του Στέφανου Αβακιάν, Καθηγητή Πανεπιστημίου
Ένας από τους διασημότερους σχεδιαστές μόδας στην Αγγλία, ο Alexander McQueen αποφάσισε να δώσει ένα άδοξο τέλος στην ζωή του. Το γεγονός δημιούργησε πρωτοσέλιδα και μεγάλη δημοσιότητα, αφού ο σχεδιαστής θεωρούταν από τους μεγαλύτερους της Αγγλίας. Μέσα στο σπίτι του, στο Λονδίνο, που η αξία του ξεπερνούσε τις 2 εκατομμύρια στερλίνες, ο Alexander McQueen αποφάσισε να κρεμαστεί αφήνοντας μόνο ένα σύντομο σημείωμα το οποίο και το δημοσίευσε στο facebook.
Το σημείωμα δεν έκανε αναφορά για το τι θα πρόκειται να κάνει αλλά για το γεγονός πως η ψυχολογική του κατάσταση ήταν τραγική και υπέφερε σιωπηλά. Το τι πραγματικά οδήγησε τον περίφημο σχεδιαστή μόδας σε μια τέτοια απόφαση παραμένει μυστήριο ως σήμερα. Όμως το γεγονός που αναμφίβολα συνέβαλε στην απόφαση του McQueen ήταν ο πρόσφατος θάνατος της μητέρας του. Την αγαπούσε πολύ γιατί τον είχε στηρίξει και ιδιαίτερα στα πρώτα βήματα της καριέρας του όταν οι πρωτότυπες ιδέες του είχαν απορριφτεί από άλλους σχεδιαστές μόδας. Ο χαμός της μητέρας του καθώς και άλλα προσωπικά προβλήματα τα οποία προσπαθούσε να αντιμετωπίσει μέσα από τα ναρκωτικά συνέβαλαν στο να πάρει αυτή την τόσο τραγική του απόφαση.
Είναι άξιο απορίας όμως πως ένας τόσο καταξιωμένος σχεδιαστής μόδας που μόλις είχε κλείσει τα 40 του χρόνια να φτάσει σε αυτή την απόφαση. Ο McQueen το μόνο για το οποίο δεν χρειαζόταν να ανησυχεί ήταν το μέλλον. Παρά τις δυσκολίες και απόρριψη που είχε αντιμετωπίσει στην αρχή ο κόσμος της μόδας άρχιζε να αντιλαμβάνεται την ευρηματικότητα και τις ξεχωριστές ικανότητες που τον έκαναν να ξεχωρίζει.
Τι είναι αυτό που οδήγησε τον McQueen να δώσει τέλος στην ζωή του; Η απάντηση βρίσκεται, πιστεύω, στη σφαίρα της ελπίδας. Συγκεκριμένα, ο McQueen είχε χάσει κάθε ελπίδα για το μέλλον. Ο πλούτος και η δόξα που είχε αποκτήσει δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν το κενό που η μητέρα του άφησε. Ο ταλαντούχος σχεδιαστής ατένιζε με φοβερή απελπισία και απαισιοδοξία την ίδια του την ζωή. Κάθε αξία είχε χαθεί. Η προσωρινή ευχαρίστηση που τα ναρκωτικά του προσέφεραν δημιουργούσαν ένα φαύλο κύκλο εξάρτησης που και ο ίδιος σχεδιαστής κατάλαβε πως δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν.
