα μας το δώσει, γιατί δεν μπορεί να αθετήσει το λόγο Του. Πρέπει να προσμένουμε τις ευλογίες του Κυρίου, με την απλότητα που χαρακτηρίζει τις παιδικές καρδιές. Ας Τον ευχαριστήσουμε από τώρα, γιατί ήδη ανταποκρίθηκε. Όμως πρέπει να περιμένουμε, διότι γι’ Αυτόν έχει σημασία και ο χρόνος που θα μας χαρίσει τα δώρα Του.

Μην απελπίζεσαι λοιπόν αγαπητέ, αν ο Θεός αργοπορεί. Περίμενε κι εσύ σαν το παιδί τα δικά σου «Χριστούγεννα» που έρχονται. Το «ποδήλατο» που Του ζήτησες είναι ήδη δικό σου. Μάλιστα με τον «κίτρινο σκελετό», όπως τον λαχταρά η καρδιά σου.