του Ray Stedman
«…διά να δώση εις εσάς κατά τον πλούτον της δόξης αυτού να κραταιωθήτε εν δυνάμει διά του Πνεύματος αυτού εις τον εσωτερικόν άνθρωπον» (Εφεσ. 3/16β)
Ποιος είναι ο εσωτερικός μας άνθρωπος; Πολλοί νομίζουν ότι είναι ο ψυχισμός μας με τις ικανότητές του της λογικής, των συναισθημάτων και της θέλησης. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό εννοούσε εδώ ο Παύλος, διότι στη Β´ προς Κορινθίους επιστολή του κάνει μια νύξη για το τι εννοεί μ’ αυτό όταν λέει ότι «…εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται, ο εσωτερικός όμως ανανεούται καθ’εκάστην ημέραν» (4/16). Αυτό σημαίνει ότι για το χριστιανό υπαρχει κάτι που γερνάει μέσα του—φθείρεται και αποσυντίθεται—αλλά υπάρχει και κάτι που αναζωογονείται και δυναμώνει, αυξάνει και εμπλουτίζεται, βαθαίνει και ισχυροποιείται μέρα με την ημέρα. Αυτό είναι εκείνο που ο απόστολος αποκαλεί «εσωτερικό άνθρωπο».
Ο ψυχισμός μας γερνάει κι αυτός μαζί με το σώμα μας. Είναι προφανές ότι ο ψυχισμός μας είναι μέρος της επίγειας ζωής μας και είναι συνδεδεμένος με τον εξωτερικό άνθρωπο ο οποίος φθίνει διαρκώς. Αυτό όμως δεν είναι και ο εσωτερικός μας άνθρωπος. Ο εσωτερικός μας άνθρωπος είναι το πνεύμα του ανθρώπου. Απ’ αυτή την αφετηρία αρχίζει ο Θεός το ανανεωτικό Του έργο. Όχι από τα συναισθήματά μας, αλλ’ από το σημείο εκείνο που οι ψυχολόγοι θα αποκαλούσαν το υποσυνείδητο, εκείνο το βαθιά στημένο μέσα μας βάθρο πάνω στο οποίο έχει χτιστεί η ύπαρξή μας, το θεμελιώδες στοιχείο της φύσης μας. Όταν θέλουμε να περιγράψουμε κάποιον τόσο πολύ απελπισμένο και συντριμμένο που έχει χάσει κάθε ελπίδα στη ζωή (αυτό που στα αγγλικά λέμε dispirited), μπορεί στα ελληνικά να λέγαμε κάτι σαν «δεν του’χει μείνει πνοή μέσα του» ή, αν θυμόμασταν τους Ρωμαίους, να τον αποκαλούσαμε άνθρωπο “spiritu fractu”, δηλαδή άνθρωπο που το πνεύμα ή η πνοή του έχει διακοπεί. Αυτοί είναι ακριβείς όροι. Η αίσθηση του ανικανοποίητου στο βαθιά απογοητευμένο ανθρώπου έχει την έδρα της στην πεμπτουσία της φύσης του. Δεν πρόκειται για μια περαστική βαριεστιμάρα. Κάτι τέτοιο θα αναγόταν στον ψυχισμό του. Αυτό όμως είναι κάτι που αγγίζει το πνεύμα στα βαθύτερα στρώματα της ανθρώπινης ζωής, οπότε ο άνθρωπος βιώνει μια απελπισία και μια αδιαφορία που απλά δεν συνάδει με τη ζωή.
Από κει πρέπει να ξεκινήσει η γιατρειά κι αυτό που μας λέει ο απόστολος Παύλος εδώ είναι ότι τώρα μπαίνουμε στα χωράφια της ικανότητας του Δημιουργού και αγαπημένου μας Πατέρα να μας μεταγγίσει καινούρια δύναμη εμφυσώντας το Άγιο Πνεύμα Του στο δικό μας πνεύμα, στον εσωτερικό μας άνθρωπο. Στην Α´ προς Κορινθίους επιστολή, μιλώντας για τους πιστούς, ο απόστολος Παύλος γράφει: «Διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι∙ και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν» (12/13). Αυτή είναι λοιπόν η αποστολή του πνεύματος του ανθρώπου: Να πίνει από το Πνεύμα του Θεού για να ανανεώνεται και να αντλεί από Αυτό νέα ζωή. Το ίδιο όπως και το να πίνεις νερό ανανεώνει το σώμα σου, έτσι και το να αντλείς από το Πνεύμα του Θεού ζωογονεί το πνεύμα σου στα βαθύτερα στρώματα της ύπαρξής σου.
Κάτι τέτοιο δεν ανήκει στον τομέα του ανθρώπινου ψυχισμού. Είμαστε πάντα τόσο προσκολλημένοι στην προσδοκία—άμεσα—ενός αισθήματος ευρωστίας που η πνευματική αύξηση χάνει το νόημά της. Η ανακούφιση θα έρθει αλλά δεν ξεκινάει από κει η διαδικασία. Ξεκινάει στα βαθιά στρώματα του ανθρώπινου πνεύματος και μπορεί να μην είναι τίποτε παραπάνω από τη συνειδητοποίηση μιας βεβαιότητας ότι ‘τα πράγματα θα πάνε καλά’. Το πρώτο αυτό στάδιο δεν ανήκει στη σφαίρα της δικής μας αρμοδιότητας. Είναι του Θεού. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε εμείς είναι να Του το ζητήσουμε. Ο Παύλος προσευχήθηκε αυτό ακριβώς να δοθεί στους Εφεσίους. Όταν ζητάμε σ’ αυτό το επίπεδο ο Θεός χορηγεί.
Σε ευχαριστώ Πατέρα Ουράνιε που μπορώ να έρθω ενώπιόν Σου και να Σου ζητήσω να με ενδυναμώσεις στον εσωτερικό άνθρωπο, καθώς και που εξαιτίας της μεγάλης Σου αγάπης έχω εμπιστοσύνη ότι θα απαντήσεις στην κραυγή της καρδιάς μου.
Μετάφραση: Γιούλικα Κ. Masry
(© 2007 by Elaine Stedman, από το βιβλίο The Power of His Presence: a Year of Devotions from the Writings of Ray Stedman, που σταχυολόγησε και επιμελήθηκε ο Mark Mitchell, www.RayStedman.org., 12 Μαρτίου 2011)
(ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ)