του Ιορδάνη Γ. Τσακμαλή, Εκπαιδευτικού
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΣΜΟΙ. Μήπως ήρθε η ώρα να ξεκόψουμε οι Χριστιανοί από κάθε είδους ”χριστουγεννιάτικων” εορτασμών και διακοσμήσεων, μέχρις ότου αποκατασταθεί η σχέση της γιορτής με το νόημά της και το πνεύμα που πρέπει να την διέπει.
Οι Χριστιανοί, έτσι το συλλαμβάνω και το εκφράζω, γινόμαστε στις ημέρες μας μάρτυρες ενός πολύ παράξενου και ανατριχιαστικού γεγονότος, της αφαίρεσης από το πνεύμα και από τα χέρια μας της γιορτής των Χριστουγέννων, της δικής μας γιορτής.
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ενός παράξενου φαινομένου, μπροστά στο οποίο τα συμπαντικά, κοσμολογικά υλικά φαινόμενα ωχριούν, του να είμαστε αλλού εμείς και αλλού η γιορτή μας…
Το παράξενο φαινόμενο που βιώνουμε είναι να βλέπουμε τη γιορτή της γέννησης του Θεανθρώπου, της ενσάρκωσης και ενανθρώπισης του Θεού στον κόσμο και την ιστορία, να γίνεται μία κοσμική ευκαιρία για ξεφάντωμα, πρόσκαιρη αγαλλίαση της καρδιάς και εκλεκτικών αισθητικών συγκινήσεων μέσω δέντρων, άρτου και θεάματος, τραγουδιών, λογιών λογιών εμπορικών πρoϊόντων, ελαφιών, προβάτων, καραβιών, λαμπιονιών και μιας θλιβερής καρικατούρας του Αγίου Βασιλείου ή του Αγίου Νικολάου επί ελκήθρου επιβαινόμενου και μοιράζοντος αφειδώς δώρα, δώρα, δώρα…
Το φαινόμενο αυτό φτάνει στο εξής παρανοϊκό αποκορύφωμα, επαναλαμβανόμενο επί εκατομμυρίων υπάρξεων διεθνώς: άθεοι, αγνωστικιστές και θρησκευτικά αδιάφοροι, εκτός κάθε έννοιας χριστιανικής οπτικής του κόσμου και της ιστορίας, από τη μια να εκστασιάζονται και να γλυκαίνονται με όλα τα παραφινέλαια της γιορτής αυτής, από την άλλη να παραμένουν πεισματικά αρνούμενοι να την συνδέσουν με οποιαδήποτε έννοια χριστολογικής αλήθειας και αποκάλυψης. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν πάρει στα χέρια τους τη γιορτή και την έχουν μετατρέψει σε αντικείμενο και προϊόν, σε εγωκεντρικό μέσο εγωπαθούς ανάδειξης του εαυτού τους σε στυλ ανταγωνισμού με τους άλλους του τύπου ”να δεις τι ωραία που στόλισα εγώ το σπίτι μου για τα Χριστούγεννα”, ”να δεις εγώ τι δώρα έκανα”, ”να δεις εγώ πού πήγα στις γιορτές” κλπ., κλπ….
Ακόμα ηχεί δυσοίωνα στ’ αυτιά μου η φράση μιας συναδέλφισσας ”χριστουγεννολάτρισσας” πριν από δύο χρόνια στην Αθήνα: ”Ποια θρησκευτική σημασία της γιορτής;! Εμένα τα ”ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ” (=xstmas) μού αρέσουν (!!!)”.
Μακάρι να ήταν, όπως θα ήθελαν κάποιοι καλοπροαίρετοι, ένα μέσο έλξης αυτού του κόσμου στην Αλήθεια, αλλά δυστυχώς δεν το βλέπω…