Διαβάζοντας μερικά παλιά βιβλία ανακάλυψα μια χαμένη πνευματική διάσταση. Ο Θεός μας προσκαλεί να την ξαναποκτήσουμε (ξανακερδίσουμε).

Πριν λίγους μήνες ακολούθησα ένα εδικό διαιτολόγιο. ΄Εβαλα στην άκρη όλα τα νεοεκδοθέντα βιβλία και περιόρισα τη μελέτη μου σε μια μικρή συλλογή κλασικών χριστιανικών βιβλίων με σύντομα καθημερινά σχόλια σε περικοπές της Βίβλου. Τα έργα αυτά ήταν κυρίως των Andrew Murray, Watchman Nee, E.M. Bounds, Charles Spurgeon, A.B. Simpson and της Corrie Ten Boom. ΄Ηξερα ότι ο Θεός είχε μήνυμα για μένα σ’ αυτές τις μουχλιασμένες σελίδες.

Παρατήρησα ότι όλων τα κείμενα επικεντρώνονταν στο ίδιο θέμα. Οι παραπάνω συγγραφείς του 19ου  και 20ου  αιώνα έγραψαν από ένα πνευματικό βάθος, που σπάνια βλέπω στην εκκλησία σήμερα και ήθελα να γνωρίσω το μυστικό τους. Σιγά σιγά άρχισα διακρίνω πράγματα, ενώ διάβαζα το βιβλίο του  A.B. Simpson, «Μια πλατιά Χριστιανική Ζωή», που το έγραψε το 1890: « Δεν είναι αρκετό απλώς ν’ αποφεύγεις τις αμαρτίες που η Χριστιανική κουλτούρα μας λέει ότι είναι οι «χειρότερες». Θα πρέπει να αφήσουμε το μαχαίρι του Θεού να σκοτώσει (θανατώσει) την υπερηφάνεια, την ισχυρογνωμοσύνη, την αυτοπεποίθηση και τον αυτοδοξασμό  που η παραστρατημένη Χριστιανική κουλτούρα μας ενθαρρύνει».

Ο Σίμσον συχνά κήρυττε για την προσφορά του Αβραάμ,  του γιου του, πάνω στο θυσιαστήριο στο ΄Ορος Μοριά και καλούσε τους πιστούς στον τόπο που πρέπει να προσφέρουν τον εαυτό τους θυσία. Το ΄Ορος Μοριά, έγραφε ο Σίμσον, «σημαίνει (φανερώνει) την βαθιά πνευματική εμπειρία, στην οποία πρέπει να έρθει το πρόσωπο που είναι πλήρως αφιερωμένο. Σ’ αυτήν πράξη υπακοής, ο αγιασμένος εαυτός μας τοποθετείται πάνω στο θυσιαστήριο, όπως ο Ισαάκ».     Διάβασα όμοια σχόλια για την αφιέρωση ή πλήρη παραχώρηση στο βιβλίο του Watchman Nee, «Η απελευθέρωση του Αγίου Πνεύματος», που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Κίνα, το 1955. Ο  Nee δίδασκε ότι το μονοπάτι στην πνευματική καρποφορία- και στην αληθινή, οικεία (στενή) γνώση του Κυρίου- είναι η συντριβή του εξωτερικού ανθρώπου. Και εξήγησε ότι, ο Θεός χρησιμοποιεί δοκιμασίες και θλίψεις στη ζωή μας για να συντρίψει την εγωιστική (ιδιοτελή) μας φύση ώστε η φύση του Χριστού να τρέχει (ρέει) μέσα μας». O  Nee συνεχίζει: «Καμιά ζωή δε φανερώνει τόση ομορφιά απ’ εκείνη που είναι συντριμμένη! Η ισχυρογνωμοσύνη και η φιλαυτία (ναρκισσισμός) αφαιρούν την ομορφιά  από το παιδί του Θεού, που δεν έχει συντριβεί».

Ο λόγος που βρίσκω τόση τροφή σ’ αυτά τα παλιά συγγράμματα, είναι γιατί δεν ακούω πολλά κηρύγματα σήμερα για τη σταυρωμένη ζωή, τα παθήματα, τη συντριβή ή την παραχώρηση.  Σπάνια μιλούμε για θυσιαστήρια και αποφεύγουμε να προσκαλούμε τους ανθρώπους να ανταποκριθούν δημόσια αφιέρωση.  Δεν προσκαλούμε τους ανθρώπους σ’ ένα βαθύτερο πνευματικό επίπεδο, γιατί οι περισσότεροι ούτε καν ξέρουν ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Συχνά, ακόμη και οι ηγέτες μας, είναι πολύ απασχολημένοι να προωθήσουν το εγώ τους ή να συσσωρεύσουν (μαζέψουν) πλούτη για τον εαυτό τους.

Η σημερινή ρηχή «χριστιανική» κουλτούρα επικεντρώνεται στον εαυτό μας και μόνο στον εαυτούλη μας! Τα Χριστιανικά βιβλία σήμερα κυρίως αναφέρονται (στην αυτοβελτίωση) στο πώς να βελτιώσουμε τον εαυτό μας και όχι στην αυτοθυσία. Διδάσκουμε στους ανθρώπους να διεκδικούν (απαιτούν) «καλή ζωή εδώ και τώρα» και να το απαιτούν με τους δικούς τους όρους. Το μήνυμα μας είναι να τα κάνουμε όλα με τη δική μας δύναμη. Λέμε, ο Θεός θέλει να σε κάνει ευτυχισμένο, γι αυτό πρόσθεσε λίγο Θεό στη ζωή σου (με δικούς σου όρους, βέβαια) και Εκείνος θα σε ευλογήσει, θα πραγματοποιήσει όλα τα όνειρά σου και θα ευημερήσεις. 

