Είδωλα  να προσκυνήσω;

Μα έχω ζωντανό Θεό,

τον Ιησού, τον βασιλιά μου

που μαζί Του περπατώ·
προσπερνάμε τους αιώνες

κάθε δείλι και αυγή,

με τον Λόγο της Γραφής Του

περιτρέχουμε τη γη.

 

Είδωλα να προσκυνήσω;

Μα είναι «έλκη σεσηπότα,»

κουρελόρουχα της σάρκας

που σαπίσανε στα χόρτα,

της φθοράς τα απομεινάρια

πεταμένα στη γωνία,

ζυμωμένα με τον πόνο

με λυγμούς, με αγωνία.

 

Είδωλα να προσκυνήσω;

Όχι, λέω στον εχθρό

που παγίδεψε στην πλάνη

κάθε έθνος και λαό·

έξω ολόλαμπρος ο Ήλιος

μέσα τους όμως σκοτάδι,

τους καλεί ο ουρανός Του

μ΄ αυτοί προτιμούν τον Άδη.

 

Είδωλα δεν προσκυνάω,

έχω τόπο ιερό,

τον Μεγάλο Αρχιερέα

στον ναό Του προσκυνώ,

και φωνή δοξολογίας

μες΄ απ’ την καρδιά Του αφήνω

την τιμή και την λατρεία

μόνο σε Εκείνον δίνω.

 

ΕΦΗ ΑΪΒΑΖΙΔΟΥ