Έρχεται το  τέλος γοργά,

τρέμει η γη μας κι αγωνιά

θέλει λευτεριά.

Μέρες ταραγμένες, κακές,

φόβος, μίσος μες ’ στις καρδιές

πίκρα μοναξιά.

 

Όπου κι αν κοιτάξεις

γκρίζος ουρανός

κύκλωσαν σημάδια,

έρχετ ’ ο Χριστός.

Μην αργήσεις γιε μου,

δως Του την καρδιά!

σαν γλυκά χαράξει, θαν’ αργά.

 

Πάντοτε η πίστη νικά,

δίνει στην ελπίδα φτερά,

τα ουράνια.

Περιμένει μ’ υπομονή

ζει στα χέρια του Λυτρωτή

του θριαμβευτή.

 

Όσο αναπνέω, θα παρακαλώ,

μ’ υψωμένα χέρια

τον Ιησού Χριστό.

Ο ουρανός της Χάρης,

γιε μου αν κλειστεί,

σ’ έχασα για πάντα, μα κι εσύ.

 

Γιε μου το πιστεύω,

και το καρτερώ,

θα ‘μαστε αντάμα

και στον ουρανό.

Προσευχή της μάνας, μύρο ακριβό

πυρωμένη ελπίδα, στο Θεό.

 

Έρχεται το τέλος κι εγώ

γιε μου ένα μόνο ζητώ

θέλω να σε δω,

στ ΄ ανηφόρι του Γολγοθά

νέο πνεύμα νέα καρδιά

μες ’τη λευτεριά.

 

ΕΦΗ ΑΪΒΑΖΙΔΟΥ