Γράφει ο Χάρης Ι. Νταγκουνάκης, Νομικός
Την ώρα που γράφεται το κείμενο αυτό, απεγκλωβίστηκαν δύο από τους 33 μεταλλωρύχους που για περισσότερους από δύο μήνες βρίσκονται στα έγκατα της γης, σε βάθος 622 μέτρων, σε ορυχείο στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή. Η επιχείρηση διάσωσης όλων των εργατών, που άρχισε τα ξημερώματα της Τετάρτης (13/10), είναι σε εξέλιξη και σύμφωνα με τους υπολογισμούς θα διαρκέσει περίπου 48 ώρες…
Προσωπικά αποφεύγω να σχολιάζω δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν το βρίσκω σωστό να «πατάει» κανείς στη συμφορά κάποιου για να βγάλει ένα άρθρο. Σήμερα όμως έχουμε ευχάριστες εξελίξεις. Όλος ο κόσμος με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί τον απεγκλωβισμό και την ανάσυρση από τα έγκατα της γης (622 μέτρα) των 33 μεταλλωρύχων. Εκείνων των άτυχων εργατών που από τις 5 Αυγούστου είχαν αποκλειστεί στα βάθη των ορυχείων και έζησαν εκεί τόσον καιρό περιμένοντας την απελευθέρωσή τους.
Πράγματι, το ναυτικό της Χιλής κατασκεύασε μια μεγάλη «κάψουλα» κάτι σαν θαλαμίσκο ασανσέρ ύψους 4 μέτρων, που χωράει μέσα δύο άτομα και με ειδικό μηχανισμό τους ανασύρουν πολύ προσεκτικά στην επιφάνεια.
Κάπως έτσι μοιάζει η χριστιανική ζωή πολλές φορές. Εκεί που ο χριστιανός ζει και κινείται ανυποψίαστος στη ζωή του, έρχεται εντελώς απρόσμενα και τον βρίσκει μια θλίψη, μια αντιξοότητα, μια αναποδιά στη ζωή του. Και τότε όλα ανατρέπονται στην καθημερινότητά μας. Οι περιστάσεις της ζωής μοιάζει να μας θάβουν κάτω από τεράστιους όγκους χώματος ή μέσα σε ανήλιαγες στοές απ’ όπου κανένας δεν ξέρει πότε και αν θα βγούμε. Κάποια αρρώστια, ένα ατύχημα, ένας χωρισμός, η διάλυση μιας σχέσης. Οι φίλοι μας απ’ έξω κάνουν ό,τι μπορούν για να μας βοηθήσουν αλλά τίποτα δεν γίνεται. Εμείς ανήμποροι για τα πάντα μένει να περιμένουμε τη σωτηρία. «Η βοήθεια όμως έρχεται μόνο από τον Κύριο, που έπλασε τα ουράνια και τη γη» (Ψαλμός 121:2).
Είναι τότε που θα έρθει ο σατανάς να μας ψιθυρίσει «πού είναι ο Θεός σου; Τόσον καιρό προσεύχεσαι. Σε ξέχασε. Πού είναι οι φίλοι σου; Οι άλλοι χριστιανοί; Σε ξέχασαν κι αυτοί. Κανένας δεν νοιάζεται…» Ίσως ανάλογες σκέψεις να έκαναν και οι 33 εγκλωβισμένοι μεταλλωρύχοι. «Ποιος να μας νοιαστεί εδώ κάτω που βρισκόμαστε!» Για σκεφτείτε: 622 μέτρα είναι περίπου 25 πενταώροφες πολυκατοικίες. Κι όμως, η πολιτεία, το ναυτικό, οι μηχανικοί επεξεργάζονταν όλο αυτό τον καιρό τη λύση.
Φίλε μου, μπορεί να βρίσκεσαι σε απύθμενα βάθη θλίψης και πόνου σ’ αυτή τη ζωή. Να ξέρεις όμως ότι υπάρχει ένας νους που σε σκέφτεται και ετοιμάζει στον δικό του χρόνο ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση σου. Είναι ο νους του δημιουργού Θεού. Πριν δυο χιλιάδες χρόνια έλυσε το μεγάλο πρόβλημα της αμαρτίας μας στέλνοντας τον Υιό του να πεθάνει στον σταυρό για να κάνει εξιλέωση των δικών μας αμαρτιών. Κι από τότε μέχρι σήμερα απελευθερώνει εκατομμύρια πιστούς του που τον εμπιστεύονται και του ζητούν τη λύση του στα προβλήματά τους.
Έρχεται πάντοτε και μας βρίσκει ο Θεός όταν τον περιμένουμε και υπομένουμε στη θλίψη. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ξέρει από θλίψεις και πειρασμούς, και μπορεί να βοηθάει εκείνους που δοκιμάζονται. Μπορεί να βοηθήσει κι εσένα αν του το ζητήσεις και τον εμπιστευθείς.
Στην κορυφή, πάνω στην επιφάνεια, βρίσκεται ο ίδιος ο πρόεδρος της Χιλής Σεμπαστιάν Πινιέρα, που παρακολουθεί από κοντά την επιχείρηση απεγκλωβισμού και υποδέχεται τους μεταλλωρύχους. Φίλε μου να είσαι βέβαιος ότι στο τέλος της θλίψης σου βρίσκεται εκεί και σε περιμένει ο ίδιος ο Θεός.
Χάρης Ι. Νταγκουνάκης