ΧΑΡΙΛΑΟΥΣ ΚΑΒΑΚΑΣ

“Τρεις φορές απέτυχα”

Είναι η επόμενη μέρα της Γενικής Εφημερίας και το Νοσοκομείο είναι γεμάτο από καινούρια περιστατικά. Μεγάλη ποικιλία από βαριές, μέτριες ή και ασυνήθιστες περιπτώσεις. Η επίσκεψη στους θαλάμους, τέτοιες μέρες, είναι πολύωρη και κουραστική μέχρι εξουθενωτική.
Πρέπει να δεις τον κάθε καινούριο ασθενή ξεχωριστά. Να συζητήσεις τη διαφορετική διαγνωστική με τους συνεργάτες σου και να αποφασιστεί η συνέχιση του εργαστηριακού ελέγχου και η θεραπευτική αντιμετώπιση.
Ένας ασθενής γύρω στα 40, με μαύρη, περιποιημένη γενειάδα, τραβά την προσοχή όλων μας. Μας υποδέχεται με χαμόγελο και δηλώνει κατηγορηματικά: “Δεν τα κατάφερα να πεθάνω και αυτή τη φορά… Δύο φακελάκια ποντικοφάρμακο πήρα και δεν έγινε τίποτε. Ότι είχα να κάνω, το έκανα. Έζησα τη ζωή μου και δεν μένει τίποτε άλλο”.
Η εξωτερική εμφάνιση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη βαθιά, εσωτερική απογοήτευση και τη μελαγχολία… Δε φαίνεται πρόθυμος να εκθέσει την προσωπική του ζωή μπροστά στους συνεργάτες μου. “Σε ένα τέταρτο περίπου θα βρίσκομαι στο γραφείο μου. Αν θέλεις έλα να τα πούμε”. Στην πρότασή μου απάντησε καταφατικά. Βρισκόμαστε ήδη, προς το τέλος της επίσκεψης των ασθενών.
Κτυπάει διστακτικά την πόρτα του γραφείου μου. Κάθεται άβολα και κοιτάζει με κάποια αμηχανία στο πρόσωπο.
“Είσαι νέος και γερός και θα πρέπει να ζήσεις. Αν περάσεις από τους θαλάμους της Κλινικής θα δεις αρρώστους 90 και 97 ετών, που όμως θέλουν να ζήσουν και προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής τους. Δεν είναι κρίμα εσύ, να καταστρέψεις τη ζωή σου;”
“Έζησα τη ζωή μου έντονα. Είχα μεγάλες επιτυχίες αλλά και συμφορές. Από τα 14 εργάζομαι. Είμαι τεχνίτης μαρμάρου και πλακιδίων. Έκανα χρυσές δουλειές. Σε κάποια φάση, αλλάζοντας εργασία, άνοιξα τέσσερα μπαρ και έβγαζα ένα εκατομμύριο την ημέρα. Δούλεψα και στην Αμερική. Πέρασαν από τα χέρια μου πάνω από ενάμισι δισεκατομμύρια δραχμές. Όμως, όπως τα κέρδιζα, έτσι και τα ξόδευα. Τώρα, δεν έχω τίποτε. Παντρεύτηκα στα 20 και χώρισα μέσα σε ένα χρόνο. Ξαναπαντρεύτηκα στα 25 και χώρισα σε δέκα χρόνια. Έχω ένα γιο από τον πρώτο γάμο και μια κόρη από τον δεύτερο. Έχω πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά μου. Ο γιος μου έχει πολύ καλά οικονομικά από τη μάνα του. Για την κόρη μου, έφτιαξα ένα διαμέρισμα και της το έδωσα. Τώρα δεν έχω τίποτε.
Τελευταία, άρχισα να δουλεύω πάλι στα μάρμαρα. Έβγαλα κάποια χρήματα. Άρχισα και μια καινούρια σχέση αλλά εκεί που όλα πήγαιναν καλά και ετοιμάζαμε το σπίτι μας, όλα πήγαν στραβά. Έπαθα ένα σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα. Γεμάτος αίματα, αλλά δεν πέθανα. Θα τέλειωναν τα βάσανα. Μου κλέψανε την BMW και τα εργαλεία της δουλειάς μου. Η κοπέλα μου, μετά από αυτά, άλλαξε δρόμο και μου ζητάει και ενάμισι εκατομμύριο ως αποζημίωση.
Οι γονείς μου με αγαπούν. Είναι ηλικιωμένοι και εγώ ντρέπομαι να ζω σε βάρος τους. Τις προάλλες, πήρα ένα πιστόλι και σημάδεψα τον κρόταφό μου δυο φορές, αλλά και αυτό μπλόκαρε. Και τώρα, δυο φακελάκια δηλητήριο και δεν έκαναν τίποτε. Τρεις φορές προσπάθησα και δεν τα κατέφερα να πεθάνω”.
Ένα άνοιγμα καρδιάς. Ένας έντονος ψυχικός πόνος. Ένας χείμαρρος εξομολόγησης. Ακολουθεί σιωπή για λίγες στιγμές. Ένας χρυσός σταυρός κρέμεται στο λαιμό του και μου δίνει την αφορμή να του πω δυο λόγια, δείχνοντας το σταυρό.
“Ξέρεις τι σημαίνει ο Σταυρός. Ο Χριστός από αγάπη για σένα και για μένα ήρθε εδώ στη γη μας. Ήρθε για να σηκώσει το βάρος της αμαρτίας και της ενοχής μας. Ήρθε και πέθανε στο σταυρό και αναστήθηκε για να μας ελευθερώσει από τη σκλαβιά και να μας χαρίσει αιώνια ζωή. Ο Θεός σε αγαπά και θέλει να ζήσεις και αυτή τη ζωή και αιώνια μαζί Του”.
“Το ξέρω ότι η αυτοχειρία είναι αμαρτία… Και η μητέρα μου πως θα το σηκώσει! Θα πεθάνει από τον πόνο της…”
Τα μάτια βουρκώνουν για πρώτη φορά. Ακολουθεί ολιγόλεπτη σιγή.
“Οι γονείς σου σε αγαπούν. Με τα παιδιά σου έχεις καλές σχέσεις. Πάνω από όλα ο Θεός σε αγαπά και θέλει να ζήσεις. Τρεις φορές δεν επέτρεψε να πεθάνεις. Σου δίνει μια ακόμη ευκαιρία να αρχίσεις μια καινούρια ζωή”.
Δείχνοντας την Καινή Διαθήκη που βρίσκεται πάνω στο γραφείο μου του λέω: “Πάρε μια Καινή Διαθήκη. Διάβασε με προσοχή και ο Θεός θα σου δείξει πως πρέπει να ζήσεις. Μέχρι τώρα, βλέπεις τη ζωή από τη μαύρη της πλευρά. Είναι καιρός να αλλάξεις προοπτική. Να δεις και την άλλη πλευρά. Η ζωή είναι όμορφη μαζί με το Χριστό”.
“Έχω ένα Ευαγγέλιο και το κρατάω πάντοτε κάτω από το μαξιλάρι μου. Το είχα πάρει μαζί μου και στην Αμερική”.
“Πολύ καλά κάνεις που το έχεις. Όμως, άνοιξέ το και θα σου μιλήσει ο Θεός”.
Σηκώνεται σιγά-σιγά και με αποχαιρετάει ευγενικά.
“Ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε για μένα”.