Η ενότητα της Εκκλησίας είναι υψίστης σημασίας. Η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Χριστός, προσευχήθηκε οι ακόλουθοι Του να είναι ενωμένοι μέσα σ’ έναν κόσμο βαθιά διχασμένο (Ιωάν. 17:21).
Ενώ η Εκκλησία, στη χλιαρότητά της, κοιμάται ο εχθρός της αγρυπνά και τα σατανικά σχέδια του είναι να πλήξει την ενότητα της. Κι όταν η Εκκλησία δεν είναι ενωμένη, είναι ανίσχυρη και ανίκανη να δώσει καλή μαρτυρία στον κόσμο.
Δυστυχώς, είναι θλιβερή η εικόνα της Eκκλησίας που πολλά μέλη της ζουν και πολιτεύονται σαν να ήταν σωματείο, λέσχη ή πολιτικό κόμμα. Κι επειδή τα μέλη της έχουν τη νοοτροπία και το φρόνημα του κόσμου, προκαλούν διχασμούς, κυρίως σε επουσιώδη θέματα, όχι πνευματικής φύσης.
Όταν υπάρχουν διαμάχες και φατρίες στην Εκκλησία ο Κύριος λυπάται, ενώ ο Σατανάς χαίρεται και πανηγυρίζει. Οι συγκρούσεις μεταξύ των μελών αποδυναμώνουν και ακυρώνουν τη μαρτυρία της Εκκλησίας στον κόσμο και απομακρύνουν τους αδύνατους στην πίστη και τους οδηγούν στον κόσμο και στην αθεΐα. Η διαιρεμένη Εκκλησία στερεί από τους χριστιανούς τη χαρά και την αποτελεσματικότητα, ο Θεός δεν δοξάζεται και η εκκλησία απαξιώνεται.
Ως αποτέλεσμα των διενέξεων, οι ηγέτες της εκκλησίας ξοδεύουν χρόνο προσπαθώντας να επιλύσουν ποικίλα προβλήματα. Αυτά τα θλιβερά συμβαίνουν, επειδή τα μέλη της εκκλησίας, ξεχνούν ότι είναι μέλη του σώματος του Χριστού. (Α΄ Κορ.12). Σ’ ένα υγιές σώμα όλα τα όργανα, από το σημαντικότερο ώς το μικρότερο κύτταρο λειτουργούν ενωμένα, αλλιώς υπάρχει αρρώστια. Ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Να φροντίζετε με ζήλο να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος με συνδετικό κρίκο την ειρήνη» (Εφεσ. 4:3).
Σοβαρά προβλήματα συγκρούσεων συμβαίνουν και σε οικογένειες που τα μέλη τους, αν και δηλώνουν ότι είναι συνειδητοί χριστιανοί, ενεργούν με κοσμικό φρόνημα.
Και οι συζυγικές συγκρούσεις πολλαπλασιάζονται. Μάλιστα πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια της ασυνεννοησίας και τελικά καταφεύγουν σε δικηγόρους για διαζύγιο.
Στο θέμα που θα επικεντρωθούμε είναι οι διαμάχες και διαιρέσεις στην Εκκλησία. Ο Αμερικανός συγγραφέας και ιδρυτής της «Διακονίας Ειρηνοποιός» Ken Sande έχει γράψει πολλά βιβλία που βοηθούν στην επίλυση πολλών εκκλησιαστικών συγκρούσεων, οικογενειακών διενέξεων κλπ. Κατέγραψε είκοσι ειρηνευτικές αρχές που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές στην επούλωση εκκλησιαστικών διαιρέσεων και οικογενειακών διενέξεων. Διασκεύσαμε λίγες από τις άρχες του και μερικές από τις σκέψεις του.
Η πρώτη αρχή του είναι: «Στις όποιες διαπροσωπικές και εκκλησιαστικές διαμάχες να εφαρμόσουμε το «χρυσό αποτέλεσμα»! Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον χρυσό Κανόνα που μας έδωσε ο Χριστός: «΄Ολα όσα θέλετε να κάνουν σ’ εσάς οι άνθρωποι, αυτά να κάνετε κι εσείς σ’ αυτούς…» (Ματθ. 7:12). Πόσοι, όμως, γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε αυτό που ονομάζω «χρυσό αποτέλεσμα»;» Ασφαλώς, αυτό μας φαίνεται παράξενο, αλλά είναι το επακόλουθο του χρυσού Κανόνα: Το «χρυσό αποτέλεσμα» λέγει: «Οι άλλοι άνθρωποι, συνήθως, θα μας φέρονται με τον ίδιο τρόπο που θα τους φερόμαστε κι εμείς».
Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει πάντα, γιατί δεν έχουμε όλοι τον ίδιο χαρακτήρα και η έμφυτη αδυναμία μας είναι να κατηγορούμε τους άλλους. Και, φυσικά το ίδιο κάνουν κι εκείνοι για μας. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Αν όμως εμείς ταπεινά παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος και ζητήσουμε ειλικρινά συγνώμη, τότε θα δούμε πόσο συχνά κι οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο. Πάντα να ακούμε με υπομονή, επιείκεια και ανοιχτή καρδιά τους άλλους και να μην κάνουμε βιαστικές κρίσεις. Κι οι άλλοι, συχνά, θα κάνουν το ίδιο μαζί μας. Γι’ αυτό, ποτέ να μην ξεχνάμε το χρυσό αποτέλεσμα. (Ματθ. 7:12). Κάποιος είπε: «Όποιος δεν είναι γιος της Ειρήνης δεν είναι γιος του Θεού. Όλες οι άλλες αμαρτίες καταστρέφουν την Εκκλησία, αλλά η διαίρεση και ο χωρισμός την κατεδαφίζουν άμεσα».
Μια άλλα αρχή του συγγραφέα είναι: «Όταν δημιουργούνται διαμάχες μεταξύ μας, τότε σοφό είναι να τις αντιμετωπίσουμε με βάση τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Κι αυτό, επειδή έχουμε την τάση να καταφεύγουμε στον «νόμο», και να χρησιμοποιούμε τον Λόγο του Θεού για να αποδείξουμε ότι εμείς έχουμε δίκιο και οι άλλοι είναι λάθος». Βέβαια, μια τέτοια προσέγγιση μεγαλώνει το χάσμα. Ποτέ να μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός συγχώρησε τις αμαρτίες μας και μας έκανε μέλη του σώματος Του. Και στο θέμα αυτό, πρέπει να απορρίψουμε τις αμαρτωλές τακτικές που χρησιμοποιούσαμε στο παρελθόν, καθώς τώρα είμαστε νέα δημιουργία και έχουμε νέο χαρακτήρα, νέες συνήθειες, Όλα αυτά θα μαλακώσουν την επιθετικότητα μας, θα εμπνευστούμε και θα ενεργήσουμε όπως ο Χριστός.
Οι διαιρέσεις στην Εκκλησία είναι αποτέλεσμα της σαρκικότητας, με ρίζα κυρίως τον εγωισμό μας. Αντί να ακολουθούμε το παράδειγμα του Χριστού, που ήταν πράος και ταπεινός και δεν αντιδρούσε ακόμη και όταν Τον λοιδορούσαν, υιοθετούμε τις φιλοσοφίες, τις πρακτικές και τα πρότυπα του κόσμου. Αφήνουμε τις σαρκικές επιθυμίες να υπερισχύουν από τη διδασκαλία του Λόγου του Θεού.
Συνήθως, την κοσμικότητα την ταυτίζουμε μόνο με μερικές χτυπητές αμαρτίες της σάρκας. Επίσης, κοσμικότητα είναι να υιοθετούμε και να εφαρμόζουμε τη φιλοσοφία και τις συμπεριφορές του κόσμου. Οι διαιρέσεις στην Εκκλησία φανερώνουν πνευματική ανωριμότητα. Είμαστε πνευματικά νήπια. Κυριαρχούμαστε από εαυτουλισμό και ζήλια. Όταν στην Εκκλησία υπάρχουν διενέξεις και φατρίες, τότε η Εκκλησία είναι εξίσου κακή, αν όχι χειρότερη, από ένα κοσμικό σωματείο ή τη Βουλή της πατρίδας μας! Όταν οι ακόλουθοι του Χριστού αλληλοτρώγονται, πληγώνουν ανεπανόρθωτα το σώμα της εκκλησίας. Κάποιος είπε: «Όποιος δεν είναι γιος της Ειρήνης δεν είναι γιος του Θεού. Όλες οι άλλες αμαρτίες καταστρέφουν την Εκκλησία, αλλά η διαίρεση την κατεδαφίζει».
Ο συγγραφέας συνεχίζει: «Κάτι άλλο που πρέπει να προσέξουμε είναι ο τρόπος προσέγγισης και επικοινωνίας με το άλλο πρόσωπο. Δηλ. προτού πάμε να μιλήσουμε με τον άλλον, πρέπει να προετοιμαστούμε με ξεκάθαρες σκέψεις. Να επιλέξουμε, ακόμη, και τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουμε. Ένας άσοφος λόγος μπορεί να παρεξηγηθεί από τον άλλον» Πολλές συγκρούσεις στην Εκκλησία πυροδοτούνται ή φουντώνουν από την κακή επικοινωνία. Επειδή είμαστε ατελείς, πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο προετοιμασίας για του τι θα πούμε.
