Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρινού, Μαθηματικός

Τούτη την ώρα αγαπητέ, καθώς διαβάζεις αυτές τις γραμμές, κάποιος που σ’ αγάπησε μέχρι θανάτου, στέκει στο κατώφλι και σου χτυπάει την πόρτα. Η πόρτα είναι η συνείδησή μας και ο Κύριος δε θα την παραβιάσει ποτέ, για να μπει στο «σπίτι» μας με το ζόρι. Όστις θέλει. Αυτή είναι η αρχή Του. Αν το ευγενικό Του χτύπημα δε φτάνει στ’ αφτιά μας, είναι γιατί πάσχουμε από «πνευματική ωτοσκλήρυνση». Ίσως πίσω από τη θύρα, στο εσωτερικό του «σπιτιού» μας, υπάρχει θόρυβος δυνατός. Εννοώ, πως στη συνείδησή μας αντηχεί το βουητό της πόλης, οι κραυγές των ανθρώπων, ο ήχος των γλυκόλαλων σειρήνων, το μουρμουρητό του όχλου. Αυτά εξουδετερώνουν το ευγενικό θυροχτύπημα του Χριστού. Αν ήξερες πόσο καίγεται η καρδιά Του να’ ρθείς στο κατώφλι και ν’ ανοίξεις την πόρτα! Αυτός ο ευγενικός επισκέπτης θέλει απόψε να δειπνήσει μαζί σου. Τώρα που το φως αποσύρεται σιγά-σιγά απ’ τον κόσμο, ο Χριστός επιθυμεί να συναντηθείτε πριν κλείσεις τα μάτια σου. Κατάλαβέ με τι θέλω να σου πω. Αν δεν άνοιξες ακόμα την εξώπορτά σου, κι άφησες το Χριστό να περιμένει τόσα χρόνια, κάνε το τώρα αγαπητέ. Δεν Τον ακούς που σου χτυπά; Ω, σκληρή, άσοφη, ασυγκίνητη καρδιά! Τράβα σου λέω τους σύρτες και ρίξε κάτω την επτασφράγιστη, σκονισμένη και μαγκωμένη σου «πόρτα». Απόψε, πίστεψέ με, μπορείς να δειπνήσεις με τον Αληθινό Βασιλιά.

Λεμεσός-Κύπρος
stavrinoup@hotmail.com