Γράφει ο Άκης Δημητριάδης

Τα τελευταία χρόνια της κρίσης ακούμε συχνά ότι «τελείωσε το λίπος της αρκούδας». Τι σχέση έχουν οι αρκούδες και το λίπος τους με την κρίση και με μας;

Η αρκούδα το χειμώνα με τα χιόνια και τα κρύα δεν ψάχνει να βρει τροφή. Κοιμάται μήνες ολόκληρους συνέχεια ναρκωμένη, τη λεγόμενη «χειμερία νάρκη». Όλο αυτό το μακρύ χρονικό διάστημα ακινησίας ο οργανισμός της τρέφεται αποκλειστικά με το λίπος που είναι αποθηκευμένο κάτω από το δέρμα της.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με μας τώρα με την κρίση. Από τότε που ήλθε ο παγωμένος χειμώνας των απολύσεων, της ανεργίας, της κατάργησης των επιδομάτων και της περικοπής των μισθών και συντάξεων, μπήκαμε κι εμείς σε μια περίοδο «χειμερίας νάρκης» και ισχνών αγελάδων. Για να επιβιώσουμε και να τραφούμε αναγκαστήκαμε να τρώμε από τα έτοιμα, από εκείνα που είχαμε αποταμιευμένα στην άκρη για ώρα μεγάλης ανάγκης.

Και τώρα που τελείωσαν κι αυτά τα λεφτά, τι θα κάνουμε; Πώς θα τη βγάλουμε;

Στις αρκούδες το λίπος εξαντλείται σε 3 – 4 μήνες, δηλαδή όσο διαρκεί ο χειμώνας. Μόλις μπει η άνοιξη η αρκούδα ξυπνάει και επανέρχεται στους προηγούμενους κανονικούς ρυθμούς και δραστηριότητες. Τρώει καρπούς και μέλι, φροντίζει τα αρκουδάκια της κλπ.

Σε μας ο χειμώνας της κρίσης διαρκεί ήδη πέντε (5) χρόνια και δεν λέει να τελειώσει. Αντί να έλθει κάποιο σημάδι άνοιξης, τα πράγματα μάλλον χειροτερεύουν. Ό,τι λίπος είχαμε το φάγαμε εδώ και πολύ καιρό.

Θα ξυπνήσουμε άραγε καμιά φορά από τη νάρκη;