Υπάρχουν στάδια της ζωής μας, στα οποία κάποιος αισθάνεται την σημασία της ελπίδας. Η αξία της ελπίδας συνήθως παραμένει ως μια διανοητική ιδέα, που έχει μερική συμβολή για το πώς παίρνουμε τις καθημερινές αποφάσεις της ζωής. Πόσο άσχημα μπορούν τα γεγονότα της ζωής να χτυπήσουν και έτσι να παραλύσουν κάθε απόθεμα ελπίδας που μπορεί να έχει απομείνει σε έναν άνθρωπο;
Ελπίζουμε για την δουλειά, για την οικογένεια, για σπουδές, για στόχους επαγγελματικής αποκατάστασης… Κάποιες φορές οι ελπίδες μας εκπληρώνονται και κάποτε όχι. Η απογοήτευση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το εύθραυστο νήμα της ελπίδας στο οποίο στηριζόμαστε. Υπάρχει ελπίδα να βγούμε από την κρίση και οι πολιτικοί προσπαθούν να μας καθησυχάσουν για τις αρνητικές επιπτώσεις των μέτρων που πρέπει να πάρουν. Ελπίδες υπάρχουν και είναι πολλές αλλά είναι και έμπιστες, αξιόπιστες, έγκυρες; Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση, θα σκέπτεσθαι, που δεν μπορούμε να απαντήσουμε εύκολα.
Ο απόστολος Πέτρος κάνει αναφορά στο θέμα της «φύσης» της ελπίδας στην πρώτη επιστολή του λέγοντας «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ημάς» (1: 3-5)
Μέσα σε δύο προτάσεις ο απόστολος Πέτρος εκδηλώνει την βαθιά πνευματική ωριμότητα που ήταν απόρροια της προσωπικής τους εμπειρίας και τριβής του με γεγονότα που τον σημάδεψαν. Υπάρχει άραγε ελπίδα που είναι ζωντανή και τι σημαίνει αυτό;
Ο Πέτρος γνωρίζει, όπως και ο καθένας μας, ότι η ελπίδα που μπορεί να έχει ο άνθρωπος είναι εύθραυστη, επικίνδυνη, περιορισμένη. Είναι δύσκολη η εμπειρία της απόγνωσης, όταν οι ελπίδες σου κατακερματίζονται, όπως στην περίπτωση του Alexander McQueen. Έτσι, κάνοντας αναφορά για την ζώσαν ελπίδα, ο Πέτρος μας δίνει μια τελείως καινούργια διάσταση της έννοιας της ελπίδας. Υπάρχει ελπίδα που είναι έγκυρη, ισχυρή και αξιόπιστη, στην οποία κάποιος μπορεί να στηριχτεί και να εμπιστευθεί ακόμα και την ζωή του. Αυτή η ελπίδα δεν θα τον προδώσει και απογοητεύσει και αυτό είναι γιατί παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένη με το έργο της θυσίας και της ανάστασης του Ιησού Χριστού.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι η βεβαιότητα που ο άνθρωπος μπορεί να νοιώσει για την σημασία της ελπίδας όταν την εφαρμόζει με πίστη στη ζωή του. Η πίστη συνδεδεμένη με το γεγονός της ανάστασης παράγει μέσα μας την ζωντανή ελπίδα. Αν η ανάσταση του Χριστού έλαβε χώρα, ο Πέτρος λέει, τότε και η ελπίδα που έχουμε ποτέ δεν θα μπορέσει να σβήσει.
Είναι κρίμα που ο Alexander McQueen κατεχόταν από μια απογοήτευση, στην οποία η έννοια της ζωντανής ελπίδας, δυστυχώς, δεν μπόρεσε να διαπεράσει και να ρίξει λίγο φως στο ζοφερό σκοτάδι της ψυχής του.
Η ζωντανή ελπίδα δεν θα πρέπει να παραμείνει ως μια διανοητική ιδέα, αλλά ως μοχλός και κινητήρια δύναμη που βοηθάει τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει τις καθημερινές δυσκολίες. Είναι η δυνατότητα του ανθρώπου να δει τα πράγματα από μια σκοπιά που η ζωντανή ελπίδα τελικά αποκτά αξία και νόημα στην ζωή του ανθρώπου. Αυτό είναι που τελικά τον συνδέει με τον Θεό, που είναι πέρα από τους περιορισμούς της φυσικής του υπόστασης.