Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Κάθε λίγο κάποιες κυβερνήσεις ενδίδοντας στις απαιτήσεις των πολιτών τους σκέφτονται να κάνουν δημοψηφίσμα αν θα πρέπει να μείνουν στην Ευρωζώνη ή να πουν “Ναι” ή “΄Οχι” στο Ευρωσύνταγμα…
Για πολλούς η απόφαση των λαών της ενωμένης Ευρώπης είναι καθοριστική, για άλλους όχι και τόσο. Το “όχι”, λόγου χάρη, ισχυρίζονται κάποιοι κύκλοι, δεν θα είναι και τόσο καταστροφικό, όπως θέλουν μερικοί να το παρουσιάσουν, και το “ναι” δεν λύνει όλα τα προβλήματα, όπως υπόσχονται οι υποστηρικτές του. Από την άλλη μεριά και το “ναι” και το “όχι” έχουν καθένα τα μειονεκτήματά τους.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στα πνευματικά θέματα, ιδιαίτερα στο μεγάλο ζήτημα της ύπαρξης του ανθρώπου. Σύμφωνα με τη Βίβλο ο άνθρωπος δεν εμφανίστηκε τυχαία εδώ στη γη. Δημιουργήθηκε με έναν συγκεκριμένο στόχο. Κι ο στόχος αυτός δεν είναι ούτε να κάνει πολλά παιδιά, όσο κι αν η διαιώνιση του είδους του είναι ζήτημα κεφαλαιώδες∙ σκοπός της ύπαρξής μας δεν είναι ούτε να ζήσουμε καλά, να κάνουμε ανακαλύψεις, να καλλιεργήσουμε τις τέχνες και τις επιστήμες, να κυριαρχήσουμε στον κόσμο ή ο,τιδήποτε άλλο. Όλα αυτά μπορεί να είναι καλά και ωφέλιμα, αν βέβαια γίνονται μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας και του σεβασμού του συνανθρώπου και του περιβάλλοντος γύρω μας. Είναι όμως προσωρινά.
Ο ουσιώδης, ωστόσο, στόχος της ύπαρξής μας είναι να πούμε ένα μεγάλο “ναι” ή ένα “όχι” στην πρόσκληση του Δημιουργού μας να ενωθούμε μαζί του. Ήταν μεγάλο πνευματικό δυστύχημα ότι η αμαρτία παρεισέφρησε στη ζωή του ανθρώπου, από το λυκαυγές ακόμα της εμφάνισής του στη γη. Ο άνθρωπος στράφηκε ευθύς εξ αρχής στο κακό, στην άρνηση του Θεού και της αγάπης του. Πίστεψε, όπως εκείνοι οι πρόγονοί του, οι κατασκευαστές του πύργου της Βαβέλ, ότι θα έφτανε στον Θεό με έναν δικό του τρόπο. Απέτυχε, όμως, γιατί ο Θεός αποδείχτηκε ανυπέρβλητος στο μεγαλείο του. Ο άνθρωπος ακολουθώντας τον δικό του δρόμο χάθηκε μακριά από τον Δημιουργό του, και οδηγήθηκε στον θάνατο, δηλαδή στην πνευματική αποκοπή του από την Πηγή της Ζωής.
Ο Θεός, ωστόσο, σκύβει πάνω από το πλάσμα του με αγάπη και τον προσκαλεί στη Σωτηρία. Ο Χριστός πάνω στον σταυρό του Γολγοθά με τη θυσία του αποκατέστησε τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Πλήρωσε Εκείνος με τη ζωή του το τίμημα της αμαρτίας μας που ήταν ο θάνατος. Τώρα εμείς δεν οφείλουμε τίποτε απέναντι στη θεία δικαιοσύνη. Ο Θεός μάς θεωρεί καθαρούς λόγω της δικαιοσύνης του Χριστού. Είναι αυτό που διακηρύττει η Καινή Διαθήκη:
«Όπως το ένα παράπτωμα έγινε αιτία καταδίκης όλων των ανθρώπων, έτσι και το σωτήριο έργο έγινε αιτία σωτηρίας και ζωής για όλους τους ανθρώπους» (Προς Ρωμαίους 5,18 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου).
Όπως δηλαδή η αμαρτία του ενός, του πρωτόπλαστου ανθρώπου οδήγησε όλο το ανθρώπινο γένος στον θάνατο, έτσι το σωτήριο έργο του Χριστού στον σταυρό οδηγεί τους πάντες στη σωτηρία.
Υπάρχει όμως μία μόνο προϋπόθεση: πρέπει ο κάθε άνθρωπος προσωπικά να δεχτεί αυτή την προσφορά του Θεού. Είναι δωρεάν δια της πίστεως η σωτηρία, αφού όπως λέει αλλού ο απ. Παύλος «αν η σωτηρία εξασφαλίζεται με την τήρηση του νόμου, τότε ο Χριστός πέθανε χωρίς λόγο» (Προς Γαλάτας 2,21 –ΝΜΒ). Αλλά εσύ κι εγώ, αναγνώστη, πρέπει να κάνουμε μια “πράξη εκούσιας αποδοχής αυτής της δωρεάς” του Θεού, δια της πίστεως. Αυτός είναι και ο αντικειμενικός σκοπός στην ύπαρξη, που λέγαμε στην αρχή: να πεις ένα “ναι” στη μεγάλη πρόσκληση του Θεού. Και να το πεις τώρα, όσο διαρκεί αυτή η ζωή, γιατί “μετά θάνατον” θα είναι αργά… Αν αδιαφορήσεις, αν αρνηθείς, αν εξακολουθήσεις την αμαρτωλή σου πορεία μακριά από τον Θεό, παραμένεις ήδη μέσα στο πνευματικό καθεστώς του θανάτου.
ΜΠΟΡΕΙΣ όμως να ξεφύγεις απ’ αυτή την καταστροφική νομοτέλεια, αν “ψηφίσεις” με ένα αποφασιστικό “ΝΑΙ” και δεχτείς στην καρδιά σου τη σωτηρία και τη ζωή του Χριστού. Στα ανθρώπινα δημοψηφίσματα ένα “ναι” ή ένα “όχι” μπορεί να μην είναι και τόσο αποφασιστικό. Στο μεγάλο δημοψήφισμα του Θεού, όμως, η απόφασή σου είναι απόλυτα καθοριστική για μια ολόκληρη αιωνιότητα!