Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Άκουσα πως υπάρχουν πουλιά, που όταν τα βάλεις στο κλουβί κελαηδούν γλυκύτερα. Αυτή η σκέψη έστρεψε το νου μου σε μιαν ανεπανάληπτη και κορυφαία μορφή της Εκκλησίας, τον Απόστολο Παύλο. Μέσα στα υπόγεια κελιά των φυλακών της Ρώμης, ο Παύλος οδήγησε τον Ονήσιμο στο Χριστό κι έγραψε μερικές από τις ωραιότερες επιστολές του, που ονομάζονται «οι επιστολές της αιχμαλωσίας». Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί, πως εκείνα τα κείμενα που γράφτηκαν από έναν αλυσοδεμένο χριστιανό, θα συνιστούσαν τις θεμελιώδεις αρχές της χριστιανικής πίστης; Όταν εμείς νομίζουμε πως όλα τέλειωσαν, για το Θεό αρχίζουν τα σπουδαία.

Πριν λίγες μέρες επισκέφθηκα στο νοσοκομείο έναν καλό φίλο που ασθενούσε και τον οποίο χαρακτηρίζει η φλογερή του αγάπη προς τον Κύριο. Στο διπλανό κρεβάτι ήταν και ένας γλυκομίλητος μεσήλικας. Ονομαζόταν Παύλος και μου τον σύστησε ο φίλος μου, ο οποίος κατά τη διάρκεια της σύντομης παραμονής του στο αναρρωτήριο διέθετε χρόνο για να μιλά στον Παύλο για τον Χριστό. Συνήθως οι άνθρωποι καταφεύγουν στον Κύριο την ώρα των αδιεξόδων τους και όχι την ώρα της ξεγνοιασιάς τους. Όταν ήλθε η ώρα του αποχωρισμού, ο Παύλος κρατούσε μια Καινή Διαθήκη στα χέρια του. Του τη δώρισε ο ολιγοήμερος σύντροφος του στο αναρρωτήριο με τη φιλική υπόδειξη, ότι σ’ αυτήν θα γνωρίσει ακόμα ένα γιατρό, που είναι ειδικός στη σωτηρία της ψυχής και του πνεύματος και λέγεται Ιησούς Χριστός. Ο Θεός βρίσκει πάντα τον τρόπο για να χρησιμοποιήσει τους δικούς Του, προκειμένου να σώσει μια ψυχή. Κι όταν αυτό συμβεί, «χαρά γίνεται στον ουρανό ενώπιον των αγγέλων» (Λουκ.15/10).

Δεν ξέρω ποια θα είναι η εξέλιξη στην πνευματική πορεία του Παύλου. Αλλά εκείνο που ποθώ από τα βάθη της καρδιάς μου είναι τούτο. Ο Παύλος να έγινε η αιτία για ένα αγγελικό ουράνιο γλέντι. Ο Θεός έκλεισε τον καλό μου φίλο σε ένα ανυπόφορο «κλουβί», διότι τον καρτερούσε εκεί ένας “Ονήσιμος” για τον οποίο ο Θεός έκρινε ότι ήλθε η ώρα να σωθεί.

Παναγιώτης Σταυρινού
Μαθηματικός
stavrinoup@hotmail.com
Λεμεσός- Κύπρος