Ολοκληρώνοντας, θα αναφέρουμε ένα χωρίο που θα βοηθήσει να αποφύγουμε τις διαιρέσεις: «Βγάλτε λοιπόν από μέσα σας κάθε είδους κακία και κάθε είδους δολιότητα καθώς και τις υποκρισίες και τις ζηλοφθονίες και όλων των ειδών τις κακολογίες» (Α΄ Πέτρου 2:1).
ΚΕΙΜΕΝΟ: «αποθέμενοι ουν πάσαν κακίαν και πάντα δόλον και υποκρίσεις και φθόνους και πάσας καταλαλιάς»
1) «Πάσαν κακίαν». Μόλις δεχτούμε τη μεταμορφωτική αλλαγή που επέφερε ο Χριστός στη ζωή μας, πρέπει να απεκδυθούμε καθετί που χαρακτήριζε τον παλαιό μας άνθρωπο και να φορέσουμε την εν Χριστώ ζωή μας. Να μην κάνουμε προμελετημένα και σκόπιμα κακό σε κάποιον άλλο.
- «Πάντα δόλον»
Η δολοπλοκία εξυφαίνεται στο σκοτάδι. Κάποιο δυσαρεστημένο μέλος της Εκκλησίας έχει μυστικές συναντήσεις με άλλους δυσαρεστημένους για να κάνουν κακό σε άλλους. Σχεδιάζουν πώς θα τον εξοντώσουν ψυχολογικά και να αμαυρώσουν το όνομα και τη φήμη του. Όσοι ενεργούν έτσι είναι παιδιά του διαβόλου και όχι του Θεού.
- «Υποκρίσεις»
Υποκρισία είναι όταν ένα μέλος ή μια Εκκλησία παρουσιάζονται ότι είναι αυθεντικοί, ενώ κυριαρχούνται από κοσμικότητα. Μέλη της εκκλησίας που συχνάζουν στην Εκκλησία την Κυριακή και παρουσιάζονται ως θεοσεβείς, ενώ τις υπόλοιπες έξι μέρες συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει Θεός και ζουν σκανδαλώδη και ανήθικη ζωή.
- «Φθόνους»
Ο φθονερός άνθρωπος μισεί και φθονεί κάποιον που έχει κάτι που αυτός δεν έχει.
- «Πάσας καταλαλιάς». Καταλαλιά είναι κάθε αναληθές είτε αρνητικό είτε καταστροφικό σχόλιο που κάνουμε για κάποιον άλλον. Κουτσομπολεύουμε τους άλλους όταν δημιουργούμε κλίκες. Συνήθως, στόχος πολλών συκοφαντιών είναι οι υπεύθυνοι της εκκλησίας. Αν παρατηρήσουμε κάτι που δεν είναι σωστό, θα πρέπει με προσευχή να μιλήσουμε απευθείας με το πρόσωπο που κρίνουμε.
Όταν μιλάμε για ενότητα, δεν σημαίνει ότι τα μέλη της Εκκλησίας πρέπει να συμφωνούν σε κάθε μικρή λεπτομέρεια ή να έχουν τις ίδιες απόψεις και προτιμήσεις. Όλα αυτά να τα παραμερίζουμε και να εργαζόμαστε από κοινού ενωμένοι, για την εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού. Αλλά και σε περιπτώσεις που έχουμε διαφωνίες, δεν πρέπει να φιλοξενούμε πικρίες, αλλά να αγαπάμε αυτόν που διαφωνούμε.
Ο απόστολος Παύλος προτρέπει: «Ντυθείτε…με αισθήματα ευσπλαχνίας, με καλοσύνη, με ταπεινοφροσύνη, με πραότητα, με μακροθυμία. Να είστε ανεκτικοί ο ένας έναντι του άλλου και να συγχωρείστε μεταξύ σας αν ένας έχει παράπονο από κάποιον. Ακριβώς όπως σας συγχώρησε ο Χριστός, έτσι να συγχωρείτε κι εσείς» (Κολοσαείς 3:12,13). Και ο απάστολος Πέτρος παραγγέλλει: «…όλοι οφείλετε να έχετε μεταξύ σας σύμπνοια, συμπόνια, αδελφική αγάπη, ευσπλαχνία, φιλική διάθεση, χωρίς να ανταποδίδετε κακό για το κακό ή προσβολή στην προσβολή, αλλά απεναντίας την ομιλία σας να τη χαρακτηρίζει γλυκύτητα…» (Α΄ Πέτρου 3:8,9).
Αγαπητοί μου, αν τα γνωρίζουμε όλα αυτά και συνεχίζουμε την τακτική του εχθρού, πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιανού παιδιά είμαστε;