Πόσο παράξενο φαίνεται αυτό το μήνυμα όταν συγκρίνεται με τους παλιούς ύμνους, που χρησιμοποιούσαν οι Χριστιανοί στο παρελθόν. Ο ύμνος που γράφτηκε από την Adelaide Pollard, το 1907,  φαίνεται τόσο ξένο σήμερα.

΄Εχε το δρόμο Σου, Κύριε! ΄Εχε το δρόμο Σου!

Εσύ είσαι Πλάστης κι εγώ πηλός.

Μόρφωσε και φτιάξε μου κατά το θέλημα Σου

Καθώς περιμένω, παραχωρημένος και σιωπηλός.

Κύριε, έχε το δικό Σου δρόμο! ΄Εχε το δικό Σου δρόμο

νάχεις απόλυτη κυριαρχία επάνω μου!

Γέμισε μου με το Πνεύμα Σου ώς ότου όλοι θα δουν

τον Χριστό μόνο, να ζει για πάντα μέσα μου.*

 Η γυναίκα που έγραψε αυτά λόγια ήταν περιοδεύουσα δασκάλα της Βίβλου (που περιόδευε). ΄Ηταν απογοητευμένη γιατί δεν είχε τα χρήματα να πάει ιεραπόστολος στην Αφρική. ΄Ενιωσε όμως μεγάλη ανακούφιση όταν έβαλε όλα τα σχέδια και τις επιθυμίες της στο θυσιαστήριο και ανανέωσε την παραχώρησή της στο θέλημα του Θεού,  για τη ζωή της. Ο ύμνος που ανάβλυσε από την αγωνία (οδύνη) της έγινε ευλογία σε εκατομμύρια ανθρώπους. Σήμερα όμως έχει χάσει τη δημοτικότητα του, γιατί δεν σχετιζόμαστε με τα λόγια του.

Πιστεύω πρέπει να επιστρέψουμε στο ξεχασμένο μήνυμα  της αφιέρωσης. Δεν είναι αρκετό να γνωρίζουμε τα χριστιανικά δόγματα ή να βάλουμε λούστρο στο εξωτερικό μας. Ο Θεός θέλει την καρδιά μας. Πρέπει να αγκαλιάσουμε το σταυρό καθημερινά.

Σας προσκαλώ να ξαναποκτήσουμε αυτό το χαμένο μήνυμα, προσευχόμενοι μια «επικίνδυνη προσευχή»  αφιέρωσης. Ας αφήσουμε τον Θεό να πάρει το θρόνο της ζωής σου, ενώ εσύ τον  εγκαταλείπεις (παραιτείσαι απ’ αυτόν). Μπορείς να κάνεις την παρακάτω προσευχή:

« Κύριε, Εσύ είσαι ο Πλάστης και εγώ ο πηλός. Συγχώρεσε με για την ιδιοτέλειά μου. Παραχωρώ εκ νέου τη ζωή μου σε Σένα. Σου επιτρέπω να με συντρίψεις, να με διαπλάσεις, να με λυγίσεις και να με κάνεις να συμφωνώ με το τέλειο θέλημα Σου. Αυτό είναι έργο της δικής Σου Χάρης. Είμαι έτοιμος να αγκαλιάσω τις όποιες περιστάσεις στέλνεις στη ζωή μου, για να απαλλαγώ από την υπερηφάνεια και την ισχυρογνωμοσύνη. Θέλω να ζω στο Θυσιαστήριό Σου. Καθώς αδειάζω τον εαυτό μου, Σε ζητώ να με γεμίζεις με το ΄Αγιο Πνεύμα Σου. Αμήν»

Το μήνυμα αυτό είναι του J. Lee Grady, συντάκτη του περιοδικού ΧΑΡΙΣΜΑ

is editor of Charisma. You can find him on Twitter at leegrady. On Sept. 11 he will be participating in the National Sacred Assembly, held near Ground Zero in New York City. Local Christians are gathering that day at county courthouses to pray for the nation. Formoreinformation go to www.awakeningamerica.us.

Στα ελληνικά υμνολόγια υπάρχει ένας ύμνος που τον έγραψε ο αείμνηστος ΄Αγγελος Δαμασκηνίδης, που εκφράζει τόσο δυνατά και ποιητικά το ίδιο θέμα. Τον παραθέτουμε παρακάτω:

1) Καμ’ ό,τι θέλεις, είσαι Θεός,

Εσύ’ σαι Πλάστης κι εγώ πηλός.

Όπως θελήσεις πλάσε με Συ,

Εγώ προσμένω στην προσευχή.

2) Κάνε με ό,τι θέλεις Θεέ,

 ερεύνησε με Συ Κύριε,

πλύνε με νάμαι ολόλευκος,

μπροστά σου στέκομαι ταπεινός.

3) Καν’ ό,τι θέλεις,  είσαι Θεός,

άθλιος είμαι, μηδαμινός.

Η δύναμή Σου είναιντρανή,

Ω, γιάτρεψε μου Συ την ψυχή.

4) Κάνε με ό,τι θέλεις Θεέ,

Τα παραδίνω όλα σε Σε.

Ας με γεμίσει το Πνεύμα,

Να ζεις εντός μου ω, Ιησού.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ: Γεώργιος Κανταρτζής 

 

.