Σε κοιτάζω παλικάρι

σκυθρωπός να περπατάς

τέτοια νιάτα, τόση χάρη

ράθυμος τα σπαταλάς

δεν τα χαίρεσαι τα δώρα

του Θεού, κι όλο μετράς

τι δεν έχεις, τι να είχες

και κατσούφης μουρμουράς.

 

Δεν δοκίμασες λεβέντη

του Θεού την καλοσύνη,

δεν ζητάς μα Εκείνος δίνει

απ’ τον άφθαρτο τον πλούτο

της αγάπης Του σκορπά

μια καρδιά μ’ ευγνωμοσύνη

κι ένα “ευχαριστώ” με πίστη

απ’ τα χείλη σου Ζητά.

 

Είναι ο Θεός Πατέρας

κι εσύ κληρονόμος γιος

δεν αντέχει η καρδιά Του

να γυρίζεις ορφανός,

μ’ έστειλε να σου μηνύσω

να σου γράψω επιστολή,

μήπως και το αμελήσω

και τη χάσεις τη ζωή.

 

Δίχως τη Ζωή, σκοτάδι,

και αιώνιος χαμός

τι γυρεύει μεσ’ τον Άδη

ένας λυτρωμένος νιος;

Μάθε σ’ έχει συγχωρήσει

με το αίμα του Σταυρού

γύρισε, να σε κερδίσει

η θυσία του Χριστού.

 

ΕΦΗ ΑΪΒΑΖΙΔΟΥ