Του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Η σκέψη και η ευγνωμοσύνη μας για τη μητέρα δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, αλλά θα έπρεπε να επικεντρώνεται σ’ αυτήν κάθε μέρα.
Περισσότερο από κάθε άλλη εποχή ο ρόλος της μητέρας για την ανατροφή των παιδιών είναι πολύ σπουδαίος, κι αυτό επειδή οι μέρες που ζούμε είναι ιδιαίτερα σκοτεινές από ηθικής και πνευματικής πλευράς, με την έξαρση των ναρκωτικών, της βίας και σωρείας άλλων κακών… Στις μέρες μας οι χριστιανικές αξίες έχουν εξοριστεί από τη ζωή μας. ΄Ενας από τους πολλούς λόγους αυτής της κατρακύλας είναι η υποβάθμιση της μητρότητας από τους «προοδευτικούς», που θέλουν τη γυναίκα περισσότερο να αγωνίζεται έξω στην κοινωνία παρά να ανατρέφει παιδιά! Επίσης υπάρχουν πολλές μητέρες που πρώτιστα κυνηγούν τις διασκεδάσεις… και αφήνουν τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους στην ψυχοκτόνο επίδραση της τηλεόρασης.
Μάλιστα η υπογεννητικότητα έχει πάρει επιδημικές διαστάσεις στη χώρα μας. Στα παλιά χρόνια, τα ζευγάρια, παρά την πολύπλευρη φτώχεια, έκαναν πολλά παιδιά που τα μεγάλωναν με πολλές στερήσεις… Σήμερα, η Ελλάδα μας έχει γεράσει και το μέλλον είναι ζοφερό.
Η κάποτε συντηρητική χώρα μας έχει πλήρως εκκοσμικευτεί. Η διαφθορά έχει δηλητηριάσει όλο τον ιστό της κοινωνίας μας. Κι ένας λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά είναι γιατί η οικογένεια που είναι το φυτώριο, που πρέπει να τροφοδοτεί την κοινωνία με χρηστούς πολίτες, έχει διαβρωθεί. Πολλές μητέρες έχουν ξεχάσει τον Θεό και παραμελούν το καθήκον της σωστής ανατροφής των παιδιών τους. Η μάνα είναι εκείνη που από την αγκαλιά ακόμη εμφυτεύει το φόβο του Θεού στην καρδιά του βλασταριού της.
Υπάρχει η κατηγορία για την πουριτανική πειθαρχία της οικογένειας στο παρελθόν. Και είναι αλήθεια πολλοί γονείς, μερικές φορές, κακομεταχειριζόταν βάναυσα τα παιδιά τους. Ασφαλώς και δεν ήταν καλό αυτό. Σήμερα όμως φτάσαμε στο άλλο άκρο, της απόλυτης ελευθερίας και ατιμωρησίας. Μήπως είναι καιρός οι μητέρες να επιστρέψουν στην εποχή της πειθαρχίας και σεβασμού των αρχών σωστής λειτουργίας της οικογένειας.
Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τη στάση μας. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι τίποτε και κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει το έργο της μητέρας. Μόνο η μητέρα έχει τη δυνατότητα και τον τρόπο να επηρεάσει θετικά το παιδί της. Η μητέρα έχει την ευκαιρία από τη βρεφική ακόμη ηλικία να φυτέψει καλούς σπόρους στην ψυχή του παιδιού της, ιδιαίτερα σπόρους πίστης και αγάπης για το Θεό. Το έργο της μητέρας στα πρώτα κρίσιμα χρόνια θα έχει επίδραση στην κατοπινή ζωή των παιδιών της.
Ο Θεός στο Λόγο Του έχει δώσει παραδείγματα θεοσεβών μητέρων. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη μεγάλη επίδραση που είχε στη ζωή του Τιμόθεου η μητέρα του, η Ευνίκη και ακόμη και η γιαγιά του, η Λωίδα. Στην Π.Δ. είναι η ΄Αννα, η μητέρα του Σαμουήλ. Λαχταρούσε να έχει ένα παιδί, γι αυτό και προσευχόταν, όχι για τον εαυτό της αλλά να το αφιερώσει στον Θεό. Ο Θεός απάντησε στο αίτημά της. Το παιδί γεννήθηκε και από πολύ μικρή ηλικία το έφερε στο ναό. Αναγνώριζε ότι το παιδί ανήκε στον Θεό. Ήταν μεγάλη η θυσία της. ΄Ηθελε όμως το καλύτερο για το παιδί της. Και ο Σαμουήλ έγινε μεγάλος άνθρωπος του Θεού, δίκαιος, ακέραιος, αφοσιωμένος στον Θεό ! Γνωστή ήταν και η συμβολή των μητέρων των Τριών Ιεραρχών στην ανάδειξη αυτών των Οίκουμενικών Δασκάλων της εκκλησίας, που η συμβολή τους υπήρξε αποφασιστική. Σημαντική ήταν και η περίπτωση της Μόνικας, μητέρας του ιερού Αυγουστίνου. Ο γιος της είχε κυλιστεί στο βούρκο της ακολασίας, μπλέχτηκε με διάφορες φιλοσοφίες και αιρέσεις. Η Μόνικα εγκαρτέρησε για δεκαέξι χρόνια με προσευχή ως ότου δει το γιο της χριστιανό. ΄Εγινε ο κορυφαίος Πατέρας της Δυτικής Εκκλησίας! Γράφει ο Αυγουστίνος: «Από την τρυφερή ηλικία είχα ακούσματα για την αιώνια ζωή… Με πότισε την Αλήθεια του Θεού με το μητρικό της γάλα… Ή μητέρα μου έχυσε εκείνη την περίοδο για μένα δάκρυα πιο πολλά από όσα χύνουν οι μανάδες μπρος στα νεκρά παιδιά τους… Με την πίστη της με έβλεπε σαν νεκρό… Αλλά η αγάπη της πότιζε τώρα με πιο πολλά δάκρυα προσευχών το χώμα». Λέγεται ότι κάποτε τέσσερις κήρυκες ανέλυαν τα πλεονεκτήματα των διαφόρων μεταφράσεων της Βίβλου. Ο ένας είπε ότι του άρεζε η μετάφραση του Βάμβα, ο άλλος του ΛΟΓΟΥ, ο τρίτος η Νέα μετάφραση της Βιβλικής Εταιρίας. Ο τέταρτος, έμεινε σιωπηλός για λίγο και τότε είπε, «εμένα μού αρέσει η μετάφραση της μητέρας μου». Έκπληκτοι οι άλλοι τρεις είπαν ότι δεν γνώριζαν ότι η μητέρα του είχε μεταφράσει τη Βίβλο. «Ναι», απάντησε, «τη μεταφράζει κάθε μέρα στη ζωή, και είναι η πιο ακριβής και πειστική μετάφραση που έχω δει ποτέ». Τέτοιες μητέρες χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα μας και όλος ο κόσμος. Μητέρες που να μελετούν και να ζούνε σε κάθε τομέα της ζωής τους την Αγία Γραφή.