του ΄Ακη Δημητριάδη
Το αρχαίο αυτό ρητό μας έβαζε να το γράψουμε πριν από 50 χρόνια ο καθηγητής Τσομίδης στο μάθημα της καλλιγραφίας και τεχνικών – υπήρχε και τέτοιο μάθημα τότε, όπως και άλλα που δεν υπάρχουν σήμερα, όπως, λ.χ. ηθική, λογική, φυτολογία, χειροτεχνία, κοσμογραφία, τριγωνομετρία, οικοκυρικά, χαρτογραφία, κ.ά.
Το ρητό αυτό σημαίνει, ότι η ζωή χωρίς γιορτές μοιάζει σαν να περπατάς φορτωμένος ένα πολύ μακρύ και κουραστικό δρόμο χωρίς στάσεις για ξεκούραση σε κάποιο πανδοχείο.
Την εποχή εκείνη, κι ακόμα περισσότερο την εποχή των γονιών και των παππούδων μας, οι λέξεις ξεκούραση και γιορτή ήταν σχεδόν άγνωστες. Δούλευαν καθημερινά 16 ώρες από Δευτέρα μέχρι και το Σάββατο, από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση. Δεν γιόρταζαν ούτε επετείους γενεθλίων, ούτε ονομαστικές, ούτε του γάμου, ούτε τίποτα.
Έτρωγαν κρέας καμιά κότα μια φορά το μήνα. Δυο φορές το χρόνο έτρωγαν κάτι πιο «πλούσιο», τα Χριστούγεννα γαλοπούλα και το Πάσχα αρνί και μαγειρίτσα. Τέλος, μια φορά το χρόνο πήγαιναν στο πανηγύρι το Δεκαπενταύγουστο, ή το Σεπτέμβριο στην ζωοπανήγυρη ή τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου για πρώτη και μοναδική φορά όλο το χρόνο έτρωγαν κοκορέτσι, μαλλί της γριάς, παγωτό και χαλβά Φαρσάλων.
Παλιά εάν ένας μαθητής έλειπε από το σχολείο ή το γυμνάσιο, είχε αυστηρές συνέπειες και τιμωρίες, ακόμα και ξυλοδαρμό. Απαγορευόταν να ακούει μουσική από τζουκ-μποξ, να παίζει «ποδοσφαιράκια» και μπιλιάρδο, να κυκλοφορεί χωρίς πηλίκιο, κ.ά.
Σήμερα οι μαθητές μπορούν άνετα να ξενυχτάνε στις ντισκοτέκ, να είναι αραχτοί σε κάποια καφετέρια, να καπνίζουν, να φορούν ό,τι τους γουστάρει, να αφήνουν τα μαλλιά τους όπως τους γουστάρει, να φορούν χαλκάδες στη μύτη, φούστες με έξω τον αφαλό, κ.ά.
Γενικά, σήμερα τα πράγματα όχι μόνον έχουν αλλάξει, αλλά νομίζω ότι το έχουμε παραξηλώσει στις γιορτές και τις αργίες. Οι μισές και περισσότερες μέρες το χρόνο είναι τεμπελιό και καθισιό.
· Πρώτα – πρώτα, 52 Σάββατα οι δημόσιοι υπάλληλοι και τα Ν.Π.Δ.Δ. δεν δουλεύουμε καθόλου. Εάν προσθέσουμε και τις 52 Κυριακές, μας κάνουν 104 μέρες καθισιό.
· Μια βδομάδα από τη σχολική χρονιά δεν κάνουμε μαθήματα, αλλά πάμε πολυήμερη εκδρομή.
· Δυο βδομάδες από τη σχολική χρονιά τις ξοδεύουμε για να μάθουμε πώς θα παρελάσουμε στην εθνική εορτή της 25η Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου, ή την απελευθέρωση της πόλης μας από τον Τουρκικό ζυγό.
· Άλλη μια βδομάδα δεν κάνουμε μαθήματα, λόγω απεργίας των καθηγητών, εκλογές, κλπ.
· Μια βδομάδα το χειμώνα τα σχολεία είναι κλειστά λόγω κακών καιρικών συνθηκών, χιόνι και πάγος.
· Τρεις βδομάδες από τη σχολική χρονιά τα σχολεία είναι κλειστά, λόγω εορτών Χριστουγέννων, Φώτων, και Πάσχα.
· Τρεις μήνες το καλοκαίρι τα σχολεία είναι κλειστά, λόγω ζέστης.
Τέλος, είναι όλες οι επίσημες και ανεπίσημες αργίες και γιορτές. Που δεν είναι και λίγες:
· Πρωτοχρονιά
· Δεύτερη μέρα της Πρωτοχρονιάς
· Των Φώτων
· Των Τριών Ιεραρχών
· 25 Μαρτίου
· Καθαρά Δευτέρα
· Μεγάλη Παρασκευή
· Μεγάλο Σάββατο
· Άγιον Πάσχα
· Δευτέρα του Πάσχα
· Πρωτομαγιά
· Αγίου Πνεύματος (Πεντηκοστή)
· Κοίμηση της Θεοτόκου
· 28 Οκτωβρίου
· 17 Νοεμβρίου, εξέγερση Πολυτεχνείου
· Χριστούγεννα
· Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων
· Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου)
· Αγίου Γεωργίου (Δευτέρα του Πάσχα)
· Αγία Αικατερίνη (25 Νοεμβρίου)
· Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου)
· Κωνσταντίνου και Ελένης (21 Μαϊου)
· Αγίας Βαρβάρας (προστάτης πυροβολικού)
· Ταξιαρχών (προστάτες αεροπορίας 8 Νοεμβρίου)
· Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου προστάτης Ναυτικού)
· Κυριακή της Ορθοδοξίας
· Μακεδονικού Αγώνα
· Των Ενόπλων Δυνάμεων,
· Του πολιούχου της πόλης μας, κ.ά.
Να μη ξεχνάμε και τις λεγόμενες ημιαργίες, δηλαδή δουλεύουμε τη μισή μέρα, μόνο το πρωί, μέχρι το μεσημέρι:
· Παραμονή Χριστουγέννων
· Παραμονή Νέου Έτους
· Ημιαργία Δευτέρας (δηλαδή 52 Δευτέρες το χρόνο)
· Ημιαργία Τετάρτης (δηλαδή 52 Τετάρτες το χρόνο)
· Ημιαργία Σαββάτου (δηλαδή 52 Σάββατα το χρόνο). Σύνολο 156 μισές μέρες μέχρι το μεσημέρι.
Έρχονται στη χώρα μας οι τουρίστες και οι Έλληνες ομογενείς από τα πέρατα του κόσμου για να δουν τα αρχαία μας μνημεία, τα βυζαντινά κάστρα και τα μουσεία μας, κι αν τύχει να φτάσουν στην είσοδο το μεσημέρι στις 2.10 βρίσκουν την πόρτα κλειστή.
Είπαμε να μη ξεπατωνόμαστε στη δουλειά όπως οι γονείς και οι παππούδες μας, αλλά μήπως το παρακάνουμε;