Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
|
Λένε πως για να είναι ένα γεγονός “είδηση” πρέπει να είναι δυσάρεστο. Ένα τροχαίο, μια θεομηνία, ένας πόλεμος, ένας θάνατος υψηλού προσώπου ή μια κυβερνητική απόφαση που ενδέχεται να στείλει στη φτώχεια εκατομμύρια κόσμο κλπ., όλα αυτά είναι ειδήσεις που καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στην ημερήσια διάταξη. Είδηση, τουλάχιστον πρώτη, δεν μπορεί να είναι π.χ. η λειτουργία μια μονάδας εντατικής θεραπείας σε ένα νοσοκομείο ή η κατασκευή ενός μεγάλου έργου, εκτός κι αν είναι για προεκλογική διαφήμιση ενός κόμματος!
Πριν μερικά χρόνια, μάς ξάφνιασε ευχάριστα μια είδηση που ενώ δεν ήταν “καταστροφική”, ήταν πρώτη ή από τις πρώτες όχι μόνο στα δελτία αλλά και στις αναλύσεις στην έντυπη δημοσιογραφία. Είναι η συμφωνία των πλουσιότερων χωρών του κόσμου να προχωρήσουν στην παραγραφή ποσού 40 δισ. δολαρίων από το χρέος φτωχών χωρών της γης.
Η παραγραφή ξεκινάει με 18 χώρες: Ρουάντα, Αιθιοπία, Μαυριτανία, Ζάμπια, Ονδούρα, Βολιβία, Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Γκάνα, Γουιάνα, Μαδαγασκάρη, Μάλι, Μοζαμβίκη, Νικαράγουα, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τανζανία και Ουγκάντα, και θα επεκταθεί σε άλλες 20 χώρες, για τις οποίες θα αποφασισθεί ανάλογη παραγραφή στο άμεσο μέλλον.
Η συμφωνία αυτή θυμίζει μια άλλη απόφαση του ίδιου του Θεού, που δεν αφορά κάποιον περιορισμένο αριθμό χωρών αλλά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Και δεν έχει να κάνει με υλικές, χρηματικές οφειλές αλλά με ένα άλλο, πολύ μεγαλύτερο χρέος: το χρέος της ενοχής του αμαρτωλού απέναντι στη θεία δικαιοσύνη.
Ο άνθρωπος αρνήθηκε κάθε σχέση με τον Δημιουργό του, τον Θεό, και στράφηκε εναντίον του με την άρνησή του, με την επανάστασή του ενάντια σε καθετί που προέρχεται από τον Θεό ή –στην καλύτερη περίπτωση– αδιαφόρησε για τις εκκλήσεις της αγάπης του Δημιουργού του να γυρίσει πίσω. Έτσι, στη διαχρονική του πορεία, μ’ αυτή του τη συμπεριφορά ο άνθρωπος δημιούργησε ένα αβάσταχτο χρέος αμαρτιών απέναντι στη θεία δικαιοσύνη.
Η αγάπη του Θεού δεν είναι όπως η ανθρώπινη αγάπη. Βασικό χαρακτηριστικό της είναι πως δεν ανέχεται την αμαρτία. Αντιδράει άμεσα και αποφασιστικά όταν αντικρίζει την αμαρτία. Είναι άγια αγάπη. Για να παραβλέψει την αμαρτία, πρέπει κάποιος άλλος να εξοφλήσει το χρέος, που ως αποτέλεσμα φέρνει την θανατική καταδίκη του αμαρτωλού. Αυτό σημαίνει ο λόγος του απ. Παύλου, ότι:
«Ο μισθός που δίνει η αμαρτία είναι ο θάνατος, ενώ το δώρο που χαρίζει ο Θεός είναι η αιώνια ζωή, την οποία έφερε ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας»
(Προς Ρωμαίους 6,23 –Νέα Μετάφραση της Βίβλου).
Ο Χριστός πάνω στον σταυρό, καθώς πρόσφερε εκούσια τη ζωή του για χάρη μας, χάρισε σ’ εμάς την αιώνια ζωή. Μ’ άλλα λόγια μάς απάλλαξε από την ενοχή της αμαρτίας. Όχι πως αυτόματα όλοι έπαψαν να είναι αμαρτωλοί. Όπως δεν έπαψαν αυτές οι 18 χώρες να χρωστάνε. Όμως, κάποιος άλλος ήρθε και πλήρωσε το χρέος του. Και καθώς παρόμοια ο Χριστός ξεπλήρωσε το χρέος των αμαρτιών μας, ο Θεός τώρα μάς βλέπει δικαιωμένους “εν Χριστώ”, όπως η παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν περιμένουν πια καμιά παραπέρα εξόφληση χρέους από τις 18 χώρες, αφού κάποιοι άλλοι πλήρωσαν γι’ αυτές! Στα μάτια των πιστωτών τους δεν χρωστούν τίποτε. Πολύ παραστατικά το περιγράφει ο απ. Παύλος:
Μας συγχώρησε όλα τα παραπτώματα. Κατήργησε το χρεόγραφο με τις διατάξεις του, που ήταν εναντίον μας, και το έβγαλε από τη μέση καρφώνοντάς το στο σταυρό.
(Προς Κολοσσαείς 2,14 –ΝΜΒ)
Ο Χριστός, φίλε μου, με το αίμα του πλήρωσε την αμαρτία σου. Εκείνο που απομένει είναι εσύ τώρα προσωπικά να κάνεις την αντίστοιχη “πράξη αποδοχής” αυτής της δωρεάς. Να υπογράψεις ότι δέχεσαι αυτού του είδους την εξόφληση. Κι αυτή η “υπογραφή” είναι η προσωπική σου μετάνοια ενώπιον του Θεού για το αμαρτωλό παρελθόν σου. Κάνε μια μικρή αλλά ειλικρινή προσευχή και πες στον Θεό πως μετανοείς που είσαι αμαρτωλός, και δέχεσαι τη συγχώρηση και τη σωτηρία του Χριστού. Ζήτησέ του να σε κάμει δικόν του άνθρωπο, “παιδί” δικό του. Και η υπόσχεσή του είναι πως:
«Σε όσους τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ αυτόν,
έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού»
(Κατά Ιωάννην 1,12 –ΝΜΒ).
Χάρης Ι. Νταγκουνάκης
Νομικός