Η παιδεία στη χώρα μας σήμερα περνά βαθύτατη κρίση. Η κρίση είναι εκπαιδευτική, αφού έχει χαθεί μεγάλο μέρος της μορφωτικής, παιδαγωγικής και ανθρωπιστικής αποστολής του σχολείου. Ιδιαίτερα στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, η σύνδεση του Γυμνασίου – Λυκείου με τα Πανεπιστήμια, βαθμιαία τείνει να μετατρέψει τα σχολεία σ’ ένα τεράστιο προθάλαμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση που αναδεικνύεται σε κυρίαρχο  στόχο.
Μέσα στο πιο πάνω κλίμα και με δεδομένη την – λόγω εφηβικής ηλικίας- ευαισθησία, αναζητήσεις αλλά και … ανταρσία των μαθητών, καλείται ο Χριστιανός εκπαιδευτικός να δώσει την πιο σκληρή του μάχη.

Το κύριο ζήτημα για το Χριστιανό εκπαιδευτικό είναι να αποδείξει στο μαθητικό ακροατήριο του ότι είναι διαφορετικός. Αν μπορούν τα παιδιά να το ξεχωρίσουν: -Για την συνέπεια και εργατικότητα του. – Τη δίκαιη κρίση και αξιολογική ικανότητα του. –Για την αυτοκυριαρχία του. – Για τον γλυκύ λόγο. – Για το προσωπικό ενδιαφέρον και προσέγγιση μαθητών με ιδιαίτερα προβλήματα τότε, οι μαθητές που τελικά είναι και οι μόνοι κριτές μας θα αναγνωρίσουν την αιτία της διαφορετικότητας του και θα ανακαλύψουν ότι πίσω απ’ αυτή βρίσκεται η Χριστιανική του ιδιότητα τότε θα είναι πολύ εύκολο ο Χριστιανικός του λόγος να έχει απήχηση σ’ αυτούς.

Γεώργιος Ν. Χουσουρίδης, Οικονομολόγος. Καθηγητής Λυκείου  25 χρόνια